سازمان عفو بین الملل با نشر یک گزارش، گفته است که رهبران سیاسی در سراسر جهان، به شمول دونالد ترمپ رئیس جمهور امریکا، با لحن زهرآگین شان، جهان را بیشتر منقسم و خطرناک می سازند.
این نهاد مدافع حقوق بشر که مقر آن در لندن است، در گزارش سالانه اش راجع به وضعیت حقوق بشر در جهان، سیاستمداران ایالات متحده، اروپا، و سایر جا ها، متهم شده اند که گویا محیطی را به وجود آورده اند که خود را در تقابل با دیگران میپندارند و این حالت، دفاع از حقوق بشر را ضعیف می کند.
گزارش سالانۀ سازمان عفو بین الملل، بر وضعیت در ۱۵۹ کشور نظر انداخته، و بر مشکلاتی از قبیل جنگ داخلی جاری در سوریه و بحران پناهجویان ناشی از آن، و نیز بر محدودیت های رسمی حقوق شهروندی در برخی کشور ها، تمرکز دارد.
در این گزارش به اثرات ناگوار جنگ و خشونت ها در افغانستان نیز اشاره شده است. در گزارش آمده که عامل بیشترین تلفات غیرنظامی، شورشیان بوده اما نیرو های طرفدار حکومت نیز غیرنظامیان را کشته و زخمی ساخته اند.
بر اساس این گزارش از أطفال هنوز هم در جنگ استفاده شده و شمار بیجاشدگان داخلی به یک اعشاریه چهار میلیون نفر میرسد.
سازمان عفو بین الملل می افزاید که افراد دولتی و غیردولتی، به تهدید مدافعین حقوق بشر ادامه داده، و خبرنگاران نیز خشونت و سانسور را تجربه می کنند.
در سطح جهان: این گزارش، که عنوان آن "وضعیت حقوق بشر جهان" است، بیان میدارد که سیاستمداران در ملل مختلف، ترس و نگرانی های مشروع از بابت اقتصاد و امنیت را، با سیاست های زهرآگین و تفرقۀ هویتی، پاسخ داده اند.
آدوتی آکوی، یک مسئول سازمان عفو بین الملل در ایالات متحده، میگوید که کشور های کوچک، اکثراً از لحن و پالیسی های رهبران در کشور های بزرگی همچو ایالات متحده، پیروی می کنند.
آدونتی آکوی می گوید، «نه تنها این لحن سیاسی خطرناک بوده، بلکه اِعمال یا به کار بردن پالیسی ها نیز نمادی برای پیروی سایر حکومت ها گشته است."
آقای آکوی می افزاید، پناهجویان در اروپا و همچنان در ایالات متحده، با عکس العمل شدیدی مواجه اند که گویا ناشی از نگرانی های غیرموجه از دهشت افگنی است.
به گفتۀ آدوتی آکوی، محدودیت ها و ممنوعیت های وضع شده بر مهاجرت از سوی کشور های مختلف، سیستم بین المللی امداد به پناهجویان را که بر أساس توافقات و میثاق های بین المللی ایجاد شده، صدمه میرساند.
دراین گزارش، سازمان عفو بین الملل همچنان ابراز نگرانی نموده و گفته کشور هایی که در سابق قهرمان حقوق بشر پنداشته می شدند، ممکن با اقدامات محدود کننده ای که خود انجام می دهند، از مظالم چشم پوشی کرده و شاید هم از تعهدات خویش بگذرند.
