دانشمندان خبر میدهند که افرادیکه در خواب ناآرامی هستند، با خطر بیشتر انکشاف مرض پارکینسن (اخطلال دماغ) یا بعضی از اشکال جنون، مواجه میباشند.
در هنگام خواب، انسان عموما، حتی در جریان خواب دیدن هم، ساکت و بی حرکت میباشد. به گفته رونالد پستوما، داکتر امور عصبی از پوهنتون مونتریال، در هنگام خواب، دماغ عضلات وجود را آرام و ساکت میسازد.
اما در بعضی از اشخاص، مقویت عضلی ساکت
نمیشود و در نتیجۀ آن، آنان همزمان در اثنای خواب دیدن، عملاً حرکت
میکنند.
افراد با چنین نوع تکلیف، اکثرا در هنگام خواب، خود را به دیوار زده زخمی ساخته اند و یا هم از بستر خواب پایین افتاده اند.
پستوما و همراهانش، پیشرفت حالت ۹۳ نفر را که چنین نوع تکلیف داشتند، بین ۱۹۸۹ الی ۲۰۰۶ برای پانزده سال، تحت مشاهده قرار دادند. بطور عموم، اکثر این افراد مرد بودند و در زمان ثبت نام، در دهۀ شصت زنده گی شان قرار داشتند.
دیده شد که از جملۀ ۹۳ شرکت کننده درین تحقیقات، ۲۶ تن شان در جریان سالها مطالعه، به مرض پیشروندۀ انحطاط عصبی مبتلا شدند.
از جمله ۱۴ تن آن ها، به مرض پارکنسون دچار گردیده و در نزد هفت تن دیگر آن جنون بوجود آمد.
چهار شترکت کننده دیگر در این تحقیقات، به مرض الزایمر که یک بیماری دیگر انحطاطی در ساختمان دماغ است، دچار شدند.
ویک تن دیگر از آنان، با بیماری غیر معمول دیگر عصبی مصاب گردید.
در میان همۀ این گروه، خطر متوسط انکشاف یکی از این امراض در جریان پنج سال بعد از تشخیص تشوش در خواب ۱۸ فیصد دریافت گردید.
و این خطر در طول ۱۰ سال مطالعه، به ۴۱ فیصد بالا رفته و در طول ۱۲ سال، این خطر در نزد افراد تحت مطالعه به ۵۲ فیصد صعود نمود.
داکتر پستوما میگوید در مقایسه به این ارقام، خطر مصاب شدن به مرض پارکنسون در طول حیات در جمعیت عمومی، یک الی دو فیصد میباشد.
به اساس این گزارش های علمی، حالا شواهد قوی ای وجود دارد که در نزد اکثریت افراد مصاب به تشوشات خواب همراه با حرکات فزیکی درجریان خواب، بالاخره یک بیماری پیشروندۀ انحطاطی دماغ رونما میگردد.