اطفال کارگر زیر سن، اکثر از تعلیم محروم بوده و برخی از آنان به کمک نهاد های خیریه، با دریافت کمک ها می توانند در کنار کار، به آموزش نیز بپردازند.
در حومۀ شهر مزارشریف، بزرگترین سرپرست یک خانوادۀ پنج عضوی فقط چهارده سال دارد که خود توان تمویل خانواده را ندارد.
افتخار علی، پسر کوچک این خانواده که یازده سال عمر دارد، به خاطر همکاری با برادرش، مجبور به کار شده است. او می گوید که برادرش به تنهایی نمی تواند پوره کنندۀ احتیاجات خانوادۀ شان باشد.
کار کردن اطفال، مانع بزرگی در فرا راه آموزش آنان قرار دارد. به ویژه در خانواده هاییکه اطفال شان نان آور خانواده است.
بنیاد کودک به منظور ادامه تحصیل کودکانی همانند افتخار علی، به صورت ماهوار یک مقدار پول را به خانواده وی می پردازد.
مریم کریمی، مسئول بنیاد کودک در مزارشریف می گوید که در خانواده افتخار علی ماهانه حدود ۴۵۰۰ افغانی میپردازند.
افتخار علی، در زمینه می گوید « من حال مکتب میروم و درس میخوانم صنف چهار مکتب شدیم مستری خانه را هم رها کردیم و فکرم از طرف خانواده راحت است چون خانواده ام را دفتر همکاری می کند.»
غلام حسین، مستری کارگاه که افتخار علی در آن تا چندی قبل کار می کردمی گوید، دیدن اطفال خانواده های بی بضاعت در کارگاه ها، بسیار دشوار است.
بنیاد کودک در ولایت بلخ برای نزدیک به ۱۵۰ طفل کارگر معاش ماهوار می پردازد و هزینۀ آموزشی حدود ۳۵۰ طفل دیگر را تامین می کند.
این بنیاد می کوشد با کمکهای خود جلو کارهای شاقۀ اطفال را گرفته و زمینۀ آموزش را برای آنان فراهم سازد.
گزارش: نعیم اتل خبرنگار صدای امریکا
در حومۀ شهر مزارشریف، بزرگترین سرپرست یک خانوادۀ پنج عضوی فقط چهارده سال دارد که خود توان تمویل خانواده را ندارد.
افتخار علی، پسر کوچک این خانواده که یازده سال عمر دارد، به خاطر همکاری با برادرش، مجبور به کار شده است. او می گوید که برادرش به تنهایی نمی تواند پوره کنندۀ احتیاجات خانوادۀ شان باشد.
کار کردن اطفال، مانع بزرگی در فرا راه آموزش آنان قرار دارد. به ویژه در خانواده هاییکه اطفال شان نان آور خانواده است.
بنیاد کودک به منظور ادامه تحصیل کودکانی همانند افتخار علی، به صورت ماهوار یک مقدار پول را به خانواده وی می پردازد.
مریم کریمی، مسئول بنیاد کودک در مزارشریف می گوید که در خانواده افتخار علی ماهانه حدود ۴۵۰۰ افغانی میپردازند.
افتخار علی، در زمینه می گوید « من حال مکتب میروم و درس میخوانم صنف چهار مکتب شدیم مستری خانه را هم رها کردیم و فکرم از طرف خانواده راحت است چون خانواده ام را دفتر همکاری می کند.»
غلام حسین، مستری کارگاه که افتخار علی در آن تا چندی قبل کار می کردمی گوید، دیدن اطفال خانواده های بی بضاعت در کارگاه ها، بسیار دشوار است.
بنیاد کودک در ولایت بلخ برای نزدیک به ۱۵۰ طفل کارگر معاش ماهوار می پردازد و هزینۀ آموزشی حدود ۳۵۰ طفل دیگر را تامین می کند.
این بنیاد می کوشد با کمکهای خود جلو کارهای شاقۀ اطفال را گرفته و زمینۀ آموزش را برای آنان فراهم سازد.
گزارش: نعیم اتل خبرنگار صدای امریکا