در غرب در مورد افغانستان چنین پنداشته میشود که طالبان در مغاره ها پنهان اند و چرا هزاران تن عساکر بین المللی، آنها را از بین نمیبرند.
جنگ طلبی و شورش، به ذات خود، بیشتر جنگ علایق و جنگ برای رسیدن به قدرت و یا به قدرت باقی ماندن است.
شورشیان در افغانستان از همين اصل بهره برداري کرده و برای نيل به اهداف شان که تضعیف حمایه نیرو های خارجی در کشور های شان و همچنان تخریب دليل حضور آنها بین افغان ها میباشد، عملیات مغلقی را آغاز نموده اند.
این یک عملیات وسیعی است که شامل صفحه انترنتی الامارة ميشود که روزانه چندین بار معلومات تازه در آن سايت به پنج لسان ميگنجاند. هدف آن تبارز دادن ضعف دولت و رشد حساسیت های ملی بین افغان ها در حالی است که خارجی ها در کشور شان حضور دارد.
آنها برای مردم محلی، مجله ها را بزبان های محلی همراه با سی دی و دی وی دی که شامل عملیات طالبان و ترانه های آن گروه است بنشر میرسانند.
اکثریت آن مواد در خارج افغانستان در پاکستان زیر نام امارت اسلامی افغانستان ساخته میشود. و خبرنگاران نیز میتوانند سخنگوی طالبان را در جهت مصاحبه توسط تیلیفون به ساده گی دریافت نمایند.
در مجموع، طالبان توانسته اند موفقانه، تصویری از آن گروه را بزرگتر و قوی تر ازحقیقت، به اذهان دیگران ترسیم نمایند. و خبرنگاران و رهبران محلی که علیه خواست آنها صحبت نمایند مورد شکنجه و تهدید قرار میگیرند.
در حالیکه تندروان کوشش میکنند موضوع کشته شدن غیر نظامیان را توسط نیرو های خارجی به سطح بین المللی بلند نمایند، خود آن گروه نیز دست به قتل غیر نظامیان و همچنان افغان های میزند که با موسسات خارجی کار میکنند.
نیرو های بین المللی خصوصاً حکومت افغانستان بخاطر مبارزه با طالبان و در رساندن پیام و اهداف شان، باید بیشتر فعال و آماده به پاسخدهي باشند. تبارز دادن سیاست بیرحمانه طالبان، مشروعیت آن گروه را به مخاطره می اندازد.
پس چنين استنباط ميگردد که براي بلند بردن مشروعیت حکومت مرکزی ، بخصوص حمايت از موسسات افغاني و قواي امنيتي و براي ايجاد يک چتر امنيتي براي چنين انکشافات، موجوديت قواي بين المللي در افغانستان ضروريست.
نیرو های امنیتی و ادارت آن دولت باید بیشتر توسعه یابد. در جهت فراهم نمودن زمنیه برای بازسازی و انکشافات امنیت، حضور نیرو های بین المللی حمتی ولابديست.
اما، انگیزه افزایش در تعداد عساکر تا زمانیکه یک ستراتیژی جدید که اولویت آن ارتقای ظرفیت کاری ادارات افغانی نباشد، بی نتیجه خواهد بود.
بلند بردن سویه کاری ادارات افغانی و در رهبریت قرار دادن آنها میتواند مبارزات متعصب و بی رحمانه طالبان را نفی نماید.
حکومت افغانستان باید ثابت بسازد که دولت ارزش آن را دارد تا برای بقای آن، جنگ صورت گیرد. آن اداره باید فرهنگ ترحم و بخشیدن را در موارد فساد اداری و سوء استفاده توسط اعضای آن ختم نماید.
جامعه جهانی نیز باید حسابدهی را در اقدامات و کمک ها بیشتر سازد. در مواردی چون کشته شدن غیر نظامیان، نیاز به حسابدهی و شفافیت بیشتر میرود.
پروپاگند طالبان میتواند قوی باشد، اما با ارتباطات موثر و طرح ریزی موثر میتواند شکل برعکس را نیز اختیار نماید.