روزنامه واشنگتن پوست در شماره هشتم اپریل خویش از قول یک کفش دوز افغانستان که پیشرفت اقتصادی را خیر مقدم میگوید، مینویسد که ذبیح الله بعد از سالها در بدری ها و جنجال ها بلاخره دوباره در کابل بر کار خویش حاضر گردیده و حالا اندکی خرچ روزمره خویش را بخوبی پیدا میکند.
ذبیح الله با افتخار از پدرش یاد آوری کرده و میگوید، پدرش یک کفش دوز بسیار ماهری بود که از مواد خام اصلی افغانستان بوتهای بسیار بادوام و خوبی میساخت.
ولی او چیزی که حالا میسازد از مواد بدل پاکستانی که حتی یک سال هم دوام نمیکند، ساخته میشود.
بناعاً او از کار خود درین قسمت راضی نیست. او از حکومت می خواهد تا از طریق مقررات از ورود کالاهای مصرفی خارجی جلو گیری کند.
واشنگتن پوست به ادامه مینویسد که با آمدن حکومت جدید در افغانستان در بسا از ساحات، دگرگونی های دیده میشود، ولی در بخش صنایع دستی و کمک حکومت به آنها کدام پیشرفت چشم گیری به نظر نمیر سد.
اکنون مال های چینایی با کیفیت بسیار خراب کانتینر بست در افغانستان میایند و آنها بازار صنایع دستی کشور را خراب میسازند.
او میگوید خوشبختانه امروز مستهلکین افغانستان به این نکته متوجه شده اند و اکنون دوباره کارو بار ما رونق میگیرد و تعداد زیاد مشتریان برای ساختن بوت به ذوق خود به نزد ما مراجعه میکنند.
اما او نگران اینست که وضع امنیت دوباره خراب شده و باز آنها دوچار دربدری و خانه بدوشی گردند.