در ساحۀ موسی مینه در ولسوالی دور بابا در ولایت ننگرهار ۵۰۰ خانواده از سالها به اینسو در مغارهها زندگی میکنند.
باشندگان این مغارهها با استفاده از وسایل ابتدایی، این مغارهها را به سرپناه برای شان مبدل کرده اند.
برخی از آنان میگویند که از چند نسل گذشته در این مغارهها زندگی میکنند.
غلام الله، ملک این مغاره نشینان است؛ شخصی که بدون همکاری او، گرفتن تصاویر از این مغارهها برای صدای امریکا ناممکن میبود.
غلام الله ۵۰ سال عمر دارد و به گفتۀ خودش از چندین نسل در این مغارهها زندگی میکنند.
او به صدای امریکا گفت: "مانند سایر انسانها استیم، اما برخی اوقات زمانی که به دشواریهای زندگی در مغاره ها میاندیشیم، خود را از انسانیت به دور میبینیم."
باشندگان این مغارهها میگویند که سالهای سال است که هیچ مقام حکومتی در مورد مشکلات شان با آنان صحبت نکرده است.
مکتب خان، یکی از باشندگان این مغارهها به صدای امریکا گفت: "تا حال نه کسی احوال ما را پرسیده و نه کمکی دریافت کرده ایم. خودم درس نخوانده ام و پیشمان استم. از همین رو اکنون کودکانم را به یک ساحه دورتر به مکتب میفرستم. تا مکتب دو ساعت راه است، اگر این در اینجا یک مکتب ساخته شود، خوب خواهد بود."
عصمت الله که متعلم صنف اول است به صدای امریکا گفت: " روزانه دو ساعت پیاده راه میروم تا به مکتب برسم. اگر در اینجا یک مکتب ساخته شود، خوب خواهد شد."
این مغاره نشینان که در وضعیت بد اقتصادی به سر میبرند،میگویند که هیچ غمخواری ندارند، در مغارهها به دنیا میآیند،در همانجا بزرگ میشوند و میمیرند.