روزنامهٌ لاس انجلس تایمز در ایالات متحده می نویسد، رئیس جمهور اوباما زمانیکه استراثیژی جدید خود را در این ماه اعلان نمود، گفت ایالات متحده ازتلاش های حکومت افغانستان در مورد مذاکره، مصالحه، و باز نمودن در بروی یک عده از عناصر طالبان، که از خشونت دست برداشته اند، پشتیبانی می نماید.
ولی این در باز نمودن باید، فقط ، بروی طالبان اعتدال پسند که در سیستم دمکراتیک افغان شریک قدرت باشند.
طالبان میانه رو و یا معتدل ، آنعده از طالبان است که از روی مجبوریت با طالبان تندرو پیوسته اند.
روز نامه می نویسد، این موضوع آنقدر عجیب که معلوم می شود. نیست ولی این بسیار مهم است که درک نمود.
نخست اکثریت جنگجویان طالبان ، جنبیی هستند، یعهنی آنها بخاطر پیشرفت با طالبان پیوستند ، البته در کشوری که منشاٌ قدرت اکثراً اسلام محافظه کار و تفنگ است.
آنها امثراً در نزدیک قریه جات می جنگند، جای که آنها زندگی می کنند و بزرگ شده اند.
بناً توانائی رفت و آمد یا تغیر موقیت دادن مثل شورشیان را ندارند.
فقط یک عدهٌ کم طالبان مرکزی یا عمده هستند مثل ملا محمد عمر و دستهٌ محافظه کار وی، که در سال ۱۹۹۶ به قدرت رسید.
این بسیار مهم است که بسیاری از طالبان ، افغان های داخل افغانستان هستند ، و چنین معلوم نمیشود که آنها کشور شان را ترک گویند. بناً کوشش اینکه بتوان طالبان را از افغانستان از بین برد ، امکان ندارد.
وقتی از باشنده گان یک قریه بپرسید که اعضای طالبان کی ها هستند، جواب کیچ کننده و غیر مترقبه می شنوئید که (مردان قبیلهٌ خود ماست).
بناً ، در حالیکه این واضح است که افغانستان متکی به کمک فعال و غیر فعال افغنان عادی می باشد، عین چیز در مورد طالبان واقعیت دارد، که روزانه انتخاب نمایند که با طالبان سرو کار داشته باشند، و یا با پروژه های که از طرف ناتو تقویت می گردد، مثل عملیات قوای محافظتی محلی در ولایت وردک، قوای ملی تازه نفس، و یا دموکراسی محلی و ملی.
جنرال مککرستا می گوید، با در توجه با پالیسی جدید، مفکورهٌ قبلی یعنی جداسازی طالبان خوب از طالبان بد ، یک اشتباه بود.
مککرستل می گوید ، ناتو باید مشوق ها و کمک ها را در جوامع ،به حد اعضمی آن برساند ، مشوق های جنگی را به حد اقل آن.