با تداوم انتشار نفت در خلیج مکسیکو، مظاهره کننده گان به جاده های واشنگتن ریختند.
صدای شعارها در جریان تظاهرات: " آب و نفت با هم مخلوط نمیگردد! آنرا هر چه زود تر تصفیه کنید."
توقف اول آنها در مقابل وزارت داخله بود، ارگانی که مسوول تنظیم و ادارۀ تفحصات نفت از زیر بحر میباشد.
مظاهره کننده گان از آنجا به صوب قصر سفید در حرکت شدند تا رئیس جمهور اوباما را به تعلیق تفحصات از زیر بحر ترغیب نمایند، اقدامی که حکومت میگوید، به آن مبادرت نمی ورزد.
فیل آرِنیه نیو در میان کسانی بود که در این تظاهرات اشتراک نموده بودند.
" ما باور داریم که رئیس جمهور اوباما واقعاً ضرورت دارد تا از منابع آلودۀ انرژی، از تفحصات، از استخراج معادن محروم گردد، یا در غیر آن ما بار بار چنین فاجعه های محیطی را شاهد خواهیم بود."
کارشناسان سیاسی واقعاً در تلاش اند تا به اثرات سیاسی انتشار نفت پی ببرند.
اما مدافعین شرکت های نفتی میگویند که بسیار زود است تا آنرا درک نمود.
جان فلمی از انستیتوت پطرولیم امریکا میگوید:
" خوب، در این برهه واقعاً زود است که بگوییم. شرکت ها هم اکنون با درک اینکه، این رویداد واقعاً غم انگیز است، بالای آن تمرکز نموده اند. اولین چیزی که ما نیاز به انجام آن داریم، توقف جریان نفت، تصفیۀ آن و بعد درک نمودن آنچه است که اتفاق افتید."
در حال حاضر، شرکت های نفتی برای مطرح نمودن این موضوع به مردم، دچار مشکل استند. در پی انتشار نفت در خلیج، شرکت های نفتی در مدافعه قرار داشته و تلاش میورزند تا انتقادات شمار زیاد مقامات و ادارات به شمول رئیس جمهور اوباما را دفع نمایند.
" نخست از همه من خشم و نومیدی همسایگان ما در خلیج مکسیکو را دیدم. اجازه دهید برایتان بگویم، که به صفت رئیس جمهور ایالات متحده من با این خشم و نومیدی شریک هستم."
انتقادات زیادی از سوی کانگرس به شمول مخالفین جمهوریخواه نیز صورت گرفته است. سناتور جان مک کین از ایالت اریزونا، طی جلسۀ استماعیه در سنای ایالات متحده، در مورد پاکسازی نفت انتشار یافته در خلیج مکسیکو از جنت نپولیتانو، وزیر امور داخلۀ ایالات متحده طالب پاسخ گردید.
سناتور مک کین:"سطح خوشبینی شما در مورد قضیه تا چه سطح است؟"
وزیر امور داخله، نپولیتانو:"من روز تا روز نسبت به آن خوشبین میگردم."
مظاهره کنندگان حامی محیط زیست عقیده دارند که عصبانیت ها بر سر انتشار نفت توانست، حمایتی را در میان عامه و کانگرس ایالات متحده برای راه های بدیل دست یابی به نفت، ایجاد نماید.
" ما میدانیم که با استفاده از تکنالوژی کنونی، تکنالوژی آینده، و با استفاده از باد و انرژی آفتاب، وقوع مصیب هایی از این قبیل محتمل نخواهد بود."
اما حامیان شرکت های نفتی به شمول جان فلمی از انستیتوت پطرولیم امریکا میگوید آن گونه تقرب بی نهایت ساده وخطر ناک است.
" ما انرژی مورد نیاز خود را از کجا بدست آریم؟ هم اکنون ما 37 درصد انرژی را از نفت بدست میآریم، و ما دارندۀ 250 میلیون عراده موتر استیم که نه با برق کار میکند، نه با گاز طبیعی حرکت میکند و نه هم با مواد سوخت بدیل به حرکت میآید، پس ما تا یک آیندۀ قابل پیش بینی به نفت ضرورت داریم."
نظر سنجی های عامه هنوز هم نشان دهندۀ تمایل اکثریت امریکایی ها به تفحصات از زیر بحر میباشد، اما در پی ریزش نفت در آب که میتواند تدریجاً تاثیرات نا گوار محیطی را سبب شود، این رقم اندکی رو به کاهش نهاده است.