فعالین جامعه مدنی وشماری از این جوانان با راه اندازی کنسرت خیابانی و راهپیمایی، از دولت خواستار ایجاد زمینه اشتغال برای بیکاران درافغانستان شدند.
دراین راهپیمایی که توأم با اجرای موسیقی راک بود جمعی از هنرمندان موسیقی راک با خواندن پارچه های آهنگ، اعتراضشان را نسبت به بیکاری ابراز داشتند.
دراخیر کنسرت ، شمار زیادی از افراد مزدور کار نیز به جمع صد ها جوان بیکار وفعالان جامعه مدنی درکابل پیوسته به راه پیمایی پرداختند.
شعارهای اکثراین معترضین برضد بیکاری درکشور بوده و اعتراض کنندگان ازحکومت خواستار ایجاد زمینه کار واشتغال برای جوانان افغان شدند.
یکی از شعارهای این معترضین این بود که ما کارمی خواهیم. این حرکت از دوماه بدینسو درکابل از خیمه لوی جرگه آغازشده است.
دریک سال اخیر این دومین نمایش بزرگ خیابانی است که ازسوی جنبش ضد بیکاری درکابل راه اندازی می شود.
بیشتر آهنگ هایی که در این کنسرت خیابانی اجرا شد شکایت از فقر، بیکاری ومهاجرت غیر قانونی جوانان به کشور های اروپایی بود.
جمهوری گدایان یکی از آهنگ هایی بود که درکنسرت خیابانی امروز توسط یکی از هنرمندان راک خوان کشور به اجرا درآمد.
مسعود حسن زاده یکی از برگزار کنندگان این کنسرت خیابانی به صدای امریکا گفت:" به حیث یک موسیقی دان اینجا بخاطری آمده ام که مردم را به یک بحران متوجه بسازم؛ این بحران بحران بیکاری است".
او گفت:" درطی دو ماه اخیر تعداد زیادی از هنرمندان به جنبش ضد بیکاری پیوسته اند وما همه می گوییم که بیکاری از جنگ کرده هم بد تراست".
اشتراک کنندگان این گردهمایی که دستمال های سرخ رنگ را به گردن داشتند آنرا سمبول حرکت خود یاد کرده، با تجمع در ساحه میرویس میدان کوته سنگی، اجرای موسیقی خیابانی توسط هنرمندان را با کف زدن وتشویق همراهی می کردند.
کامبیزیک عضو دیگر این حرکت اعتراضی برعلیه بیکاری به صدای امریکا گفت که از دو ماه بدینسو شماری از معترضین برضد بیکاری درکابل یک خیمه بر پا کرده اند واگر حکومت به این معضل خاتمه ندهد، درمقابل ارگ ریاست جمهوری خیمه برپا خواهیم کرد.
براساس ارقام که ازسوی دولت افغانستان ارائه شده است دراین کشور حدود ۱۳ میلیون نفر ازبیکاری رنج می برند.
طبق گزارشات اداره مهاجرت سازمان ملل متحد(UNHCR) در ده ماه اول امسال بیش از ۱۵۰ هزار نفر به کشور های اروپایی مهاجرت کرده و خواستار پناهندگی شده اند.
براساس این گزارش، شمار زیادی از این مهاجرین، جوانانی بودند که ازبیکاری درافغانستان به سطوح آمده و راه پرخطر مهاجرت به کشورهای اروپایی را پیش گرفته اند.
