حمل سلاح به هدف محافظت شخصی یکی از حقوق شهروندان امریکایی است که در قانون اساسی ایالات متحده صراحت یافته است، اما بروز چندین حادثۀ مرگبار در امریکا این حق مسلم را به مناظرۀ داغی در سطح عامه مبدل ساخته است.
پس از هر رویداد مرگبار در ایالات متحده این سوال بر می خیزد که آیا چنین تراژیدی ها در واقع محرکی برای وضع قوانین سختگیرانۀ حمل سلاح خواهد بود؟ تا کنون پاسخ "نه" بوده است.
اما کشتار جمعی در مکتب ابتدائیۀ سندی هوک شهر نیوتاون ایالت کنیتیکیت که خونبار ترین حمله برکودکان در تاریخ ایالات متحده می باشد، یکبار دیگر کنترول سلاح را در محراق توجه امریکایی ها قرار داده است.
با وصف تراژیدی های مشابهی در ایالات متحده، مخالفان قوانین سختگیرانۀ حمل سلاح ایستادگی خود را به اثبات رسانده اند. استدلال طرفداران حق داشتن سلاح که "ملکیت اسلحه یک آزادی اساسی و نیز گزینۀ ضروری برای دفاع خودی است" در خفه ساختن جدیت سیاسی برای تعدیل اساسی، به قدر کافی متقاعد کننده بوده است.
مسئولیت فردی یا جمعی
نیل کراویتز یک فروشندۀ مجوز سلاح و مهمات در ایالت مریلند می گوید که چنین رویداد ها نهایت غم انگیز اند اما رویداد هایی از این قبیل که به گفتۀ وی یک شخص از نظر روانی بی ثبات دست به تفنگ برده و جنایت شنیع و مخوفی را مرتکب می شود به این مفهوم نیست که افراد با مسئولیت نیز چنین می کنند.
او واقعیت قضیه را به عنوان یک مسئولیت فردی نگریسته می گوید که با تفنگ باید مانند سایر اشیا چون موتر تعامل صورت گیرد که در صورت مراقبت غیر مسئولانه می تواند مرگبار باشد.
اما طرفداران کنترول سلاح چون کریستوفر داد، سناتور پیشین ایالت کنیتیکیت می گوید این مفکوره که داشتن مسئولیت فردی برای حفاظت از کودکان امریکایی کافی است، بسیار وقت پیش تصویب شده بود. او اضافه می کند زمان آن است که به صفت یک اجتماع و یک ملت، مسئولیت جمعی را بپذیریم.
باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده نیز پس از گلوله باری مرگبار در مکتب ابتدائیۀ سندی هوک با چشمان اشک آلود گفت که زمان آن است تا برای جلوگیری از چنین تراژیدی ها "اقدام با معنایی" اتخاذ شود.
نگرش متفاوت
هنوز هم، شماری از طرفداران حق داشتن سلاح پافشاری می کنند که تمرکز ملت بر کنترول سلاح در پرتو چنین رویداد های غم انگیز گمراه کننده است.
ایرل کورتیس، مالک یک فروشگاه سلاح در ایالت ویرجینیا می گوید که عامل بزرگتر این مشکل و از هم گسیختگی بیماری های روانی است. او می افزاید که در عوض کنترول سلاح، صحت روانی باید به عنوان موضوع حقیقی مورد بحث قرار گیرد.
شماری به این باور اند که پس از پیروزی در آخرین دور ریاست جمهوری، اکنون رئیس جمهور اوباما می تواند آزادانه به موضوع حساس کنترول سلاح تماس کند، زیرا در دور نخست ریاست جمهوری به دلیل تلاش ها برای انتخاب دوباره نخواسته بود این موضوع بحث بر انگیز را جدی بگیرد.
آنچه مسلم است در هفته های آینده احزاب سیاسی ایالات متحده به گونۀ محتاطانه دیدگاه عامه را در مورد کنترول سلاح و تعدیل دوم قانون اساسی ایالات متحده نظارت خواهند کرد و تصمیم خواهند گرفت که آیا رویداد مرگبار مکتب ابتدائیه در کنیتیکیت آخرین تراژیدی خواهد بود یا خیر.
پس از هر رویداد مرگبار در ایالات متحده این سوال بر می خیزد که آیا چنین تراژیدی ها در واقع محرکی برای وضع قوانین سختگیرانۀ حمل سلاح خواهد بود؟ تا کنون پاسخ "نه" بوده است.
اما کشتار جمعی در مکتب ابتدائیۀ سندی هوک شهر نیوتاون ایالت کنیتیکیت که خونبار ترین حمله برکودکان در تاریخ ایالات متحده می باشد، یکبار دیگر کنترول سلاح را در محراق توجه امریکایی ها قرار داده است.
با وصف تراژیدی های مشابهی در ایالات متحده، مخالفان قوانین سختگیرانۀ حمل سلاح ایستادگی خود را به اثبات رسانده اند. استدلال طرفداران حق داشتن سلاح که "ملکیت اسلحه یک آزادی اساسی و نیز گزینۀ ضروری برای دفاع خودی است" در خفه ساختن جدیت سیاسی برای تعدیل اساسی، به قدر کافی متقاعد کننده بوده است.
مسئولیت فردی یا جمعی
نیل کراویتز یک فروشندۀ مجوز سلاح و مهمات در ایالت مریلند می گوید که چنین رویداد ها نهایت غم انگیز اند اما رویداد هایی از این قبیل که به گفتۀ وی یک شخص از نظر روانی بی ثبات دست به تفنگ برده و جنایت شنیع و مخوفی را مرتکب می شود به این مفهوم نیست که افراد با مسئولیت نیز چنین می کنند.
او واقعیت قضیه را به عنوان یک مسئولیت فردی نگریسته می گوید که با تفنگ باید مانند سایر اشیا چون موتر تعامل صورت گیرد که در صورت مراقبت غیر مسئولانه می تواند مرگبار باشد.
اما طرفداران کنترول سلاح چون کریستوفر داد، سناتور پیشین ایالت کنیتیکیت می گوید این مفکوره که داشتن مسئولیت فردی برای حفاظت از کودکان امریکایی کافی است، بسیار وقت پیش تصویب شده بود. او اضافه می کند زمان آن است که به صفت یک اجتماع و یک ملت، مسئولیت جمعی را بپذیریم.
باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده نیز پس از گلوله باری مرگبار در مکتب ابتدائیۀ سندی هوک با چشمان اشک آلود گفت که زمان آن است تا برای جلوگیری از چنین تراژیدی ها "اقدام با معنایی" اتخاذ شود.
نگرش متفاوت
هنوز هم، شماری از طرفداران حق داشتن سلاح پافشاری می کنند که تمرکز ملت بر کنترول سلاح در پرتو چنین رویداد های غم انگیز گمراه کننده است.
ایرل کورتیس، مالک یک فروشگاه سلاح در ایالت ویرجینیا می گوید که عامل بزرگتر این مشکل و از هم گسیختگی بیماری های روانی است. او می افزاید که در عوض کنترول سلاح، صحت روانی باید به عنوان موضوع حقیقی مورد بحث قرار گیرد.
شماری به این باور اند که پس از پیروزی در آخرین دور ریاست جمهوری، اکنون رئیس جمهور اوباما می تواند آزادانه به موضوع حساس کنترول سلاح تماس کند، زیرا در دور نخست ریاست جمهوری به دلیل تلاش ها برای انتخاب دوباره نخواسته بود این موضوع بحث بر انگیز را جدی بگیرد.
آنچه مسلم است در هفته های آینده احزاب سیاسی ایالات متحده به گونۀ محتاطانه دیدگاه عامه را در مورد کنترول سلاح و تعدیل دوم قانون اساسی ایالات متحده نظارت خواهند کرد و تصمیم خواهند گرفت که آیا رویداد مرگبار مکتب ابتدائیه در کنیتیکیت آخرین تراژیدی خواهد بود یا خیر.