بر اساس یافته های نظرسنجی، که توسط شرکت مشورتی ART انجام شده، ۶۱ در صد افغانها مخالف حکمروایی طالبان در مناطق شان و یاهم سراسر افغانستان اند، و فقط هفت در صد طرفدار سهم طالبان در حکومت می باشد.
یافته های این نظر سنجی بازتاب دهندۀ دید متفاوت ساکنان جنوب و شمال و همچنان باشندگان روستایی و شهری افغانستان در این مورد است.
نود و هشت در صد باشندگان مناطق شمال مخالف حاکمیت طالبان اند، در حالی که این رقم در جنوب افغانستان متفاوت می باشد – ۳۲ در صد شهرنشینان و ۲۶ در صد روستایان جنوب می خواهند طالبان در مناطق شان حاکمیت داشته باشند.
این نظر سنجی با اشتراک ۴۲۱۸ نفر به هدف دریافت دید افغان ها نسبت به طالبان و چگونگی نقش جامعۀ جهانی در برگزاری انتخابات انجام شده است. میزان اشتباهات این نظر سنجی مشخص نشده است.
تفاوت دید بین زنان و مردان
مخالفت زنان با سهمگیری طالبان در ساختار حکومت افغانستان نسبت به مردان بیشتر بوده، و ۷۱ در صد اشتراک کنندگان زن در این نظر سنجی مخالف نقش طالبان اند.
اما تقسیم بندی این رقم به مناطق شمالی و جنوبی تغییر چشمگیری را در مورد نقش طالبان از دید زنان بازتاب می دهد. در حدود ۸۷ در صد زنان در شمال با طالبان مخالفت دارند، ولی این رقم در مناطق جنوبی ۴۵ در صد گزارش شده است.
تقریباً تمام اشتراک کنندگان زن در این نظرسنجی در شمال افغانستان طرفدار برگزاری به وقت انتخابات ریاست جمهوری اند، اما مناصفۀ زنان در جنوب طرفدار تأخیر برگزاری این روند اند.
کابل، طالبان و مذاکرات صلح
گفت و شنود های حکومت افغانستان با طالبان نتایج ملموسی نداشته، و رئیس جمهور حامد کرزی "آغاز عملی" و سهم بارز امریکا را پیش شرط امضأی توافقنامۀ امنیتی بین دو کشور مانده است.
حکومت افغانستان، با حمایت جامعۀ جهانی، در حالی تلاش دارد طالبان را به میز مذاکره ترغیب کند که آن گروه همواره صحبت با کابل را رد کرده، دست به خشونت زده است.
خالد مجید یار، پژوهشگر افغان در یک نهاد پژوهشی امریکایی در واشنگتن می گوید که دلیل مخالفت چشمگیر افغان ها با طالبان تداوم جنگ توسط آن گروه می باشد.
آقای مجیدیار می گوید در صورتی که طالبان خشونت را توقف دهند و از طریق انتخابات وارد صحنه شوند، ممکن سطح مخالفت علیه شان پائین آید.
یافته های این نظر سنجی نشان می دهد که افغان ها درخصوص مسئله توافق بین طالبان و حکومت منقسم شده اند.
دید متفاوت باشندگان شمال و جنوب
بیش از ۸۳ در صد شهرنشینان مناطق جنوب طرفدار گفت و شنود های صلح حکومت با طالبان اند در حالی که این رقم در بین روستایان ۶۱ در صد گزارش شده است.
به اساس این گزارش، در شمال کشور، یک بر چهارم شهرنشینان و ۴۰ درصد روستاییان به طور واضح با توافق بین طالبان و حکومت مخالف استند.
شماری از باشندگان ولایات شمالی حتا گفته اند در صورت به قدرت رسیدن طالبان آماده اند مسلح شده، علیه آن گروه جنگ کنند. این قضیه به طور ویژه، در ولایت های پروان و بلخ به ترتیب در حد ۴۰ درصد و ۲۲ درصد صدق می کند.
آقای مجیدیار می گوید که حضور و نفوذ طالبان در ولایات جنوب و شرق افغانستان یکی از دلایل علاقمندی بیشتر ساکنین جنوب به توافق بین حکومت و طالبان است.
اما به گفتۀ این کارشناس افغان، دلیل ممهتر خستگی مردم از تداوم جنگ در کشور شان می باشد و مردم می خواهد "از طریق آمیزش یا مذاکره" با طالبان خشونت پایان یابد.
شمار افرادی که طرفدار برگزاری گفت و شنود بین حکومت و طالبان اند، در مناطق جنوبی بیشتر می باشد، اما در مناطق شمالی، این فقط به یک بر سوم گزارش شده است.
بی اعتمادی از پایبندی طالبان به آشتی با حکومت افغانستان از یافته های دیگر این نظر سنجی می باشد. نود درصد شهرنشینان در جنوب کشور باور ندارند که طالبان به هر توافقی که آنان امضا می کنند، احترام بگذارند.
طالبان و انتخابات آیندۀ افغانستان
باشندگان مناطق شمال و جنوب در این نظر سنجی دید متفاوتی در مورد تأثیر تلاش های مذاکات حکومت افغانستان با طالبان بر روند انتخابات بیان کرده اند.
در بخش همکاری تنها ۲ درصد پاسخ دهندگان شهری این مطالعه در جنوب خواستار حمایت جامعه بین المللی انتخابات کشور شده است. در شمال، ۴۱ در صد خواهان نقش حمایتی جامعه بین الملی از انتخابات شده است.
ساکنین ساحات جنوبی بیشتر مذاکرات صلح را به خاطر برپایی به وقت انتخابات ترجیح می دهند و می خواهند مطمین باشند که طالبان در این روند شامل باشند. بر خلاف آن، اکثریت عمده ساکنین شمال افغانستان، که ۹۰درصد گزارش شده، نمی خواهند انتخابات به تأخیر افتد و یا طالبان در آن اشتراک کنند.
این نظر سنجی دریافته که ۴۱ در صد باشندگان مناطق شمالی می خواهند جامعۀ جهانی در برگزاری انتخابات نقش داشته باشد، اما اکثریت مطلق در جنوب مخالف سهم جامعۀ جهانی در این روند است.
خالد مجیدیار می گوید که نتیجۀ گیری از یافته های همچو نظرسنجی ها باید محتاطانه صورت گیرد زیرا انجام نظرسنجی های همه شمول در شرایط کنونی افغانستان امر ممکن نیست.
به گفتۀ این پژوهشگر ارشد افغان در واشنگتن امکان دارد نفوذ طالبان، خشونت و جنگ جاری و سایر مسائل بر دید مردم و پاسخ آنها تأثیر گذار باشد.
محمد احمدی از سال ۲۰۰۷ به کار در رادیو صدای امریکا در واشنگتن آغاز کرد. او از سال ۲۰۰۱ کار خبرنگاری را به حیث گزارشگر آزاد رادیو صدای امریکا آغاز کرد و در ایران و شهرهای مختلف افغانستان گزارشگر بود. محمد احمدی یک سال گزارشگر تلویزیون آشنا صدای امریکا در کابل نیز بود.
