تاریخ روز یادبود از سربازان پیشین که همه ساله در ۱۱ نومبر تجلیل می شود، به متارکۀ سال ۱۹۱۸ بر می گردد؛ پیمان جهانی که به جنگ جهانی اول نقطۀ پایان گذاشت.
این جنگ که آسیا، افریقا، جزایر پراگندۀ اوقیانوس آرام، آبهای جنوب امریکا و همچنان اروپا را به کام خود کشاند، به مثابه جنگی پنداشته می شود که به همۀ جنگها نقطۀ پایان گذاشت.
نخستین بار از روز سربازان پیشین در امریکا در ۱۱ نومبر ۱۹۱۹ یادبود به عمل آمد. این روز در امریکا با برگزاری رسم و گذشت ها نشست های عامه و تعلیق مختصر تشبثات برای دقایق محدود درست سر ساعت ۱۱ پیش از چاشت، تجلیل می شود.
به تاریخ ۸ اکتوبر ۱۹۵۴ و پس از جنگ جهانی دوم، دوایت آیزنهاور رئیس جمهور آن زمان ایالات متحده، آیین ارجگذاری از آنانی را که در یونیفورم نظامی چه در جنگ و یا در صلح خدمت نموده بودند، با صدور نخستین "اعلامیۀ تجلیل از روز یادبود سربازان پیشین" گسترش داد.
حکومت های ایالات متحده با یادبود از این روز تطبیق برنامه هایی را دنبال می کند که به سربازانی که از صفوف قوای مسلح بیرون می شوند، به دریافت شغل کمک کند و زمینه را برای وارد شدن آنان به زندگی ملکی آسانتر سازد.
باراک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده گفت که ارجگذاری از سربازان پیشین به این مفهوم است که با برگشت آنان از سنگر به خانه، هرآنچه در توان است برای کاریابی آنان به خرج داده شود تا چنین احساسی به آنان دست ندهد که به خاطر آنچه جنگیده اند برای خودشان و خانواده های شان قابل دسترس نیست.
لذا هدف از بزرگداشت روز یادبود از سربازان پیشین در ایالات متحده، فقط جنگ نیست. این روز همچنان یادآور پیروزی یا شکست در میدان جنگ و یا هم تجلیل از پیشرفت سیاسی یا جاه طلبی ارضی نمی باشد، بلکه روزی است که در آن به خدمات و قربانیان سربازان پیشین، ارج گذاشته می شود.
