اگر انتخابات ماه می در پاکستان موفقانه برگزار شود، این نخستین بار در تاریخ آن کشور خواهد بود که قدرت به گونۀ صلح آمیز بین دو حکومت ملکی انتقال می یابد.
تا کنون در تاریخ پاکستان هیچ حکومت منتخب دورۀ کامل پنج سالۀ خود را به پایان نرسانده است، زیرا این حکومات یا در اثر کودتا های نظامی از قدرت کنار رفته است یا هم توسط روسای جمهور طرفدار ارتش به اتهام فساد و سوء اداره معزول شده است.
انقطاع دموکراسی در پاکستان جنرال های قدرتمند نظامی را اجازه داده است تا از زمان استقلال آن کشور از بریتانیا در سال ۱۹۴۷، برای حدود سه دهه، زمام حکومت را در دست داشته باشند.
انتخابات سال ۲۰۰۸ که به پیروزی حزب مردم پاکستان یا پیپلز پارتی و تشکیل یک حکومت ایتلافی میانه رو منجر شد، به حدود یک دهه اقتدار نظامی جنرال پرویز مشرف نقطۀ پایان گذاشت.
شهناز وزیر علی یکی از رهبران ارشد حزب مردم پاکستان به این باور است که تکمیل دورۀ تصدی حکومت کنونی، از تلاش های غیر قانونی برای برانداختن حکومات منتخب در آینده جلوگیری خواهد کرد.
علی با اشاره به تاریخ دشوار مداخلات در روند دموکراتیک در پاکستان، تکمیل دورۀ تصدی حکومت به رهبری آصف علی زرداری، برگزاری انتخابات و در نهایت انتقال صلح آمیز قدرت میان دو حکومت ملکی را نقطۀ قابل عطف در تلاش پاکستان در راستای دموکراسی می داند.
ضعف سیاسی ارتش
ارتش پاکستان به دستکاری در نتایج انتخابات نیز مشهور است. اما جاوید جبار، وزیر پیشین اطلاعات پاکستان می گوید که در این اواخر ارتش به خاطر جنگ دامنه دار بر ضد شورشگری طالبان زیر فشار قرار گرفته است.
جبار همچنان اضافه می کند که اکنون نقش حمتی و بیش از حد فعال قوۀ قضاییه و رسانه های آزاد، امکان کودتا های نظامی را کاهش داده است. او می گوید که اکنون ارتش پاکستان ظرفیت نهادین، فکری یا سیاسی را ندارد تا در حوزه مدنی و سیاسی مداخله کند.
فرزانه باری یک فعال حقوق بشر در پاکستان می گوید که مردم از بحران انرژی، نابسامانی های اقتصادی، فساد روز افزون و وضعیت وخیم امنیتی به تنگ آمده اند. باری بیم از آن دارد که مبادا عملکرد ضعیف حکومت منتخب ملکی آینده، زمینه ساز دخالت ارتش شود.
حکومت ائتلافی کنونی، به رهبری پیپلز پارتی به خاطر تطبیق نکردن احکام محکمه عالی و درگیر بودن در کشمکش های قانونی با قوه قضائیه و پرهیز از ایجاد اصلاحات مهم اقتصادی با انتقادات گسترده روبرو است.
طاهره عبدالله یک فعال دیگر حقوق بشر در مورد توانمندی حکومت غیر نظامی آینده برای مقابلۀ موثر بر ضد تهدید افراطگرایی دینی تردید دارد.
عبدالله استدلال می کند که با وضیعت کنونی که پاکستان به سرعت به سوی طالبانی شدن، جهادی شدن و بنیاد گرایی در حرکت است، هیچ امیدی برای تشکیل یک حکومت ائتلافی در پاکستان وجود ندارد. او همچنان در مورد برگزاری انتخابات در دو ماه آینده تردید دارد.
نیرو های ناتو تا پایان سال آینده از افغانستان خارج می شوند و شمار زیاد ناظران در باره وضعیت منطقه پس از خروج قوای بین المللی دچار نوعی سردرگمی اند، چنانچه این وضعیت به گونۀ احتمالی حکومت آیندۀ پاکستان را نیز با آزمون هایی مواجه خواهد ساخت.
تا کنون در تاریخ پاکستان هیچ حکومت منتخب دورۀ کامل پنج سالۀ خود را به پایان نرسانده است، زیرا این حکومات یا در اثر کودتا های نظامی از قدرت کنار رفته است یا هم توسط روسای جمهور طرفدار ارتش به اتهام فساد و سوء اداره معزول شده است.
انقطاع دموکراسی در پاکستان جنرال های قدرتمند نظامی را اجازه داده است تا از زمان استقلال آن کشور از بریتانیا در سال ۱۹۴۷، برای حدود سه دهه، زمام حکومت را در دست داشته باشند.
انتخابات سال ۲۰۰۸ که به پیروزی حزب مردم پاکستان یا پیپلز پارتی و تشکیل یک حکومت ایتلافی میانه رو منجر شد، به حدود یک دهه اقتدار نظامی جنرال پرویز مشرف نقطۀ پایان گذاشت.
شهناز وزیر علی یکی از رهبران ارشد حزب مردم پاکستان به این باور است که تکمیل دورۀ تصدی حکومت کنونی، از تلاش های غیر قانونی برای برانداختن حکومات منتخب در آینده جلوگیری خواهد کرد.
علی با اشاره به تاریخ دشوار مداخلات در روند دموکراتیک در پاکستان، تکمیل دورۀ تصدی حکومت به رهبری آصف علی زرداری، برگزاری انتخابات و در نهایت انتقال صلح آمیز قدرت میان دو حکومت ملکی را نقطۀ قابل عطف در تلاش پاکستان در راستای دموکراسی می داند.
ضعف سیاسی ارتش
ارتش پاکستان به دستکاری در نتایج انتخابات نیز مشهور است. اما جاوید جبار، وزیر پیشین اطلاعات پاکستان می گوید که در این اواخر ارتش به خاطر جنگ دامنه دار بر ضد شورشگری طالبان زیر فشار قرار گرفته است.
جبار همچنان اضافه می کند که اکنون نقش حمتی و بیش از حد فعال قوۀ قضاییه و رسانه های آزاد، امکان کودتا های نظامی را کاهش داده است. او می گوید که اکنون ارتش پاکستان ظرفیت نهادین، فکری یا سیاسی را ندارد تا در حوزه مدنی و سیاسی مداخله کند.
فرزانه باری یک فعال حقوق بشر در پاکستان می گوید که مردم از بحران انرژی، نابسامانی های اقتصادی، فساد روز افزون و وضعیت وخیم امنیتی به تنگ آمده اند. باری بیم از آن دارد که مبادا عملکرد ضعیف حکومت منتخب ملکی آینده، زمینه ساز دخالت ارتش شود.
حکومت ائتلافی کنونی، به رهبری پیپلز پارتی به خاطر تطبیق نکردن احکام محکمه عالی و درگیر بودن در کشمکش های قانونی با قوه قضائیه و پرهیز از ایجاد اصلاحات مهم اقتصادی با انتقادات گسترده روبرو است.
طاهره عبدالله یک فعال دیگر حقوق بشر در مورد توانمندی حکومت غیر نظامی آینده برای مقابلۀ موثر بر ضد تهدید افراطگرایی دینی تردید دارد.
عبدالله استدلال می کند که با وضیعت کنونی که پاکستان به سرعت به سوی طالبانی شدن، جهادی شدن و بنیاد گرایی در حرکت است، هیچ امیدی برای تشکیل یک حکومت ائتلافی در پاکستان وجود ندارد. او همچنان در مورد برگزاری انتخابات در دو ماه آینده تردید دارد.
نیرو های ناتو تا پایان سال آینده از افغانستان خارج می شوند و شمار زیاد ناظران در باره وضعیت منطقه پس از خروج قوای بین المللی دچار نوعی سردرگمی اند، چنانچه این وضعیت به گونۀ احتمالی حکومت آیندۀ پاکستان را نیز با آزمون هایی مواجه خواهد ساخت.