لینک های دسترسی

Breaking News

وضیعت زنان بيوه در هند


شهر (ورنداون) در شمال هند، از مقدس ترين شهر ها ی هندوان است. گفته میشود که کرشنا، شهزادۀ فيلسوف هند باستان، دورۀ طفوليت خود را در اين شهر سپري نموده است.

اين شهر با هزاران معبد پيروان کرشنا، سالانه به میليون ها سياح را بخود جلب مينمايد. براي قرنها، شهر (ورنداون) جايگاه هزاران بيوۀ هندو است که بيشتر شان از طبقات سطح بالای غرب بنگال هستند.

اين زنان بيوه خانواده هايشان آنان را تنها گذاشته و يا هم از ترس اقارب حريص و ظالم خود، به اين شهر پناه آورده اند. در حدود ۱۵ هزار زن بيوه امروز در اين شهر ساکن اند و تعداد شان روز بروز بيشتر شده ميرود.

بيشتر آنان با آواز خوانی ترانه های مذهبي، در معابدی که بنام (بهجن) خوانده ميشوند، زندگي مينمايند. اين بيوه ها در برابر شش ساعت کار روزمره، مقدار کمی غذا دريافت ميدارند که معادل به ۱۵ سنت در روز ميشود.

این زنان گدايی کرده و عموما پیران های سپيد بر تن داشته و سر های شان تراشيده ميباشد، زيرا اين رسم و رواج است. و قرار بعضي از گزارش ها، تعدادي هم به خواهش خود و يا از روی مجبوريت، به فحشا روي آورده اند - در حاليکه زنان هند در ساحۀ کاري به موفقيت هاي نايل گرديده اند.

و در کشوريکه رئيس جمهور آن يک خانم است، بيوه هاي شهر (ورنداون) قربانی رسم و رواج هاي اند که منتقدين آنرا قديمی، و غير منصفانه ميخوانند.

(اوشا ، راهي) از گروه حمايت خدمات گيلد، آخرين مطالعه در مورد اين بيوه ها را براي صندوق حمايه از زنان ملل متحد، يا (يونيفم) انجام داده است. وي ميگويد تمام اين زنان بيوه بخواسته هاي خود به شهر (وراندون) نيامده اند.

او میگوید: «در بسا موارد اقارب اين زنان، آنان را به اينجا آورده و تنها رها کرده اند؛ و گفته اند که ما دوباره برخواهيم گشت که البته هيچوقت برنگشته اند.»

اين مطالعۀ (يونيفم) واضح ساخت که بيشتر از بيوه هاي اين شهر، پير و فقير بوده و اندک دسترسي به خدمات صحي و يا تقاعدی دولتي دارند. از اين زنان انتظار ميرود تا با خدمت گزاری در راه خدا و صرفه جويی، زندگي خود را گذاشتانده و با منتظر مرگ باشند.

بصورت عنعنوی، هندو های طبقات بالايی، حق ازدواج دوباره را ندارند ولي بيوه گی، يک لکۀ ننگ برای اکثريت هندی ها است - خاصتاً براي آنانيکه در دهات و در بين خانواده هايکه درس و تعليم اندک دارند.

اصلاحات زمين که توسط بريتانوي ها آغاز شد، زنان بيوه را قادر ساخت تا ملکيت شوهرانشان را بعد از مرگ آنان بميراث ببرند، که بعضي اوقات اقارب حريص آنان سعی به غصب آن مينمايند.

چون زنان را نحس ميشمارند، مردم به آنان مشاغل با آبرو را نميدهند. فعالين ميگويند معابد شهر (ورندوان) براي حمايت از اين زنان، کار زيادی انجام نميدهند، در حاليکه گفته ميشود انان عايد زيادی دارند.

(آشا راهي) ميگويد معابدی که زنان بيوه در آن پناه ميگيرند بايد براي کمک به آنان و اطفال بي بضاعت شان، قدم هاي مثبتی بردارند.

او میگوید: «با پوليکه آنان ميگيرند، ميتوانند براي اطفال اين بيوه ها مکتب باز کنند. و اگر بتوانند تعليمات مسلکي را ارائه نمايند، بسيار خوب خواهد بود.»

دولت و گروه های حمايت براي صد ها زن سر پناه تهيه مينمايند. ولی اين يک سهم کوچک براي نفوس بيشمار زنان بيوه است.

(انیتا جاتڤ)۳۷ ساله که شش سال را در (ورنداون) گذشتانده است ميگويد: "بعد از مرگ شوهرش وي با رويۀ بسيار بد خانوادۀ وي مواجه شد.

آنان ميخواستند که وي با برادر شوهرش ازدواج نمايند که معتاد به شراب بود. به همين دليل وي بسوي (ورنداون) فرار نمود زيرا شنيده بود که در اين شهر کسي گرسنه نمي ماند. او سه طفل خود را هم بهمراه آورد."

(جاتڤ) يکي از کساني است که بندرت برايشان چانس رو ميآورد. او با انجام کار هاي مختلف، خياطي و گل دوزي را آموخت. و از برکت خانۀ که توسط کنفرانس زنان آل انديا به پيش ميرود، اطفال او به مکتب ميروند. مسئول اين خانه خانم ( کامليش سينگ) ميگويد ديگر زنان بيوه، گدايي را به آموختن يک کسب، ترجيع ميدهند.

او میگوید: «کمک مالي زيادی به (ورنداون) سرازير ميشود، و اما بعضي از زنان به کار گدايي عادت کرده اند و بسيار مشکل است تا آنان را قناعت داد که به خانه هاي بروند که برايشان مسلک آموخته ميشود. ولي آن زنانيکه هوشيار اند و به عزت و امنيت خود ارج ميگذارند، به ميل خود به اين خانه ها ميروند."

در اين اواخر، وزارت انکشاف زنان و اطفال در هند، اعلام نمود که برنامۀ آموزش و تعليم مجدد را براي ۳۳ مليون بيوه آغاز خواهد نمود و سعي خواهد شد تا آنان دوباره ازدواج نمايند.

ولي فعالين در اين مورد محتاط اند، آنان ميگويند هند راه طولاني در پيش دارد تا اين زنان که توسط جامعه مردود شده اند، بتوانند برتاپه اي بيوه گي بر پيشاني شان فايق آيند.

XS
SM
MD
LG