یورایشیا نیت مینگارد که مکاتب خصوصی در افغانستان منحیث یک نشانۀ امید و خوشبینی خوانده میشود.
این نشریه در مقاله ای در مورد یک مکتب موسوم به مفتاح که اولین مکتب خصوصی در ولایت پروان میباشد نوشته است. این مکتب چیزی بیشتر از دوماه قبل آغاز بکار نموده است.
فیس ماهانۀ این مکتب ۱۵ دالر است که از توان اکثر مردم افغانستان بیرون میباشد اما حضور ۳۰۰ طفل درین مکتب نشان میدهد که شماری از خانواده های تصمیم گرفته اند که پرداخت این مبلغ ارزش آنرا دارد.
این مکتب ادعا میکند که سهولت های بهتر آموزشی را در مقایسه به مکاتب عامه فراهم میکند.
از زمانیکه حکومت به سرمایه گزاری شخصی در ساحۀ تعلیم و تربیه اجازه داده است بیش از سه صد مکتب خصوصی در سراسر کشور ایجاد گردیده است.
نقطۀ جالب درینجاست که همۀ خانواده هاییکه اطفال شانرا به مکتب مفتاح شامل نموده اند متمول نمیباشند.
حاجی رحمت الله یک باشنده ولایت پروان میگوید که او یکمقدار پول را پس انداز نموده بود و برای پرداخت فیس مکتب پسرش به کار بیشتر میپردازد. او میگوید که این یک سرمایه گزاری برای آیندۀ پسرش میباشد.
رحمت الله میگوید که یکماه قبل پسرش را به مکتب خصوصی فرستادم و درین یک ماه بهبود را در کار مکتب او مشاهده میکند.
ظهور مکاتب خصوصی که در بخش اعظم آن تعلیم غیر مذهبی را در پیش گرفته اند و علاقه مندی والدین برای تعلیم اطفال شان توسط شماری از مردم منحیث نشانه ای از آمدن ثبات و خوشبینی برای آینده خوانده میشود.
در حال حاضر بیش از هفت ملیون طفل به مکتب میروند که بین ۳۵ تا ۴۰ در صد این اطفال را دختران تشکیل میدهد.
یورایشیا نیت مینویسد که با اینحال موفقیت درین عرصه با یک قیمت گزافی بدست آمده است. در مناطق ناآرام جنوب و شرق تندروان مکاتب را به آتش کشیده اند و منحیث اهداف سهل بر معملین و شاگردان حمله نموده اند.
این نشریه علاوه میکند که چنین انکشافات با افزایش مکاتب خصوصی و عامه منحیث نشانه های موفقیت خوانده میشود اما این کشور هنوزهم برای پذیرش اطفال در سنین مکتب به اعمار هزاران مکتب دیگر ضرورت داشته و در بیشتر نقاط کشور نیاز اشدی به معلمین آموزش دیده وجود دارد.
بقول صدیق پتمن معین وزارت معارف آنها سکتور معارف با مشکلات زیادی در قسمت تمویل معارف بشمول پرداخت معاشات معلمین روبرو است.
از نظر تمویل و تدارک سهولت های لازم مکاتب خصوصی در مقایسه به مکاتب عامه در موقف بهتر قرار دارند.
در حالیکه عبدالوزیر میرزاد با یک سرمایۀ شخصی بیست هزار دالر مکتب مفتاح را ایجاد نموده است با مشاهدۀ علاقه مندی خانواده ها برای فرستادن فرزندان شان به مکاتب خصوصی وی درنظر دارد تا مکاتب بیشتری را در آنولایت ایجاد نماید.
همچنان صفحۀ انترنتی یورایشیا نیت یک مطلب دیگری را در مورد ابتکار حفاظت از محیط زیست و نشانه های امیدواری برای بازسازی در افغانستان به نشر سپرده که اینک بخش هایی از آن بتوجه رسانیده میشود.
یورایشیا نیت مینگارد وقتی مصطفی ظاهر در کابل بزرگ میشد بیاد میآورد که با مردمانی ملاقات میکرد که با پیمودن مسافۀ هزاران کیلومتر میخواستند از هوای خوب کابل تنفس کنند.
در آن زمان افغانستان یک سر منزل سیاحت بود که از جهیل های کریستلی، کوه های تماشایی، باغ های گل و پر از میوه برخوردار بود. مصطفی ظاهر نواسۀ ظاهرشاه میگوید حالا اگر شما در کابل تنفس کنید شش هایتان از سم پر میشود.
آقای ظاهر ناامیدی خود را به امید مبدل ساخت. بتاریخ ۲۲ ام اپریل سال جاری آقای ظاهر در سمت خود منحیث رئیس ادارۀ ملی حفظ محیط زیست اولین پارک ملی افغانستان را در یک ساحۀ دیدنی بند امیر در مناطق مرکزی کشور افتتاح نمود.
جنگ های جاری، نیازمندی های عاجل بشری و فقر مزمن توجه به نیازمندی های دراز مدت چون حفاظت از محیط زیست را مشکل میسازد.
با اینحال به نظر میرسد که تلاش های چند سال گذشته نتیجه داده و اساسی را برای یک مساعی گستردۀ حفاظتی برای تحفظ و احیای دوبارۀ منابع ملی در حال ناپدید شدن پایه گزاری میکند.
برخلاف شماری از کشور های دیگر که ستراتیژی های دیکته شده از بالا به پایین را بکار انداختند و ناکام گردیدند، مامورین افغان یک ستراتیژی پایین به بالا را در نظر گرفتند که در آن باشنده گان محلی در موفقیت مساعی حفاظت محیط زیست سهیم میباشند.
درین مقاله امده است که مردم درۀ آجر که دارای جنگلاتی در شمال بند امیر است و زمانی شکارگاه شاه سابق بوده است در ابتداۀ با مفکوره یک منطقۀ تحت محافظت مخالفت داشتند ولی حالابعد از مشاهدۀ مفیدیت های حاصله برای مردم بند امیر طالب کمک درین عرصه گردیده اند.
درجریان سه دهه جنگ عوامل اقتصادی باعث کاهش منابع طبیعی افغانستان گردیده است. سمال وود رئیس بخش افغانستان در ادارۀ حفاظت از حیات وحش ایالات متحده میگویددرختان بزرگ چارمغز در نورستان قدامت دو تا سه قرن داشتند. این درختها طی سالهای جنگ از چوب آن قطع و به پاکستان صادر شده و بعد از تهیۀ فرنیچر از آن وارد کشور های خلیج گردیده است.
سمال وود میگوید واخان که منطقۀ غنی از تنوع حیوانات در در شمالشرق افغانستان است بیش از حد منحیث چراگاه های رمه های اهلی برای زنده گی مردم بکار برده شده است. وی میگوید که این چراگاه ها در عوض محل طبیعی زنده گی مارکوپولو میبود که محل خوب سیاحت بوده میتوانست.
و عواید سیاحت میتوانست جاگزین عواید مالداری درین منطقه میشد. افغانستان برای دستیابی به یک برنامۀ جامع حفظ محیط زیست راه درازی را در پیش دارد. اما مساعی مقدماتی برای ایجاد یک پارک ملی قبلاً گام مهمی درین شمرده میشود.