دیدبان حقوق بشر گزارش می دهد که حکومت نیپال برای پایان بخشیدن ازدواج های زیر سن اقدامات کافی را انجام نداده است.
در این گزارش همچنان آماده است که شواهد اندکی از تلاش های موثر حکومت نیپال برای جلوگیری از ازدواج های زیر سن و یا برای کاهش آسیب هایی که دختران زیرسن بعد از ازدواج تجربه می کنند، دیده می شود.
دیدبان حقوق بشر مستقر در نیویارک گفت که بی تفاوتی حکومت به این معنی است که اقدامات مورد نیاز در رسیدن به هدف نهایی که متوقف ساختن این پدیده به طور کل می باشد، از سوی حکومت نیپال گرفته نشده است.
نیپال سومین کشور آسیایی بعد از هند و بنگله دیش است که در آنجا سطح ازدواج های زیر سن در سطح بلندی قرار دارد.
هیدر بار، از دیدبان حقوق بشر می گوید حکومت نیپال باید اقدامات جدی را در پایان بخشیدن به ازدواج های زیر سن روی دست بگیرد.
او گفت: " آنچه را ما امروز از حکومت نیپال در جریان نشر این گزارش می خواهیم این است تا نه تنها با این روند به پیش برود، بلکه آنرا باید جدی بگیرد. باید این موضوع را در اولویت قرار داده و پلان مشخص و تفصیلی را طرح کند که مورد حمایت همه قرار بگیرد تا از این طریق، این پلان موثر واقع شود و در نهایت هدف نهایی یعنی پایان بخشیدن به ازدواج افراد زیر سن تا سال ۲۰۳۰ در نیپال به دست بیاید."
در گزارش دیدبان حقوق بشر که تحت نام "وقت ما برای آواز خوانی و تفریح" به نشر رسیده، آمده است که ازدواج زیر سن در نیپال از سال ۱۹۶۳ منع قرار داده شده است، اما تحقیق کنندگان دریافته اند که پولیس آن کشور به ندرت جلو این پدیده را گرفته است و یا هم فردی را در این مورد بازداشت کرده است، مگر اینکه در این مورد شکایتی درج شده باشد.
بر اساس گزارش دیدبان حقوق بشر، برخورد های سنتی، فقر، زلزله بزرگ سال گذشته و بی ثباتی سیاسی باعث شده است تا ازدواج زیر سن کودکان به مثابۀ یک مشکل جدی در نیپال تلقی شود، جائیکه ۱۰ در صد دختران قبل از رسیدن به سن ۱۵ سال ازدواج می کنند.
رشمالا شکیا، کارمند اداره حمایت از کودکان در نیپال می گوید که در کشورش میزان ازدواج زیرسن دختران در اوج خود رسیده است.
او گفت: " نیپال سومین کشور آسیایی است که کودکان قبل از رسیدن به سن ۱۸ سال ازدواج می کنند. بنا دلایلی متعدد وجود دارد که چرا در نیپال ازدواج زیرسن بیداد می کند. یک دلیل این است که نیپال جامعه مرد سالار است - جاییکه باورهای سنتی ، ارزش ها و فرهنگ حکم فرما می باشد."
داکتر کرن روپاخاتی، از وزارت زنان، کودکان و رفاه اجتماعی نیپال می گوید "بر اساس سروی صحی خانه به خانه سال ۲۰۰۱، ۴۰ در صد از زنان بین ۱۵ الی ۱۹ سال ازدواج کرده اند و در سال ۲۰۰۶ یک سروی دیگر این اداره نشان می دهد که ۳۲،۲ در صد و سروی سال ۲۰۱۱، ازدواج ۲۸،۸ در صد زنان زیر سن را نشان داده بود. بنا ازدواج زیر سن کودکان در حال کاهش بوده است. روند ازدواج زیرسن رو به کاهش است و این وضعیت برای ما امیدوار کننده است."
در همین حال، مقامات حکومتی نیپال می گویند که این کشور پشرفت های قابل ملاحظه ای را برای متوقف ساختن ازدواج های زیر سن اتخاذ کرده و سیاست ها و قوانین جدیدی برای رسیدگی به این موضوع روی دست گرفته شده است که شامل قانون جدیدی می باشد که بر اساس آن سن ازدواج قانونی دختران و پسران بیست سال تعیین شده است.
از جانب دیگر، صندوق جمعیت ملل متحد طی گزارشی که چندی قبل به نشر رسید می گوید که بیشتر از نصف دختران در افغانستان پیش از رسیدن به سن ۱۹ سالگی ازدواج کرده و در این میان ۴۰ در صد آنان بین سنین ۱۰ تا ۱۳ سالگی، ۳۲ در صد در سن ۱۴ سالگی و ۲۷ در صد آنان در سن ۱۵ سالگی تن به ازدواج می‌دهند.
ملل متحد گزارش داده است که سالانه در سرتاسر جهان هفت میلیون و ۳۰۰ هزار دختر زیر سن مجبور به ازدواج می‌شود که ۱۲ در صد آن را دختران افغان تشکیل می‌دهد.
از دید کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، فقر و تنگدستی، رسم و رواج ناپسند اجتماعی، ناامنی و ادامۀ فرهنگ معافیت از مجازات دلایل عمدۀ افزایش ازدواج‌های اجباری و زیر سن در افغانستان می‌باشد.