فضا نوردان امریکایی برای بار اول چهال سال قبل طی ماموریت سفیه اپولو ۱۱ که رهبری آنرا فضا نورد آرمسترانگ به عهده داشت، به مهتاب پاه گذاشت.
ماموریت اپولو ۱۱ در ها را بروی ساینس معاصر باز کرد ولی سوالاتی چون آیا اینکه در مهتاب آب موجود است یا نه را بی پاسخ گذاشت.
اکنون اداره امور فضایی امریکا (ناسا) با پرتاب راکتی بسوی مهتاب امید وار است به این سوال پاسخی دریابد.
این راکت آله ای را به نام لونر ریکانسینس آربیتر یا L R O را با خود انتقال میدهد. این آله به قطب های مهتاب سفر کرده و معلومات های را در مورد درجه حرارت، پستی و بلندی ها و دیگر ساحات قطبی جمع آوری مینماید.
مامورین ناسا مگیویند یکی از اهداف ناسا تعین ساحه نشست سفیه است که قرار است در سال ۲۰۲۰ به مهاتب پرتاب گردد.
در قدم دوم، آله دیگری به نام مخفف LCROSS به سطح مهتاب پایین خواهد شد.
تونی یکی از محققین این ماموریت میگوید هدف این پروژه مطالعه محلاتی است که متواتر در سایه قرار داشته و شعاع آفتاب در آن محلات نمی درخشد.
ولی چطور میشود محلی را که برای دو میلیارد سال در تاریکی قرار داشته است، مورد مطالعه قرار داد؟ تونی میگوید دو آله خاص به وزن ۲۳۰۰ کیلو گرام به آن ساحات پرتاب میگردند.
او میگوید با اصابت این آله ها انفجاری رخ میدهد و این انفجار بعدا توسط کمره ها و آله های دیگر تحلیل میگردند.
هدف عمده ماموریت های LRO و LCROSS کشف آب در مهتاب است.
ایریک هوری ساینس دان در انستیتیوت کارنیگی در واشنگتن میگوید آوvدن آب به مهتاب نهایت پر مصرف است. ولی اگر ما بتوانیم در انجا آب کشف کنیم، مفکوره ایجاد یک پایگاه در مهتاب بی معنی معلوم نخواهد شد.
ساینس دانان میگویند اگر میلیون ها سال قبل در مهتاب آب موجود بود، آثاری از آن ممکن است هنوز هم به شکل یخ در آن دیده شود.
سال گذشته سفیه به نام فوینیسکس توته های یخ را در سطح مریخ کشف کرد. ناسا میگوید چنین یک کشف در مهتاب دروازه ها را بروی تحقیقات بیشتر در مهتاب باز میسازد.