تیموتی کودو، یک نظامی امریکایی که در سال ۲۰۱۱ برای هفت ماه در ولسوالی موسی قلعه ولایت هلمند رزمید از این که در کشته شدن دو غیرنظامی افغان نقش داشت، ناراحت است.
تیموتی به رادیو آشنا صدای امریکا گفت که در جریان گزمه در ولسوالی موسی قلعه، با دو مردی که سوار موترسایکل بودند، برخورد. پس از آن که مردان موتر سایکل سوار به هشدار توقف واکنش نشان ندادند، فرمان فیر بر آنها داده شد که منجر به کشته شدن آنها گردید. تحقیقات بعدی نشان داد که هر دو قربانی، غیر نظامی بودند.
تیموتی که حال ارتش را ترک کرده است و در شهرنیویارک درس می خواند، می گوید که این رویداد بر روان او تاثیر عمیق بجا گذاشته است. او می گوید که بیشتر اوقات نمی تواند از تکرار این رویداد دردناک در خاطراتش، اجتناب ورزد.
اگر چه نظامیان امریکایی در صورت آسیب رسانیدن غیرعمدی به غیرنظامیان با آنها کمک مالی می کند اما تیموتی می گوید نمی داند که به خانواده های دو مرد غیرنظامی که او در کشتن آنها نقش داشت، غرامت پرداخت شد یا نه.
هزاران غیر نظامی در جریان ده سال گذشته در خشونت های مسلحانه در افغانستان جان باخته اند که بر اساس گزارشات سازمان ملل، شورشیان طالب مسؤل بیشترین آنها بوده اند.
’باز به جنگ نمی روم‘
تیموتی می گوید که تنها در صورتی دوباره به قوای نظامی امریکا خواهد پیوست که کشورش به او نیاز داشته باشد.
ناراحتی های روانی در میان نظامیانی که از کشورهای جنگزده دوباره به امریکا بر می گردند، یک مشکل بزرگ پنداشته می شود.
تیموتی می گوید که انتقال از زندگی عادی به نظامی و رفتن به میدان نبرد بسیار دشوار است، اما آنچه به باور او دشوارتر است، ادغام دوباره به زندگی عادی پس از پایان جنگ است.
بر اساس آمار که از وزارت دفاع امریکا انتشار یافته است در سال 20102 بیشتر از چهارصد نظامی امریکایی، خودکشی کرد. این رقم بیشتر از شمار نظامیان امریکایی است که در همین سال در جنگ در افغانستان کشته شدند.
تیموتی می گوید که در امریکا شماری از سازمان های غیر دولتی در ادغام دوبارۀ نظامیان به زندگی عادی کمک می کند. او می گوید به آنچه که نیاز است، تغییر در برخورد مردم عادی با بازنشستگان جنگ است که مشکل شان را درک کنند و آنها را در عادی سازی دوبارۀ زندگی شان یاری برسانند.
تیموتی می گوید نمی تواند آلام و ناراحتی افغانها را که برای بیشتر از سه دهه پیهم از جنگ و خشونت رنج می برند، به درستی درک کند. او می گوید که چند نسل آیندۀ افغانستان با مشکلات روانی ناشی از جنگ دسته پنجه نرم خواهد کرد.
تیموتی اکنون تلاش دارد صفحۀ قبلی زندگی اش را پشت سر گذاشته فصل جدیدی را با فراگیری درجۀ تحصیلی در بخش اداره به به سطح ماستری آغاز می کند. اگرچه تیموتی تا هنوز با خود بس نیامده که کشتن را توجیه کند، اما آنچه او را قسماً قناعت می دهد درک، به گفتۀ او، حقیقتی است که برای از بین بردن گروه های بدکار باید پاسخ بد داد و همین دلیل بود که او علیه القاعده و طالبان سلاح برداشت.
تیموتی به رادیو آشنا صدای امریکا گفت که در جریان گزمه در ولسوالی موسی قلعه، با دو مردی که سوار موترسایکل بودند، برخورد. پس از آن که مردان موتر سایکل سوار به هشدار توقف واکنش نشان ندادند، فرمان فیر بر آنها داده شد که منجر به کشته شدن آنها گردید. تحقیقات بعدی نشان داد که هر دو قربانی، غیر نظامی بودند.
تیموتی که حال ارتش را ترک کرده است و در شهرنیویارک درس می خواند، می گوید که این رویداد بر روان او تاثیر عمیق بجا گذاشته است. او می گوید که بیشتر اوقات نمی تواند از تکرار این رویداد دردناک در خاطراتش، اجتناب ورزد.
اگر چه نظامیان امریکایی در صورت آسیب رسانیدن غیرعمدی به غیرنظامیان با آنها کمک مالی می کند اما تیموتی می گوید نمی داند که به خانواده های دو مرد غیرنظامی که او در کشتن آنها نقش داشت، غرامت پرداخت شد یا نه.
هزاران غیر نظامی در جریان ده سال گذشته در خشونت های مسلحانه در افغانستان جان باخته اند که بر اساس گزارشات سازمان ملل، شورشیان طالب مسؤل بیشترین آنها بوده اند.
’باز به جنگ نمی روم‘
تیموتی می گوید که تنها در صورتی دوباره به قوای نظامی امریکا خواهد پیوست که کشورش به او نیاز داشته باشد.
ناراحتی های روانی در میان نظامیانی که از کشورهای جنگزده دوباره به امریکا بر می گردند، یک مشکل بزرگ پنداشته می شود.
تیموتی می گوید که انتقال از زندگی عادی به نظامی و رفتن به میدان نبرد بسیار دشوار است، اما آنچه به باور او دشوارتر است، ادغام دوباره به زندگی عادی پس از پایان جنگ است.
بر اساس آمار که از وزارت دفاع امریکا انتشار یافته است در سال 20102 بیشتر از چهارصد نظامی امریکایی، خودکشی کرد. این رقم بیشتر از شمار نظامیان امریکایی است که در همین سال در جنگ در افغانستان کشته شدند.
تیموتی می گوید که در امریکا شماری از سازمان های غیر دولتی در ادغام دوبارۀ نظامیان به زندگی عادی کمک می کند. او می گوید به آنچه که نیاز است، تغییر در برخورد مردم عادی با بازنشستگان جنگ است که مشکل شان را درک کنند و آنها را در عادی سازی دوبارۀ زندگی شان یاری برسانند.
تیموتی می گوید نمی تواند آلام و ناراحتی افغانها را که برای بیشتر از سه دهه پیهم از جنگ و خشونت رنج می برند، به درستی درک کند. او می گوید که چند نسل آیندۀ افغانستان با مشکلات روانی ناشی از جنگ دسته پنجه نرم خواهد کرد.
تیموتی اکنون تلاش دارد صفحۀ قبلی زندگی اش را پشت سر گذاشته فصل جدیدی را با فراگیری درجۀ تحصیلی در بخش اداره به به سطح ماستری آغاز می کند. اگرچه تیموتی تا هنوز با خود بس نیامده که کشتن را توجیه کند، اما آنچه او را قسماً قناعت می دهد درک، به گفتۀ او، حقیقتی است که برای از بین بردن گروه های بدکار باید پاسخ بد داد و همین دلیل بود که او علیه القاعده و طالبان سلاح برداشت.