نوا فیلدمن مطلب بلومبرگ را با ناب بودن خروج عساکر امریکایی از عراق در جریان روز های تجلیل از میلاد مسیح آغاز کرده است که به عقیدۀ وی ندرتاً ایالات متحده جنگ را با خوشحالی خاتمه می دهد.
نویسندۀ بلومبرگ نگاشته است که علایق ایالات متحده در عراق در سال آینده بعد از خروج کامل عساکر و قبل از آن هیچ تفاوتی نخواهد داشت، زیرا حکومت عراق متززل و امکان بروز جنگ داخلی و افزایش بی ثباتی تا هنوز بلند است.
در ادامۀ مطلب نویسنده ختم جنگ هشت و نیم ساله را به سؤال کشیده است که توجۀ چندانی را جلب نکرده و دلیل بی اعتنایی در این قسمت را عدم ارتباط و پیام رسانی درست حکومت عنوان می کند.
علاوتاً، انتقاد عمدۀ نویسندۀ بلومبرگ از تلاش های ایالات متحده برای تشریک قدرت در عراق و افغانستان با مخالفینی می باشد که عساکر امریکایی با آن ها در نبرد قرار دارند. وی این طرح را "نیرنگ" عنوان کرده است.
نویسنده افزوده است که هیچ کسی اگر در ایالات متحده متوجۀ کارکرد های حکومت امریکا نباشد، گروه طالبان در افغانستان وضع را به دقت نظارت می کنند.
وی روند صلح در افغانستان را نمایشی جلوه داده نگاشته است که موفقیت آن سرنوشت افغان ها را به دست شورشیان طالب واگذار خواهد کرد.
در مطلب بلومبرگ آمده است که تجربۀ همکاریی مخالفین سنی در عراق برای طالبان درس عبرت است زیرا آن ها در ابتدا با حکومت مالکی همکاری کردند و اما در نهایت به عقیدۀ نویسنده در حاشیه قرار گرفتند.
برداشت عمومی چنین است که شما با ایالات متحده دوستی کنید تا زمینه برای خروج عساکر فراهم گردد، بدون در نظرداشت اینکه آینده چگونه خواهد بود.
پیشبینی نویسنده چنین است که خروج قابل ملاحظۀ عساکر امریکایی منجر به جنگ شدید در افغانستان خواهد شد. وی می گوید که طیاره های جنگی امریکایی جنگ اجتناب ناپذیر را مؤقتاً به تعویق خواهد انداخت اما هیچگاهی پیکر طالبان را شکست نخواهد داد.
تصویر افغانستان در نتیجۀ پیروزی طالبان بعد از خروج عساکر امریکایی و جنگ بعد از آن، ناخوش آیند است – که در بر گیرندۀ تمام مظالم جریان رژیم طالبان و حتی بدتر از آن می باشد.