معمای بم گذاری های باستن امریکا

خبرگزاری رویترز در گزارشی درباره دو مظنون بمب گذاری های شهر باستن ایالات متحده امریکا نوشته است این دو جوان، که ده سال پیش با خانواده خود از داغستان، در جنوب روسیه، به امریکا آمدند، مثل نوجوانان امریکایی لباس می پوشیدند، از ورزش لذت می بردند و سعی می کردند خود را با جامعه امریکایی تطبیق دهند.

هم صنفی ها، معلمین و همسایگان جوهر و تامرلان تسارنایف، دو مظنون بم گزاری های باستن، می گویند که نشانه ای از افراط گرائی، و یا حتی مورد فوق العاده ای ندیده اند که روشن کند چرا این دو برادر چچنی روز دوشنبه مرتکب دو بمب گذاری شدند که منجر به کشته شدن سه نفر و مجروح شدن 167 نفر دیگر در ماراتون باستن شدند.

تامرلان، ۲۶ ساله، که آرزویش شرکت در مسابقات بوکس المپیک بود، و در سال های اخیر بیشتر مسلمان به نظر می رسید، پنجشنبه شب، در تیراندازی با پلیس کشته شد. جوهر، ۱۹ ساله که یک کشتی گیر دبیرستان اش بود، جمعه شب، در جریان تعقیب پلیس درعملیاتی دستگیر شد که باستن را تقریبا به تعطیلی کشاند.

سفر فیزیکی این دو از روسیه به کمبریج در مَسِچوسِتس، نسبتا به خوبی مستند شده است. اما سفر روانی شان، که ممکن است آنان را به ارتکاب بدترین حمله بم در امریکا پس از حملات توام با طیاره ربائی های یازدهم سپتامبر کشانده باشد، بیشتر یک معماست.

چهار مقام دولت امریکا می گویند اطلاعاتی در سیستم های اطلاعاتی دولتی ندیده اند که تا پیش از این هفته هشدار بدهد برادران تسارنایف، ممکن است، مثل ستیزه گران در حملاتی به امریکا درگیر شوند.

روز جمعه اداره مرکزی تحقیقات ایالات متحده( اف بی آی) گفت در سال ۲۰۱۱ با برادر بزرگتر به درخواست یک دولت خارجی معرفی نشده، مصاحبه هائی داشته است. اما تماس های اف بی آی با تامرلان، به گفته یک منبع مجری قانون در امریکا، که به شرط ناشناس ماندن صحبت می کرد، به اطلاعاتی نگران کننده منجر نشد و در بایگانی جا گرفت.

برادران تسارنایف، که دو خواهر دارند، از قوم چچنی های منطقه عموماً مسلمان نشین در روسیه استند، که جدائی طلبان در آنجا تا اکنون دوبار پس از سقوط شوروی سابق، برای تحقق خواست هایشان به جنگ روی آورده اند.

هر دو برادر، نخست، در داغستان به مکتب رفتند که در سال های ۱۹۹۰ با خشونت های جاری در چچن یکجا شد، و از آن پس نیز به کانونی پنهانی برای شورش های اسلامی مبدل شده است.

مارت، عمه این دو برادر، که در تورنتوی کانادا زندگی می کند، می گوید امریکا به اعضای این خانواده پناهندگی داده بود.

جوهر، در سال ۲۰۰۲ همراه والدینش وارد امریکا شد. در آن زمان، برادر بزرگتر، و دو خواهرش در قزاقستان بودند، اما بعدا در امریکا به او ملحق شدند. انظور، پدرشان، بعدا همراه با مادرشان، که بارها سفرهای رفت و برگشت به امریکا داشته است، به داغستان بازگشت.

انظور، روز جمعه، در خانه اش در ماخاچکالا، پایتخت داغستان از پسرانش دفاع کرد.
او در وضعیتی حاکی از یاس و نومیدی، در حالیکه سرش را میان دست هایش گرفته بود، گفت "واضح است که برایشان دسیسه درست کرده اند."

انظور همچنین گفت منتظر بوده است پسر کوچکتر را بزودی برای تعطیلات تابستانی در داغستان ببیند.

روسلان، کاکای دو برادر، که در ایالت مریلند امریکا زندگی می کند، به خبرنگاران گفت از سال ۲۰۰۹ به بعد با جوهر و تامرلان حرف نزده است، و افزود که این دو، اکنون، خانواده ما، و تمامی قوم چچن را به خجالت و شرمندگی واداشته اند.

هم صنفی های سابق این دو برادر حدس میزنند ممکن است این تامرلان، برادر بزرگتر بود که روی جوهر، برادر کوچکتر نفوذ داشت.

در یوتیوب، زیر نام تامرلان، دو ویدیو در باره دهشت افگنی وجود دارد.

تامرلان، به گفته عمه اش، در سال های اخیر بیشتر مذهبی شده بود.

جوهر، به گفته دوستان وآشنایان در کمبریج، این شهر جایگاه دانشگاه هاروارد و انستیتوی تکنولوژی، و مظهر اختلاط دانشجویان با استادان و کارگران و مهاجران تازه وارد، دنبال محبوبیت بود.

به گفته آنان او همواره با لبخند به لطیفه های دیگران واکنش نشان می داد. سعی می کرد با همه دوست شود. هیپ هاپ دوست می داشت. در رفت و آمدهای اجتماعی ضعیف و گاه عصبی بود، اما نه در حدی که دیگران را ناراحت کند. درباره سیاست هم بندرت حرف می زد.

تامرلان، که "تیمی" صدایش می کردند، بنظر می رسد کمتر از او اجتماعی بود. تامرلان در ستون ویژه معرفی افراد در مجله ای که دانشکده ارتباطات دانشگاه باستن ناشر آن است، در سال ۲۰۱۰ نوشته بود "من حتی یک دوست امریکائی هم ندارم و آنها را درک نمی کنم."

تامرلان در عین حال نوشته بود آرزو دارد در مسابقات بوکس المپیک شرکت کند و ترجیح می دهد نماینده امریکا باشد تا روسیه - اگر نتواند نماینده یک چچن مستقل باشد.