بسیاری از پژوهشگران بر علل جنگ و اینکه چگونه با پیامدهای آن دست وپنجه نرم کرد ، تمرکز کرده اند. اما روانشناسانی در پوهنتون امهرست ماسه چوست به این باورند که درک بهتر از ریشه های روانی جنگ می تواند احتمال جلوگیری از جنگ را به مثابۀ راهی برای حل برخوردها با دیگران، افزایش دهد.
برنارد لیدنر، یکی از سه نویسندۀ کتاب روانشناسان امریکایی نظرش را در مورد روانشناسی صلح چنین تشریح می دهد.
لیدنر می گوید "بیشتر اوقات روانشناسی زمانیکه جنگ مطرح باشد، واضح است که به تمایلات پرخاشگرانه و خشونت بار تمرکز می کند. پس به این ترتیب به صورت عموم تمرکز بیشتر بر جناح منفی و پیچیده معطوف می گردد تا اینکه بر جناح مثبت و یا اینکه بر اینکه چگونه از این مشکلات در نطفه جلوگیری شود، توجه گردد."
برنارد لیدنر می گوید یافته ها نشان می دهد آنانی که به شکوهمند جلوه دادن کشورشان تمایل دارند - یا به نوعی ملیت گرایی بیشتر خشونت را به عنوان راه حل برمی گزینند.
لیدنر می گوید "البته همه چیزهایی که شما در مورد کشورتان می گویید و یا فکر می کنید پیامد بدی ندارد. به صورت عموم تنها جنبۀ شکوهمند جلوه دادن کشور شما و یا اندیشۀ اینکه کشورهای دیگر بیشتر تهدیدگر بوده و احتمالاً شما باید در برابر آنان پرخاشگر باشید، چنین تمایلات خشونت گرایانه یی را دامن می زند."
برنارد لیدنر در مورد اینکه چگونه می توان کسی را شناخت که جلال و شکوهمندی کشورش را جلوه می دهد، می گوید که فقط کافی است چند پرسشی را طرح کنید:
بپرسید، فکر می کنید که کشور شما تا چه حد از کشورهای دیگر برتر است؟
آیا فکر می کنید که کشور شما معنویات بلند تری دارد؟
آیا کشور شما یک کشور بهتری بوده و در زمینه های مختلفی موفق است؟
و همچنان پرسش این نکته که تا چه حد به این باور استید که انتقاد از کشور خودتان مجاز است؟
لیدنر می گوید که بعضی اوقات مردم فکر می کنند که انتقاد از کشورشان، خیانت به کشور است.
نویسندگان آن اثر به این باوراستند که برخورد و خشونت برای شماری از مردم فرصت آنرا میسر می سازد تا به ضرورت های روانی هویت، مصئونیت، امنیت و قدرت، پاسخ گویند. آنان می گویند که عدم خشونت، توجه بسیارکمتر رسانه ها را جلب می کند.
راهکردهای حل بحران
لیدنر می گوید برای رهبران سیاسی نهایت مهم است تا تشریح دهند که شاید راهکردهای متفاوتی برای حل یک بحران موجود باشد.
برنارد لیدنر می گوید زمانی که در نظر سنجی ها از مردم سوال شد که آیا آنان راه حل خشونتبار و یا دیپلوماتیک را ترجیح میدهند - به عوض اینکه پرسیده شود ، آنان طرفدار حمله استند و یا خیر، شمار زیادی از دیپلوماسی طرفداری کردند.
لیدنر ونویسندگان دیگر این اثر می گویند که رهبران باید توجۀ زیادی را به افزایش همدلی و درک بیشتر دیگران، معطوف دارند. آنان نوشته اند مجادلۀ ما اینست که روانشناسی می تواند و باید بتواند برای ترویج صلح و نه جنگ، به کار گرفته شود.
گزارش: جو دی کاپوا، خبرنگار صدای امریکا
ترجمه: حفیظ آصفی
برنارد لیدنر، یکی از سه نویسندۀ کتاب روانشناسان امریکایی نظرش را در مورد روانشناسی صلح چنین تشریح می دهد.
لیدنر می گوید "بیشتر اوقات روانشناسی زمانیکه جنگ مطرح باشد، واضح است که به تمایلات پرخاشگرانه و خشونت بار تمرکز می کند. پس به این ترتیب به صورت عموم تمرکز بیشتر بر جناح منفی و پیچیده معطوف می گردد تا اینکه بر جناح مثبت و یا اینکه بر اینکه چگونه از این مشکلات در نطفه جلوگیری شود، توجه گردد."
برنارد لیدنر می گوید یافته ها نشان می دهد آنانی که به شکوهمند جلوه دادن کشورشان تمایل دارند - یا به نوعی ملیت گرایی بیشتر خشونت را به عنوان راه حل برمی گزینند.
لیدنر می گوید "البته همه چیزهایی که شما در مورد کشورتان می گویید و یا فکر می کنید پیامد بدی ندارد. به صورت عموم تنها جنبۀ شکوهمند جلوه دادن کشور شما و یا اندیشۀ اینکه کشورهای دیگر بیشتر تهدیدگر بوده و احتمالاً شما باید در برابر آنان پرخاشگر باشید، چنین تمایلات خشونت گرایانه یی را دامن می زند."
برنارد لیدنر در مورد اینکه چگونه می توان کسی را شناخت که جلال و شکوهمندی کشورش را جلوه می دهد، می گوید که فقط کافی است چند پرسشی را طرح کنید:
بپرسید، فکر می کنید که کشور شما تا چه حد از کشورهای دیگر برتر است؟
آیا فکر می کنید که کشور شما معنویات بلند تری دارد؟
آیا کشور شما یک کشور بهتری بوده و در زمینه های مختلفی موفق است؟
و همچنان پرسش این نکته که تا چه حد به این باور استید که انتقاد از کشور خودتان مجاز است؟
لیدنر می گوید که بعضی اوقات مردم فکر می کنند که انتقاد از کشورشان، خیانت به کشور است.
نویسندگان آن اثر به این باوراستند که برخورد و خشونت برای شماری از مردم فرصت آنرا میسر می سازد تا به ضرورت های روانی هویت، مصئونیت، امنیت و قدرت، پاسخ گویند. آنان می گویند که عدم خشونت، توجه بسیارکمتر رسانه ها را جلب می کند.
راهکردهای حل بحران
لیدنر می گوید برای رهبران سیاسی نهایت مهم است تا تشریح دهند که شاید راهکردهای متفاوتی برای حل یک بحران موجود باشد.
برنارد لیدنر می گوید زمانی که در نظر سنجی ها از مردم سوال شد که آیا آنان راه حل خشونتبار و یا دیپلوماتیک را ترجیح میدهند - به عوض اینکه پرسیده شود ، آنان طرفدار حمله استند و یا خیر، شمار زیادی از دیپلوماسی طرفداری کردند.
لیدنر ونویسندگان دیگر این اثر می گویند که رهبران باید توجۀ زیادی را به افزایش همدلی و درک بیشتر دیگران، معطوف دارند. آنان نوشته اند مجادلۀ ما اینست که روانشناسی می تواند و باید بتواند برای ترویج صلح و نه جنگ، به کار گرفته شود.
گزارش: جو دی کاپوا، خبرنگار صدای امریکا
ترجمه: حفیظ آصفی