لینک های دسترسی

Breaking News

مصاحبۀ اختصاصی با رئیس جمهور اوباما


مصاحبۀ اختصاصی با رئیس جمهور اوباما
مصاحبۀ اختصاصی با رئیس جمهور اوباما

بارک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده در مصاحبۀ اختصاصی با صدای امریکا گفت ما می خواهیم علامتی را به مردم افغانستان برسانیم که آن کشور از شماست، و در نهایت، شما مسؤولیت آن را به دوش خواهید داشت.

سوال: شما امروز کاهش تعداد عساکر امریکایی را در افغانستان اعلام نمودید، مردم افغانستان این کاهش را چگونه باید درک نمایند؟

جواب: به عقیده من این نمایانگر موفقیت افزایش قوا در یک و نیم سال قبل و همچنان نمایانگر جدیت ما در امر انتقال مسؤولیت های امنیتی میباشد. من در سال ۲۰۰۹ اعلام نمودم که تعداد ۳۰ هزار عسکر علاوگی را اعزام خواهیم داشت. هدف ما کاملاً واضح بود: ما میخواستیم تا پیشروی های طالبان را که بخش های بیشتر و بیشتر کشور را تصرف نموده بودند، کند تر نماییم و با استفاده از این فرصت نیرو های امنیتی افغانستان را آموزش دهیم تا افغانها این ظرفیت را کسب نمایند که خود امنیت کشور خود را تامین کنند. ما در این زمان پیشرفت های چشمگیری داشتیم، ما شاهد بودیم که ۱۰۰ هزار عسکر اضافی دیگر افغانستان آموزش دیدند و شاهد بودیم که مناطقی چون قندهار و هلمند از چنگ طالبان خارج شد تا مردم بتوانند احساس امنیت و مصؤونیت بیشتری نمایند. و آنچه حال انجام میدهیم، خروج ۱۰ هزار عسکر تا ختم سال جاری میباشد و ۲۳ هزار عسکر دیگر تا تابستان سال آینده از افغانستان خارج خواهند شد. به این ترتیب ما دوباره به حالت قبل از افزایش قوا بر خواهیم گشت.

بدنبال آن، در حالیکه قوای افغان به پای خود می ایستند، عملیه انتقال را ادامه خواهیم داد، با این هدف که عملیه انتقال مسؤولیت ها تا سال ۲۰۱۴ به پایان برسد. فراتر از سال ۲۰۱۴، ما میخواهیم روابط مستحکم خود را با مردم و حکومت افغانستان حفظ نماییم. ما عین حضور نظامی را نخواهیم داشت ولی روی اجندا های اقتصادی و انکشافی خود حساب خواهیم نمود تا همکاری ما با افغان ها همچنان ادامه یابد.

سوال: فکر میکنید این اقدام چه تاثیری روی متحدین ناتو خواهد گذاشت؟ به طور مثال، چگونه شما مطمئن خواهید بود که متحدین ناتو به زعم خود در خروج از افغانستان عجله نکنند و قبل از عساکر امریکایی از آن کشور خارج شوند؟

جواب: در حقیقت ما قبل از اتخاذ این تصمیم، اول با متحدین خود در ناتو از نزدیک مشوره نموده ایم. به تعقیب آن من با منشی عمومی ناتو و بعضی از کشور های عمدۀ اعانه دهنده صحبت نموده ام و آنها همه این را درک می کنند که ما قوای خود را افزایش داده بودیم و حال این تعداد را خارج می نماییم. ولی سطح حضور طرح شده را که ۶۸ هزار عسکر میباشد حتی تا ختم سال آینده حفظ خواهیم نمود. ما قادر خواهیم بود تا سرعت عملیه انتقال را طوری تنظیم کنیم که اطمینان حاصل شود نیرو های افغان توانمندی برآورده ساختن نیاز های امنیتی کشور خود را دارا می باشند.

سوال: پس اکنون شما تصمیم کنونی تان را بر اساس اوضاع در افغانستان اتخاذ نموده اید. مراحل اتخاذ این تصمیم را اگر تشریح کنید؟

جواب: شما میدانید این مراحل شامل مباحثات با جنرال پترییس و قوماندان های مستقر در افغانستان میباشد. همچنان مشوره ها با حکومت افغانستان هم مد نظر گرفته شده است. یکی از موضوعات کلیدی در اینجا حصول اطیمنان از آن است که ما توازن درست را نگه داریم. مردم افغانستان باید بدانند که ما خواهان یک افغانستان مستقل و مصئون میباشیم و ما این را درک میکنیم که هر قدر افغان ها مسؤول شوند به همان حد برای همه بهتر خواهد بود. ولی در ضمن ما می خواهیم مطئمن شویم که در عملیۀ خروج به زودی عجله نکنیم تا افغان ها دوباره مورد تاخت و تاز قرار نگیرند. به نظر من با تعدادی که ما برای خروج انتخاب نمودیم، توازن مناسب حفظ شده، سازگار با یک عملیۀ مرحله بندی شدۀ انتقال میباشد که به ما فرصت میدهد تا هنوز هم شریک افغان ها باشیم. اما یک نکتۀ دیگر را هم به خاطر داشته باشید که افغان ها هم در آن نبرد میرزمند و همه روزه افغان ها به خاطر کشور خود، به خاطر آزادی و به خاطر عزت خود جان میدهند. آنچه را ما می خواهیم اطمینان حاصل کنیم آنست که تلاش کنیم تا در جریان این عملیه، یک شریک خوب باقی بمانیم. ولی ما می خواهیم پیامی را به مردم افغانستان برسانیم، که این کشور از شماست و در نهایت، شما مسؤولیت آن را خواهید داشت.

سوال: شما از حکومت افغانستان یاد نمودید و رئیس جمهور کرزی شدیداً از ایالات متحده و ناتو انتقاد نموده است. آیا شما از همچو اظهاراتی ناراحت می باشید؟ آقای کرزی چگونه متحدی میباشد؟

جواب: به عقیده من در مجموع رئیس جمهور کرزی عین مفاد ستراتیژیکی را دارد که ما داریم که هدف آن یک حکومت مستقل و مصؤونی است تا قابلیت تعیین سرنوشت خود را داشته باشد و در مجموع جامعه بین المللی و به طور خاص ایالات متحده را به دیدۀ یک شریک قویی ببیند که امیال افغان ها را حمایت میکند. به طور بدیهی در یک فضای دشوار با موجودیت تعداد کثیری از عساکر خارجی تشنج هایی در داخل کشور بوجود می آید. این حقیقت دارد، مواقعی پیش آمده است که تاکتیک های میدان جنگ، روز تا روز تشنج هایی را به بار آورده است. ولی بصورت کل، علایق آقای کرزی طوری است تا اطمینان یابد که افغانستان دیگر پناگاه مصؤونی برای دهشت افگنان نبوده و متابعت از قانون اساسی افغانستان حکمفرما باشد. تعهداتی را که وی بازگو نموده است، در مطابقت با مفاد ایالات متحدۀ امریکا میباشد.

سوال: در مورد متحدین اروپایی و ناتو صحبت نمودیم و طوریکه شما نیز میدانید یک نوع بیزاری و خستگی از جنگ در اروپا به مشاهده میرسد. آیا شما هم عین خستگی را در اینجا احساس می کنید و چی اقداماتی را برای رفع این بیزاری ها اتخاذ می نمائید؟

جواب: جای شکی نیست که بعد از تقریباً ده سال جنگ در افغانستان، تعداد تلفات عساکر و میزان مصارف مالی این جنگ بر مردم تعمیل میشود. خبر خوب اینست که ما در یک موقف قوی عملیه انتقال را آغاز می کنیم زیرا با افزایش قوا، ما پیشروی های طالبان را کُند ساخته ایم ، در بخش امنیتی شاهد دستآورد هایی استیم و شاهد پیشرفت هایی در زمینۀ آموزش نیرو های امنیتی افغان میباشیم. به نظر من با صحبت هاییکه من با مردم امریکا و کشور های ائتلاف داشته ام، درک نموده ام که آنان میخواهند تا ما کار را به انجام برسانیم و یک کشور مصؤون را به افغان ها وا گذار نماییم تا آنان بتوانند آن را با ثبات نگهدارند. ما می خواهیم این عمل را با یک روحیه همکاری، با احترام به قوانین افغانستان و امنیت افغانستان انجام دهیم، و اما، در ضمن می خواهیم مطئمن شویم که داعیۀ را که برای آن این همه قربانی داده ایم، از یاد نبریم.

سوال: فکر نمی کنید که بعضی از اقشار مردم افغانستان این اقدام را به دیده ترک نمودن می بینند؟

جواب: چنین تصور نمی کنم. به خاطر باید داشت که ما در مورد خروج ده هزار عسکر تا آخر سال جاری و به اضافۀ آن، 23 هزار عسکر تا ختم تابستان آینده صحبت می کنیم و ما ۶۸ هزار عسکر در آنجا خواهیم داشت به اضافۀ عساکر شرکای ائتلاف. پس هنوز هم در آنجا حضور قابل ملاحظه خواهیم داشت. ولی علامتی را که این اقدام برای مردم افغانستان میرساند اینست که آنان باید مسؤولیت های بیشتر و بیشتری را متقبل گردند.

سوال: قراریکه میدانید از مصالحه در افغانستان صحبت میشود. شما مصالحه را چگونه تشریح میکنید و نقش ایالات متحده در این عملیه چیست؟ آیا از مذاکرات با حداقل بعضی از عناصر طالبان حمایت میکنید؟

جواب: آنچه را ما دایماً گفته ایم اینست که باید یک راه حل سیاسی برای آوردن یک صلح حقیقی در منطقه بوجود آید. ولی شرایط این حل و فصل سیاسی بسیار مهم میباشد. ما در خصوص معیارات خود بسیار صریح بوده ایم. ما افغان ها را ترغیب خواهیم نمود، و خود نیز با هر کسی صحبت خواهیم نمود ولی آنان به عنوان روشی برای سهیم شدن در قدرت سیاسی، باید ارتباطات خود را با القاعده قطع نموده، به متابعت از قانون اساسی افغانستان سر نهاده و از خشونت دست بکشند. اگر آنان این گام ها را بردارند، در آن صورت فکر می کنم امکانات قویی وجود دارد تا یک راه حل سیاسی ایجاد گردد که منتج به ختم سی سال جنگ در افغانستان گردد. ولی این بسیار اهمیت دارد تا مساعی نظامی ما برای حمایت از این مساعی سیاسی ادامه یابد و این به مفهوم آنست که طالبان و دیگران درک کنند که آنها قادر نخواهند بود تا در مقابل ما ایستادگی کنند و ما در موقفی هستیم که به فشار های خود علیه آنان را همچنان ادامه خواهیم داد تا آنها مجبور شوند با یک روحیه اطاعت از قانون اساسی افغانستان به پای میز مذاکره کشانیده شوند.

سوال: در هر حال، وقتی کسی در مورد افغانستان صحبت میکنید صحبت از پاکستان هم پیش میشود. حال که ما خروج از افغانستان را آغاز نموده ایم، آیا توجه روی پاکستان معطوف شده است؟

جواب: فکر می کنم از نظر من دو سال قبل توجه به جانب پاکستان معطوف شده بود. افغانستان و پاکستان را باید به دیده یک مشکل مشابه باید نگریست. مناطق سرحدی دو کشور که عمال افراطی ادارۀ آنرا در دست دارند ، برای القاعده پناه گاه های امن را فراهم آورده اند تا آنان بتوانند از آنجا بر افغانستان، پاکستان و دیگر نقاط جهان حمله نمایند. به همین دلیل ما خواهان استحکام همکاری ها با پاکستان شدیم. معلوم است که این اقدام تنش هایی را هم ببار آورده است، ولی بصورت کل، پاکستان با ما از طرق جمع آوری اطلاعات و حمله بر اهداف برجسته در داخل پاکستان، همکاری نموده است. به عقیده ما هیچ کشوری بیشتر از پاکستان از ناحیه حملات دهشت افگنان صدمه ندیده است. پس این کاملاً به نفع آنان میباشد و ما فکر میکنیم که پاکستان به عنوان بخشی از روند صلح، نقش مشروعی را در عملیه دارا است. من میدانم که رئیس جمهور کرزی در مسافرت های خود به اسلام آباد موافقه نموده است تا پاکستان و افغانستان و در کنار آنان ایالات متحده، هر سه باید یک گروه بنیادی را ایجاد نمایند که قادر شوند چگونگی پیشروی در این عملیه را مورد بحث قرار دهند. پاکستان نه تنها یک مسؤولیت دارد بلکه به عقیده من مفاد عمیق برای رسیدگی به عمال دهشت افگنی دارد که هنوز هم در قلمرو آنکشور زندگی میکنند.

سوال: ولی بسیار روشن است که روابط بین ایالات متحده و پاکستان سرد شده است. شما برای بهبود روابط رو به وخامت بین اسلام آباد و واشنگتن چه پلان دارید؟

جواب: فکر میکنم آنچه اتفاق افتاد اینست که روابط در طول زمان، صادقانه تر گردیده است. و این صداقت منجر به تفاوت های میشود. البته که عملیات از بین بردن اسامه بن لادن، تشنج هایی را بوجود آورد ولی من همواره صریحاً به پاکستان گفته بودم که اگر ما وی را پیدا کنیم و موقعیت مناسب باشد او را از بین خواهیم برد. به نظر ما، پاکستان درک میکند که تهدید علیه استقلال پاکستان از جانب افراط گرایانی است که در داخل آن کشور میباشند و هیچ دلیلی وجود ندارد که ما نتوانیم با هم همکاری نموده و از مفاد امنیتی ایالات متحده، مفاد امنیتی پاکستان و مفاد امنیتی افغانستان دفاع نماییم.

سوال: فکر نمی کنید که پاکستان باید نقش برجسته تری در مبارزه علیه دهشت افگنی داشته باشد؟

جواب: فکر میکنم پاکستان همواره دهشت افگنی را یا به حیث مشکل کس دیگری نگریسته است و یا عمال طالبان را منحیث مهرۀ نفوذ خود در افغانستان پنداشته است. آنچه ما به پاکستان گفته ایم آنست که تهدید دهشت افگنی نسبت به هر کشور دیگری، بیشتر متوجه پاکستان میباشد، و این دهشت افگنان روابط پاکستان را با همسایگان و دوستانی چون ایالات متحده خدشه دار میسازد. اگر داشتن روابط مستقیم با حکومت افغانستان سازنده باشد، هیچ نیازی نیست تا از طالبان بحیث مهرۀ علیه افغانستان استفاده شود. در عوض، آنان باید به حکومت افغانستان بحیث شریکی بنگرند که میتوان با آن کار نمود.

سوال: برگردیم به افغانستان، آیا شما فکر میکنید که متحدین اروپایی باید بیشتر اقدام نمایند؟ زیرا شما میدانید که آقای گیتس همواره این خواهش را داشت، به خصوص طی چند هفتۀ اخیر که وی شدیداً از اروپایی ها و ناتو انتقاد مینمود، آیا آنها میتوانند و یا باید کاری بیشتر از این انجام دهند؟

جواب: من فکر میکنم قربانی و فداکاری متحدین اروپایی ما در افغانستان فوق العاده بوده است. اگر شما به تعداد عساکر بریتانیایی نظر بیاندازید که تلفات سنگینی را متحمل گردیده اند، اگر شما به کشور های فرانسه، ایتالیا و هالند نگاه کنید، همۀ آنها تلفات سنگینی را برداشته اند. و یا هم به کشور های اروپای مرکزی و شرقی نظر بیاندازید که تعداد قابل ملاحظه عساکر و حتی در بعضی حالات با قبول فشار سنگین در مقایسه با قدرت عمومی نظامی خود شان دارند هر کدام آنها قربانی های بیشماری را متحمل گردیده اند. ما از آنچه آنها انجام داده اند بی اندازه شگفت زده شده ایم.

حال آنچه من فکر میکنم حقیقت دارد اینست که با وسعت نقش ناتو و در حالیکه همه ما فشار زیادی را بر بودجۀ نظامی خویش احساس مینماییم. سوالات مهم تری ایجاد شده است که ما به کدام سمت به پیش میرویم. من فکر میکنم وزیر دفاع، گیتس کمتر در مورد شراکت اروپاییان در افغانستان صحبت نموده که در واقعیت بسیار قوی و متداوم بوده است. در حالیکه ما در مورد عملیات و توانایی آینده فکر میکنیم. اروپا این را تشخیص میدهد که باید یک شریک کامل ما در ناتو باشد.

سوال: شما از بودجۀ نظامی تذکر دادید من متیقن هستم که یکی از ملاحظات شما برای خرج قوا مصارف جنگ بوده است. سوال مهم اینست که بودجۀ فعلی تا کدام اندازه برای پالیسی خارجی شما که ایالات متحده چه را میتواند انجام بدهد و توانایی چه چیزی را ندارد. تعین کننده بوده است؟

جواب: واقعیت اینست این ملاحظات براساس محاسبات بودجوی استوار نبود. این براساس ستراتیژی یی استوار بود که من آنرا ۱۸ ماه قبل طرح نموده ام و میخواهم مطمئن باشم که ما به آن پابند هستیم. زیرا من به مردم امریکا یک تعهد نموده ام که ارسال عساکر اضافی برای هژده تا بیست و چهار ماه خواهد بود.

نخست و پیشتر ازهمه این یک تشخیص ستراتیژیک است که یگانه راۀ داشتن یک افغانستان مصئون در دراز مدت اینست تا افغانها خود این توانایی و ظرفیت را داشته باشند و ما نمی توانیم از قریه ها و جاده های آنها پاسداری و مراقبت نماییم. بالاخره افغانها باید این کار انجام بدهند.

درین جای شک نیست که ایالات متحده نه تنها در جنگ افغانستان بلکه در جنگ عراق نیز بار سنگین مالی را بدوش کشیده است. یکی از نکاتی را که من در مورد این خروج با ملت امریکا صحبت نمودم این بود که در مرحلۀ نخست و پیشتر از همه توانایی و قوت ما بر قوت اقتصادی و کامگاری خود ما متکی بوده است ما باید در مورد تبارز قدرت دارای قوه بیشتر قضاوت سالم باشیم. این یک ستراتیژی خوب است. این برای امنیت ملی ما خوب است و این برای بودجۀ ما نیز خوب است.

XS
SM
MD
LG