تولید مواد سوخت از مواد غذایی که زماني يکي از بديل هاي مواد سوخت فوسيل بشمار ميرفت، حالا به دلیل باز داشتن زمين هاي زراعتي از توليد مواد غذايي، مورد انتقاد قرار دارد.
منتقدين استدلال ميکنند که مواد سوخت زيستي قابل دوام نيست و اين امر باعث تورم قيم مواد غذايي در جهان شده است. حاميان اين ستراتيژي ميگويند که مواد سوخت بيولوژيک يگانه انرژي بديل بوده و بطور غير منصفانه مسئول بحران مواد غذايي درجهان شناخته ميشود.
مواد سوخت بيولوژيک چون ايتانول و بيوديزل از جواري، سويا بين، نيشکر و محصولات دانه هاي روغن دار تبخير ميشود. ايالات متحده امريکا يک سوم محصولات جواري خود را براي توليد ايتانول بمصرف ميرساند.به روايت وزارت زراعت ايالات متحده امريکا سه فيصد پطرول مورد استفاده در امريکا از ايتانول بدست ميآيد. و کانگرس ايالات متحده جهت کاهش وابستگي کشور به نفت خارجي ۵۷ مليارد ليتر افزايش را درتوليد ايتانول الي سال ۲۰۱۵ پيشنهاد نموده است.
برازيل صادر کننده درجه اول ايتانول حاصله از نيشکر بشمار ميرود. اروپا بيشتر بيوديزل جهان را توليد ميکند و براي مساعدت بخشيدن کاهش غلظت گازهاي گلخانه اي در اتمفسير زمين ده فيصد افزايش را در توليد بيوديزل الي سال ۲۰۲۰ پيشنهاد نموده است.
اروپا و ايالات متحده هر ساله مليارد ها دالر را صرف تقاوي يا سب سيدي توليد مواد سوخت بيولوژيک ميکنند. اما کاتا رينا والبرگ از مجمع مشي جهاني يک گروه مستقر در نيويارک که از پاليسي گزاري ملل متحد نظارت ميکند ميگويد که اين شکل حمايت بايد توقف يابد: "توليد مواد سوخت بيولوژيک شايد بزرگترين دليل بحران مواد غذايي در حال حاضر باشد.
با مبدل ساختن غذا به مواد سوخت شما با زمين، آب وهمۀ انواع منابع رقابت نموده و فشار را بالاي ذخاير و قيم مواد غذايي اعمال ميکنيد. اما همچنان اين ستراتيژي از نظر محيط زيست نيز قابل دوام نيست. اين ستراتژي سبز نيست و مواد سوخت بيولوژيک پاسخ به مشکل انرژي نميباشد."
حکومت بوش اصرار ميورزد که توليد مواد سوخت حاصله از جواري مسئول صرف سه فيصد افزايش در قيم مواد غذايي در جهان است. برخي از تحليل گران با اين نظر موافق استند که مواد سوخت بيولوژيک بطور غير عادلانه مسئول افزايش قيم مواد غذايي در جهان شناخته شده است زيراکه نسل اول مواد سوخت بيولوژيک فعلي از محصولات غذايي توليد ميشود و انرژي مولده از آن اندک ميباشد.
جورج هيوبر يک انجنير مواد کيمياوي در پوهنتون مساچوسيتس ميگويد اين امر مهم است که ميان اشکال مختلف مواد سوخت بيولوژيک تفکيک صورت گيرد.
جورج هيوبر: "آزمون حقيقي نسل اول مواد سوخت بيولوژيک ميباشد. شما محصولات زراعتي چون جواري را ميگيريد و از آن بطور مستقيم جهت توليد مواد سوخت بيولوژيک استفاده ميکنيد.
در مواد سوخت نسل دوم که بنام مواد سوخت سلولوزي ياد ميشود شما از مواد بيولوژيکي استفاده ميکنيد که براي خوردن از آن استفاده نميشود. شما از مواد اضافي زراعتي يا محصولات انرژي استفاده ميکنيد که بطور مستقيم در رقابت با مواد غذايي قرار ندارد. در مورد ايتانول حاصله از جواري و بيوديزل شما ميتوانيد استدلال کنيد که ممکن بتوانيد اين تقاوي يا سب سيدي را ازميان برداريد.
اما تقاوي ها ممکن براي رقابت اقتصادي مواد سوخت بيولوژيک بخصوص تقاوي در مورد مواد سوخت بيولوژيک حاصله از سلولوز ضروري باشد."
بعضي از ناظرين استدلال ميکنند که قيم روبه افزايش مواد غذايي پاليسي گزاران را بخصوص در اروپا واميدارد تا برنامه هاي تقاوي مواد سوخت بيولوژيک را دوباره مورد غور قرار دهند.
کين اش معاون سازمان همکاري اقتصادي و انکشاف که در پاريس مستقر است ميگويد آن پاليسي هايي که غير عملي يا غير موثر است بايد مورد بررسي قرار گيرد.