پس از آغاز بحران در منطقه کریمه اوکراین، برگشت روسیۀ جسور امروزی به رهبری ولادیمیر پوتین، به عصر اتحاد جماهیر شوروی پیشین، عبارت پر از همهمه بوده است.
اندری زوبوف، پروفیسور تاریخ در انستتیوت دولتی روابط خارجی مسکو پس از آن از وظیفه برکنار شد که مقاله یی را برای یک روزنامه نوشته بود و در آن ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه را با ادولف هیتلر، رهبر نازی های آلمان مقایسه کرده بود.
آقای زوبوف برای نوشتن این مقاله دو دلیل ارایه می کند. یکی اینکه می خواست بیبیند که تا چه اندازه روسیه از دوره اتحاد جماهیر شوروی، فاصله دارد. دوم اینکه مقاله اش پیام و تجربه یی را می رساند.
اخراج آقای زوبوف و موارد اخیر سرکوب مطبوعات مستقل، تلویزیون راین و روزنامۀ انترنتی لینتا نشاندهندۀ کنترول جدی دگر اندیشان است که جدال های دروان شوروی وقت را به یاد می آورد.
اما ماریا لیپمن، پژوهشگر در مرکز کارنیگی می گوید که تفاوت های جدی بین روسیه امروزی و اتحاد جماهیر شوروی پیشین وجود دارد، به ویژه نبود ایدولوژی در روسیه امروزی.
به گفتۀ لیپمن، سوسیالست، کمونست یا هر آنچه می توان از آن یاد کرد، دیدگاه های مشخص و ارکانی داشت که به گونۀ چشمگیری از باور های غربی متفاوت بود.
رقیب دیرین، رقیب امروز
با اینحال، غرب هنوز هم رقیب اصلی روسیه باقیمانده است. پارلمان روسیه یک قانون اسفناکی را تصویب می کند که داشتن تابعیت دوگانه را منع قرار می دهد.
آقای پوتین در این مورد تبصرۀ اندک و مختصری داشت. او گفت که روس ها حق دارند تا بدانند که کیها در کشور شان زندگی می کنند و چی می خواهند انجام دهند. پس تابعیت دوگانه باید پیگیری گردد.
به اینهمه پرسش ها، آقای زوبوف تشریح ساده و بسیطی دارد و آن اینکه حکومت روسیه به الگو های کهنه اتکا دارد. او می گوید که طرز فکر نسل میان سال و مسن تر با طرز دید اتحاد جماهیر شوروی پیشین عادت دارد و با مفکوره های جدید و بکر ناآشنا است.
از سوی دیگر به باور لیپمن، موضوع تابعیت دوگانه که هدف نخستین آن داشتن همزمان تابعیت اوکراینی و روسی است، به مثابۀ برگشت به هویت بین المللی اتحاد جماهیر شوروی پیشین تلقی می شود. او استدلال می کند که انکشافات در کریمه پوتین و در کل روسیه را به گونۀ فزاینده به سوی چیزی مانند بومی شدن می راند.
تحلیلگران می گویند که حرکت به سوی سیاست ملتگرایی - قومی برای روسیه مانند پیشینیان آن کشور خطرناک بوده می تواند، همانطوریکه روش های کهنه به جای مفکوره های نوین برای انکشاف آن کشور حکمفرما باقیمانده است.
اندری زوبوف، پروفیسور تاریخ در انستتیوت دولتی روابط خارجی مسکو پس از آن از وظیفه برکنار شد که مقاله یی را برای یک روزنامه نوشته بود و در آن ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه را با ادولف هیتلر، رهبر نازی های آلمان مقایسه کرده بود.
آقای زوبوف برای نوشتن این مقاله دو دلیل ارایه می کند. یکی اینکه می خواست بیبیند که تا چه اندازه روسیه از دوره اتحاد جماهیر شوروی، فاصله دارد. دوم اینکه مقاله اش پیام و تجربه یی را می رساند.
اخراج آقای زوبوف و موارد اخیر سرکوب مطبوعات مستقل، تلویزیون راین و روزنامۀ انترنتی لینتا نشاندهندۀ کنترول جدی دگر اندیشان است که جدال های دروان شوروی وقت را به یاد می آورد.
اما ماریا لیپمن، پژوهشگر در مرکز کارنیگی می گوید که تفاوت های جدی بین روسیه امروزی و اتحاد جماهیر شوروی پیشین وجود دارد، به ویژه نبود ایدولوژی در روسیه امروزی.
به گفتۀ لیپمن، سوسیالست، کمونست یا هر آنچه می توان از آن یاد کرد، دیدگاه های مشخص و ارکانی داشت که به گونۀ چشمگیری از باور های غربی متفاوت بود.
رقیب دیرین، رقیب امروز
با اینحال، غرب هنوز هم رقیب اصلی روسیه باقیمانده است. پارلمان روسیه یک قانون اسفناکی را تصویب می کند که داشتن تابعیت دوگانه را منع قرار می دهد.
آقای پوتین در این مورد تبصرۀ اندک و مختصری داشت. او گفت که روس ها حق دارند تا بدانند که کیها در کشور شان زندگی می کنند و چی می خواهند انجام دهند. پس تابعیت دوگانه باید پیگیری گردد.
به اینهمه پرسش ها، آقای زوبوف تشریح ساده و بسیطی دارد و آن اینکه حکومت روسیه به الگو های کهنه اتکا دارد. او می گوید که طرز فکر نسل میان سال و مسن تر با طرز دید اتحاد جماهیر شوروی پیشین عادت دارد و با مفکوره های جدید و بکر ناآشنا است.
از سوی دیگر به باور لیپمن، موضوع تابعیت دوگانه که هدف نخستین آن داشتن همزمان تابعیت اوکراینی و روسی است، به مثابۀ برگشت به هویت بین المللی اتحاد جماهیر شوروی پیشین تلقی می شود. او استدلال می کند که انکشافات در کریمه پوتین و در کل روسیه را به گونۀ فزاینده به سوی چیزی مانند بومی شدن می راند.
تحلیلگران می گویند که حرکت به سوی سیاست ملتگرایی - قومی برای روسیه مانند پیشینیان آن کشور خطرناک بوده می تواند، همانطوریکه روش های کهنه به جای مفکوره های نوین برای انکشاف آن کشور حکمفرما باقیمانده است.
