از مایکل او هانن پرسیده شد که ، رئیس جمهور کرزی در کنفرانس لندن ، پلان باز گشت طالبان را بزندگئ عادی در افغانستان اعلام کرد.
آیا بنظر شما مصالحه با طالبان در این زمان که با رهبران آنها مذکره صورت نگیرد ، در حل ِ معضله مفید خواهد بود ؟.
وی گفت: من فکر نمی کنم که چنین پیشنهاد ، چنانیکه برای ما قابل قبول است ، برای طالبان قابل پذیرش باشد. من در اینمورد خوشبین نیستم ، هر نوع مصالحه با رهبران طالبان زمانی امکان پذیر خواهد بود که : حکومت افغانستان و قوای ناتو در جنگ پیشرفت کرده
و در موقف قدرت قرار داشته باشند ، در آنصورت طالبان متوجه خواهند شد که ، از موقف پیشین خود منصرف گردیده ، به مصالحه حاضر شوند.
طالبان قبلاً خواسته بودند که قوای خارجی باید هرچه زودتر و بدون قید و شرط ، خاک افغانستان را ترک گویند ، و شریعت نحوۀ خودشانرا در کشور نافذ سازند.
من فکر میکنم که ، چنین چیزی برای مردم افغانستان و جامعۀ جهانی ، قابل قبول نمی باشد. پس در اینصورت : چنین تقاضای آنها ، امکان پذیر دیده نمی شود.
اما در سطح مُحلی آن مردمی که با طالبان همبستگئ مفکوروی نداشته ، و بروی هر دلیلی که هست ، با این افراطیون یکجا یکجا شده اند می شود که با آنها مذاکره صورت گیرد تا از جنگ دست کشیده و به زندگئ عادی برگردند که چنین چیزی امکان پذیر خواهد بود. اما باید گفت که در چنین عملیه ، رهبران ارشد آنها ، شامل نخواهند بود.
در سوال ِ دیگری به ارتباط موضوع، از این عضو انستیتوت ِ بروکینز پرسیده شد که : رئیس جمهور کرزی در یک مصاحبه اش گفت ، از دیر زمانی او می خواسته است که با طالبان مصالحه صورت گیرد ، و اکنون اسمای پنج تن از طالبان ، از فهرست سیاۀ ملل متحد حذف شده است .
آیا امکان دارد که اسمای تعداد بیشتری از رهبران طالب از فهرست سیاۀ ملل متحد خارج گردد؟
نامبرده بجواب گفت: من فکر میکنم که هر چیزی امکان پذیر است و چنین موضوعات اکثراً به رئیس جمهور کرزی تعلُق دارد. و ایستادگئ جامعۀ جهانی بر این است که تنها : به وی کمک کنند.!! زیرا مردم افغانستان حکومت منتخب خود را دارند.
وی افزود که : بنظر من با طالبان خورد رتبه و طبقۀ متوسط آنها مصالحه صورت گیرد ، اما از امکان بدور است که ملا عُمر شخصاً به مصالحه حاضر شود، هرگاه او حاضر به مصالحه گردد ، در آنصورت باید از افکار و عقاید سیاسئ گذشتۀ خود منصرف شود که بنظر من او به چنین کاری تن در نخواهد داد.
زیرا چنین چیزی برای او بمنزلۀ تسلیم شدن است و او به چنان چیز ! حاضر نخواهد شد.
از مایکل اوهانن عضو انستیتوت بروکینز پرسیده شد: در ایالات متحده برای مصارف جنگ افغانستان یک بودجۀ ۳۳ ملیارد دالری اعلام گردید ، و از جانب دیگر جنگ با طالبان در جریان است شما چنین حالت را چگونه ارزیابی می کنید؟
او بجواب گفت: من در اینمورد قبلاً هم تذکر دادم ، من فکر می کنم که مذاکرات صلح در یگانه صورت بمیان آمده می تواند که : حکومت افغانستان و پیمان ناتو ، در جنگ به موفقیت نایل شوند ، پس بدون شبهه افزایش در قوای ناتو ، ایالات متحده ، و حکومت افغانستان ، یک امر مهم میباشد که حتی برای عملیۀ صلح یک امر مفید خواهد بود.
وی گفت : برای صلح و آشتی زمانی می توان توقع داشت که در جنگ پیشرفت حاصل شود.