ستاره شناسان با استفاده از رصد خانه اکس ری چندرا و تلسکوپ رادیویی بسیار بزرگ در ایالت نیومکزیکوی ایالات متحده امریکا بقایای ستاره فوق نور موسوم به سوپرنوا را که به عنوان جی صفر اعشاریه نوزده شناخته می شود کشف کرده اند.
این ستاره ما فوق نور، کهشکان ما را با یک برق نور در حدود 140 سال قبل روشن نمود.
دانشمندان در یک کنفرانس خبری در اداره فضایی ایالات متحده یعنی ناسا گفتند آنها با ردیابی سرعت انبساط باقی مانده این ستاره، ظرف بیست سال گذشته، قادر به تخمین عمر این ستاره فوق روشنایی گردیدند.
آنها گفتند این ستاره فوق نور تا 16 در صد که یک میزان بسیار زیاد است، توسعه می یابد و نشان می دهد نسبت به آنچه که قبلا تصور می شد، جوان تر باشد.
استیفان رینولدز از پوهنتون ایالت کارولینا، دانشمندی که این مطالعه را هدایت کرده است میگوید تکنالوجی رادیویی و اکس ری دانشمندان را قادر ساخته تا از طریق میدانی متراکم از گاز و غبار به ردیابی ستاره درحال مرگ دست پیدا نمایند که قبلا این نظریه واضح نبود.
تصور می شود دومین و جدید ترین ستاره فوق روشنایی درسال 1680 رخ داده است. از آن زمان تاکنون ستاره شناسان آن ستاره فوق روشنایی را افزون بر 50 سال گذشته کشف کردند. آنها در مورد این ستارهء گمشده و بقایای آن درحال تحقیق می باشند.
رینولدز توضیح می دهد: "دانشمندان سرعت انفجار این ستاره را در دیگر کهکشان ها اندازه گیری کرده اند و پی بردند که کهکشان راه شیری که زمین در آن موجود است به نظر می رسد که در شمار ستاره فوق روشنایی درهر قرن عقب مانده است."
کهکشان مارپیچ کلانی مثل راه شیری به نظر می رسد درهر قرن، دو یا سه ستاره داشته است. اما این واضح است که ما در آن سهمی نداشته ایم. در حدود شش ستاره ظرف یک هزار سال گذشته گزارش شده است، اما باید درحدود 20 یا 30 ستاره باشد.
اکنون این کهکشان پر از گاز و غبار است که ستاره فوق روشنایی در فاصله دور را از دید پنهان می سازد، اما این بقایا هنوز امواج رادیوی و اکس ری قابل تشخیص را تولید می کند.
این فقدان یک معمای قابل توجه است: "کشف باقی مانده تازه از این ستاره فوق روشنایی بلا فاصله معما را حل نمی نماید، اما دانشمندان می گویند این یک منبع مهم برای مطالعه ما است، زیرا این هنوز بسیار تازه و پر انرژی است. آنها می گویند این یک یافته مهم برای درک چرخه زندگی ستارگان در کهکشان راه شیری است.
باب کرشنیراز پوهنتون هاروارد توضیح می دهد که چرا ستاره فوق روشنایی برای همه ما مهم است:
"ستاره فوق روشنایی این عناصر کیمیاوی را از طریق علم واقعی کیمیا با تبدیل کردن یک عنصر یعنی عناصر نور به عناصر سنگین تر می سازد.
بنابر این کلسیمی که در استخوان شما است و آهنی که در خون شما است ممکن است از ستاره فوق روشنایی باشد که قبل از شکل گیری خورشید منفجر گردیده است.
بنابراین ما همه غباری از ستارگان هستیم، و به نظر می رسد برای ما منصفانه باشد اینکه بخواهیم بدانیم چگونه این عناصر زمانی که ستارگان منفجر می شوند شکل می گیرند."
ستاره فوق روشنایی و بقایای آنها اکثریت عناصر در کیهان را با توسعه هر چیز از کبالت یعنی فلز لاجورد به طلا ایجاد می کند و تعمیم می نماید.