قوای نظامی ایالات متحده در اخیر سال ۲۰۱۴ عملیات محاربوی را در افغانستان پایان بخشیده و بر اساس اظهارات باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده در مرحلۀ واپسین این نیرو های نقش حمایوی را خواهند داشت.
اما سوال عمده حضور دوامدار ایالات متحده در افغانستان برای سالیان متمادی است. این نکته در بین حلقات سیاسی و نظامیان امریکایی وجود دارد و برخی با دلایل خاص خواستار خروج کامل قوای نظامی ایالات متحده از افغانستان شده اند.
فردریک کیگین، پژوهشگر در انستیتوت امریکن انترپرایز و یکی از طرفداران حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان استدلال می کند که القاعده و طالبان در پی فرصت اند تا دوباره بر اریکۀ قدرت در افغانستان تکیه بزندند.
کیگین می گوید که هنوز هم تهدید دهشت افگنی از جانب افغانستان متوجه ایالات متحده می باشد. او ادامه می دهد که تا زمان بر آورده نشدن اهداف ایالات متحده برای نابودی کامل القاعده، نباید از افغانستان خارج شد.
این تحلیلگر با اشاره به اختلافات موجود سیاسی و اجتماعی در افغانستان هشدار می دهد که اگر افغان ها بار دیگر به حال خود رها شوند، فصل جدید جنگ های داخلی در آن کشور گشوده خواهد شد.
کاهش پشتیبانی عامه از جنگ
اما ست جونز، تحلیلگر ارشد در موسسه رند می گوید که حضور نیرو های امریکایی در افغانستان، محبوبیت خود را در میان عامۀ امریکایی و افغان از دست داده است. او به این باور است که تنها تقویت استخبارات و حضور نیرو های ویژۀ امریکایی برای کمک به نیرو های افغان، در نبرد بر ضد شورشگری کافی است.
با آنهم این پژوهشگر امریکایی تاکید می کند که ایالات متحده باید از سقوط حکومت کنونی افغانستان یا جانشین آن پس از سال ۲۰۱۴ و به قدرت رسیدن دوباره طالبان جلوگیری کند. او می گوید که با موجودیت رهبری طالبان در پاکستان، پیروزی در این جنگ مشکل به نظر می رسد.
ستیف کلمونز، سردبیر روزنامۀ اتلانتیک می گوید که حضور گسترده در افغانستان از نظر اکمالات و تدارکات، ایالات متحده را مقید ساخته و اتکای آن را بر پاکستان بیشتر می سازد.
کلمونز ابراز عقیده می کند که "پاکستان یکی از خطرناکترین کشور های جهان تهدید بزرگتری برای ایالات متحده" است. او ادامه می دهد که حضور هر چه عمیق و گستردۀ ایالات متحده در افغانستان، آن کشور را بیشتر درگیر بازی میان هند و پاکستان خواهد ساخت.
نگرانی از وضعیت حقوق بشر
کن روت رئیس دیدبان حقوق بشر پیشرفت های به دست آمده در راستای حقوق زنان، شگوفایی جامعه مدنی و مطبوعات افغانستان را شکنند توصیف می کند. او حضور سیاسی و سیاستگذاری های روشن امریکا را تضمین کنندۀ بقای این دستآورد ها عنوان کرد.
آقای روت با اشاره به شماری از تصامیم حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان از جمله توافق سال گذشتۀ او با علمای شیعه مبنی بر خانه نشین ساختن زنان و لت و کوب آنان توسط شوهران شان گفت که شاهد معاملات بیشتر این چنینی با افراطگرایان، از جانب کرزی خواهیم بود.
رئیس دیدبان حقوق بشر به این باور است که حتا عملیه صلح و اینکه طالبان برای قطع روابط شان با القاعده و احترام به حقوق بشر به ویژه حقوق زنان راضی خواهند شد، واقعبینانه نیست.
اشتراک کنندگان این بحث در نهایت تایید کردند که ملت سازی از طریق نظامی یک روش ناکام خواهد بود و ایالات متحده برای نیل به اهداف خود که عمده ترین آن ریشه کن ساختن القاعده و ایجاد یک افغانستان مرفه، با ثبات و صلح آمیز است، باید سیاستگذاری های روشن و جدی را اتخاذ کند.
اما نکته یی که با حضور و عدم حضور گستردۀ نظامی ایالات متحده در افغانستان گره خورده است، روند آموزش نیرو های امنیتی ملی افغان است، روندی که با حضور کم رنگ قوای امریکایی در افغانستان بسیار زیاد متاثر خواهد شد.
اما سوال عمده حضور دوامدار ایالات متحده در افغانستان برای سالیان متمادی است. این نکته در بین حلقات سیاسی و نظامیان امریکایی وجود دارد و برخی با دلایل خاص خواستار خروج کامل قوای نظامی ایالات متحده از افغانستان شده اند.
فردریک کیگین، پژوهشگر در انستیتوت امریکن انترپرایز و یکی از طرفداران حضور نظامی ایالات متحده در افغانستان استدلال می کند که القاعده و طالبان در پی فرصت اند تا دوباره بر اریکۀ قدرت در افغانستان تکیه بزندند.
کیگین می گوید که هنوز هم تهدید دهشت افگنی از جانب افغانستان متوجه ایالات متحده می باشد. او ادامه می دهد که تا زمان بر آورده نشدن اهداف ایالات متحده برای نابودی کامل القاعده، نباید از افغانستان خارج شد.
این تحلیلگر با اشاره به اختلافات موجود سیاسی و اجتماعی در افغانستان هشدار می دهد که اگر افغان ها بار دیگر به حال خود رها شوند، فصل جدید جنگ های داخلی در آن کشور گشوده خواهد شد.
کاهش پشتیبانی عامه از جنگ
اما ست جونز، تحلیلگر ارشد در موسسه رند می گوید که حضور نیرو های امریکایی در افغانستان، محبوبیت خود را در میان عامۀ امریکایی و افغان از دست داده است. او به این باور است که تنها تقویت استخبارات و حضور نیرو های ویژۀ امریکایی برای کمک به نیرو های افغان، در نبرد بر ضد شورشگری کافی است.
با آنهم این پژوهشگر امریکایی تاکید می کند که ایالات متحده باید از سقوط حکومت کنونی افغانستان یا جانشین آن پس از سال ۲۰۱۴ و به قدرت رسیدن دوباره طالبان جلوگیری کند. او می گوید که با موجودیت رهبری طالبان در پاکستان، پیروزی در این جنگ مشکل به نظر می رسد.
ستیف کلمونز، سردبیر روزنامۀ اتلانتیک می گوید که حضور گسترده در افغانستان از نظر اکمالات و تدارکات، ایالات متحده را مقید ساخته و اتکای آن را بر پاکستان بیشتر می سازد.
کلمونز ابراز عقیده می کند که "پاکستان یکی از خطرناکترین کشور های جهان تهدید بزرگتری برای ایالات متحده" است. او ادامه می دهد که حضور هر چه عمیق و گستردۀ ایالات متحده در افغانستان، آن کشور را بیشتر درگیر بازی میان هند و پاکستان خواهد ساخت.
نگرانی از وضعیت حقوق بشر
کن روت رئیس دیدبان حقوق بشر پیشرفت های به دست آمده در راستای حقوق زنان، شگوفایی جامعه مدنی و مطبوعات افغانستان را شکنند توصیف می کند. او حضور سیاسی و سیاستگذاری های روشن امریکا را تضمین کنندۀ بقای این دستآورد ها عنوان کرد.
آقای روت با اشاره به شماری از تصامیم حامد کرزی، رئیس جمهور افغانستان از جمله توافق سال گذشتۀ او با علمای شیعه مبنی بر خانه نشین ساختن زنان و لت و کوب آنان توسط شوهران شان گفت که شاهد معاملات بیشتر این چنینی با افراطگرایان، از جانب کرزی خواهیم بود.
رئیس دیدبان حقوق بشر به این باور است که حتا عملیه صلح و اینکه طالبان برای قطع روابط شان با القاعده و احترام به حقوق بشر به ویژه حقوق زنان راضی خواهند شد، واقعبینانه نیست.
اشتراک کنندگان این بحث در نهایت تایید کردند که ملت سازی از طریق نظامی یک روش ناکام خواهد بود و ایالات متحده برای نیل به اهداف خود که عمده ترین آن ریشه کن ساختن القاعده و ایجاد یک افغانستان مرفه، با ثبات و صلح آمیز است، باید سیاستگذاری های روشن و جدی را اتخاذ کند.
اما نکته یی که با حضور و عدم حضور گستردۀ نظامی ایالات متحده در افغانستان گره خورده است، روند آموزش نیرو های امنیتی ملی افغان است، روندی که با حضور کم رنگ قوای امریکایی در افغانستان بسیار زیاد متاثر خواهد شد.
