لینک های دسترسی

Breaking News

افغانستان - موضوع عمده اجلاسیه سران ناتو در اپریل


در اجلاسیه سران ناتو در سوم و چهارم ماه اپریل، افغانستان موضوع عمده مذاکرات خواهد بود. اتحادیه ناتو دو نیم سال قبل، مسئولیت عمده بین المللی را در آنکشور بر عهده گرفت که نتایج آن مختلط بود.

قراریکه (ال پاسین) خبرنگار صدای امریکا، از وزارت دفاع ایالات متحده، گزارش میدهد که افغانستان بر ناتو به همان اندازه تاثیر گذار است که اعضای ناتو بر آنکشور میباشند.

قرار بود ماموریت ناتو در افغانستان، فشار بالای ایالات متحده را کاهش داده، و رسیدن افغانستان را به آن روزیکه صلح و آرامش و کامیابی در آنکشور مستقر گردد سرعت بخشد، و صفحه جدیدی را در قرن بیست یکم برای ناتو بگشاید.

درعوض، ایالات متحده همچنان بار اکثریت فشار و مسئولیت های نظامی را بدوش داشته، اوضاع امنیتی در افغانستان بدتر گردیده و این مساعی، سوالاتی را در مورد قابلیت های ناتو خلق میکند که آیا قادر است در یک جنگ دشوار و فراتر از ماورای سرحدات خود در اروپا و امریکایی شمالی، موفق گردد؟

(سالی مک نامرا) مفسر بریتانوی که عضو بنیاد هریتج در واشنگتن میباشد میگوید:

"ناتو همواره نشیب و فراز های خود را داشته است، و به عقیده من، هر نوع شایعاتی مبنی بر اینکه ناتو در حال حاضر به مشکل مواجه است تا اندازۀ اغراق آمیز میباشد. من فکر میکنم که شایعه ختم ناتو همیشه یک نوع اوهام بوده است."

مک نامرا در ادامه میگوید: "هسته مرکزی ماموریت ناتو، همواره حمایت و نگهبانی از اعضای آن اتحادیه میباشد. و مفهوم واقعی موجودیت آن در افغانستان، و خارج از محدوده ناتو، بازهم حمایت از اعضای آن میباشد. من تصور نمیکنم اینرا بتوان بیک شکل افراطی تعبیر نمود. این فقط مطابقت دادن به اوضاع و شرایط محیطی است که ما با آن مقابل هستیم."

مک نامرا میگوید اروپایی ها باید بدانند که دلیل فرستادن نیرو های شان به افغانستان، مبارزه با دهشت افگنانی است که قبلاً به اروپا حمله نموده بودند و باز هم شاید اینکار را انجام دهند.

و اما، خارج نمودن ماموریت ناتو خارج از احاطه خودشان، ثابت ساخت که از نظر نظامی و سیاسی مشکلات موجود است. بسیاری از کشور های عضو ناتو، قادر اند فقط تعداد محدودی از عساکر خود را پیشکش نمایند.

دیگران روی استفاده از عساکر خود محدودیت هایرا وضع نموده اند و اینکه ماموریت های شان تا چی حدی با خطر مواجه میباشد.و تعداد زیادی از دول عضو ناتو، به اساس نظریات عامه مخالف، در قسمت کمک های دیگر به افغانستان با محدودیت ها مواجه شده اند.

رابرت گیتس، وزیر دفاع امریکا در بیانیه ماه اکتوبر خود در بریتانیا وضعیت را چنین تشریح نمود:

"با وجود آنکه حکومات و نظامیان کشور های عضو اتحادیه قصد نیک دارند و با وجود موجودیت ۲ ملیون زن و مرد اروپایی که یونیفورم ناتو را بتن دارند، اتحادیه موفق نگردیده است تا چند هزار عسکر اضافی و چند هلیکوپتر را برای قوماندان های ما در افغانستان، حاضر نماید."

در حقیقت، در حالیکه دیگر کشور های عضو ناتو در مناطق نسبتاً آرام به گزمه مشغول اند و یا به کمک های ملکی مشغول میباشند، ایالات متحده و تعداد معدودی از کشور های عضو ناتو، همچنان به جنگ در افغانستان ادامه داده و متقبل تلفات جانی گردیده اند.

سالی مک نامارا این وضعیت را کاملاً غیر قابل قبول خوانده و میگوید:

"ما همواره در مورد یک اتحاد دو بازو فکر میکردیم که به چی شکلی خواهد بود، در واقع اتحاد دو بازویک اتحاد منقسم میباشد. ما باید به آن کشور ها بگوئیم که اگر میخواهند در این اتحاد باقی بمانند، اگر میخواهند در منافع آن شریک باشند، باید در پرداخت هزینه آن هم شراکت داشته باشند."

وزیر دفاع امریکا همچنان از ناتو تقاضا نموده است تا شکل یک مجمع سخن پردازی را بخود نگیرد. گیتس اکثریت زمان سال اول کار خود را در سال ۲۰۰۷، در مساعی برای متقاعد نمودن ناتو برای ارسال عساکر بیشتر به افغانستان سپری نمود.

ولی سال بعد آن، وی این لحن و شیوه را تغیر داد و بنظر میرسد قبول نمود که بعضی از کشور های عضو ناتو، قادر نیستند تا مشکلات خود را برای ارسال نیرو های بیشتر و رفع محدودیت های کاری شان، حل نمایند.

به همین دلیل، رابرت گیتس میگوید وی پیام های متفاوتی برای همتا های خود در اجلاسیه اخیر وزاری دفاع ناتو در ماه فبروری در پولند داشت.

"توجه من در کارو در رابطه به تمام شرکای ما، بیشتر روی قابلیت های ملکی معطوف بود و اینکه چگونه میتوان به حکومت و تربیه پولیس و یا انکشافات اقتصادی و غیره کمک نمود."

کارشناسان میگویند افغانستان به همچو خبره گان امور ملکی ضرورت دارد تا به همان حدیکه در طرز اداره و انکشافات کمک میشوند به همان حد برای تعلیم و تربیه نیرو های امنیتی کمک شوند تا نظم و امنیت برقرار گردد. بنظر میرسد اروپایی ها از این نظر استقبال نمایند.

پروفیسور هانس بینیدک، استاد پوهنتون دفاع ملی ایالات متحده میگوید رهبران ناتو باید سعی نمایند تا مردم خود را قانع سازند که این اتحاد برای تامین امنیت خودشان ضروری میباشد و توجه فقط معطوف به افغانستان نیست:

"بسیار اهمیت دارد تا مردم کشور های عضو ناتو بدانند که ماموریت ناتو فقط افغانستان نیست. در واقع ما باید ماموریت ناتو را به کشور های خودشان ارتباط دهیم. ما باید به مردم خاطر نشان بسازیم که هنوز هم چالش های امنیتی در داخل اروپا و در داخل ایالات متحده و کانادا یعنی محدوده اتحادیه ناتو وجود دارد که باید به آن رسیدگی شود."

مفسرین میگویند اجلاسیه ناتو میتواند یک مقطع مهم در زمانی باشد که اتحادیه درحال پیشروی بوده و ماموریت جدید خود را تعین میکند. ولی طبق اظهارات مفسرین، در ابتدا، ناتو باید آنچه را در افغانستان آغاز نموده است تمام نماید.

ستیڤن پایفر، سفیر سابق امریکا در یوکراین که فعلاًعضو انستیتوت بروکنز میباشد میگوید سفر رئیس جمهور جدید امریکا به اروپا میتواند، اگر وی کدام طرح خوب داشته باشد، نقش مهمی داشته باشد.

"تا آن حدی که رئیس جمهور اوباما به اروپا رفته و با رهبران ناتو ملاقات نموده و کدام طرح قابل اعتباری را پیشکش نماید که آنان فکر کنند ممکن در یک زمان معدود، کارگر باشد، شاید مورد قبول اروپایی ها قرار گیرد."

و این طرحی است که مامورین ارشد حکومت امریکا هفته هاست روی آن کار میکنند و رئیس جمهور اوباما باید آنرا تائید نماید و بصورت متقاعد کنندۀ در اجلاسیه ناتو به کشور های عضو ارائه نماید.

afghanistan, nato, gates, robert, kabul, voa, dari news

XS
SM
MD
LG