یافته های یک پژوهش جدید نشان میدهد که مصرف دراز مدت برخی از دواهای ضد افسردگی، ضد حساسيت و خوابآور خطر ابتلا به بيماری فراموشی را افزايش میدهد. این پژوهش حاکی است که تقریباً تمام این دواها از رسیدن ترکیبات کیمیایی به سلول های عصبی مغز و تبادل پيام ميان آنها جلوگيری میکند.
حساسيتهای فصلی، هر سال ميليون ها نفر را در سراسر جهان از لذت زيبايیهای بهار و تابستان محروم میکند؛ دو فصلی که سودآورترين زمان برای شرکتهای توليد کننده دواهای ضدحساسيت تلقی می شود.
پژوهشگران در دانشگاه جورج واشنگتن ایالات متحده امریکا به تازگی به این نکته پی بردهاند که دواهای ضدحساسيت و ضدافسردگی ممکن است خطر ابتلا به بيماری فراموشی را تشديد کند.
این پژوهش در جریان هفت سال بالای ۳۵۰۰ نفر افراد بلندتر از سن ۶۵ سال صورت گرفته و نشان داد که نزدیک به ۸۰۰ بیمار مبتلا به الزایمر یا یادفراموشی تقریباً همه از دواهای ضد حساسيت، کنترول کننده های ادرار و خوابآورها استفاده میکردند.
نشريه مجتمع بیماریهای داخلۀ امریکا به تازگی اعلام کرده است که افرادی که برای دست کم سه سال هر روز از دوز بالای اين گونه داروها استفاده کردهاند، ۵۴ درصد بيش از ديگران در معرض خطر ابتلا به بیماری الزایمر استند.
فرضيههای منفی زيادی در مورد دواهای ضدافسردگی قديمی و دواهای پارکنسون هم وجود دارد. در همین زمینه داکتر سيمون ريدلی از مرکز پژوهش های الزایمر در بريتانيا هشدار داده است که خطر بالای ابتلا به بيماری فراموشی با عواملی که باعث بروز آن می شود فرق دارد.
داکتر سیمون گفت "ارتباط مستقيم بين استفادۀ دراز مدت از اين دواها و افزايش خطر ابتلا به فراموشی وجود دارد. اين ارتباط لزوماً به اين معنی نيست که اين دواها فراموشی ايجاد میکنند بلکه استفاده از آنها میتواند در دراز مدت به ايجاد اين بيماری و عوارض ديگر کمک کند".