تنهایی عنکبوت ها را پرخاشگر می‌سازد – تحقیق

بر اساس یک تحقیق جدید، به نظر می‌رسد عنکبوت های جوان پس از آنکه برای مدت طولانی تنها می‌مانند، فراموش می‌کنند چگونه با سایر عنکبوت ها برخورد کنند و این انزوا سبب ایجاد پرخاشگری آن‌ها می‌شود.

یافته های این پژوهش که در ژورنال پلاس بیالوژی (PLOS BIOLOGY) نشر شده است با سایر پژوهشگران در دانستن این موضوع کمک خواهد کرد که چرا برخی از عنکوت ها با وجود آنکه دوست دارند در تمام زندگی باهم باشند، در صورت داشتن فرصت، همدیگر شان را می‌خورند.

صرف نظر از اینکه شما در مورد عنکبوت ها چه فکر می‌کنید، این حیوانات یک بخش مهمی از محیط زیست محسوب می‌شوند.

زندگی دوستانه

عنکبوت های کوچک که تازه به زندگی شان آغاز می‌کنند، در کنار هم می‌باشند اما پس از جوان شدن می‌خواهند تنها باشند.

از میان ۴۰هزار نوع عنکبوت، تنها ۳۰ نوع آن در آوان جوانی زندگی مشترک داشته می‌باشند.

تا حال مشخص نشده است که چرا شمار اندکی از عنکبوت ها می‌خواهند زندگی اجتماعی داشته باشند.

اکثر پژوهشگران به این باور اند که عنکبوت ها در ایام جوانی پرخاشگر می‌شوند و این سبب دوری آنان از همدیگر می‌گردد.

عنکبوت ها فقط پنج روز پس از بیرون شدن از تخم از همدیگر جدا می‌شوند و این امر سبب شده بود پژوهشگران آنرا افزایش طبیعی پرخاشگری بدانند.

اما یافته های تازه نشان می‌دهد که آنان از ترس طعمه شدن نه بلکه به دلیل تحرک بیشتر، از هم جدا می‌شوند.

چرا پرخاشگری؟

پژوهشگران می‌گویند که اگر با پیشرفت سن پرخاشگری به گونه طبیعی در عنکبوت ها به میان نمی‌آید پس باید دلیل دیگری داشته باشد.

برای ثابت ساختن این ادعا، پژوهشگران دو گروه از عنکوت ها را پرورش دادند؛ به شکل گروهی و به گونه انفرادی.

عنکبوت های که به شکل گروهی پرورش یافته بودند هرگز بر همدیگر حمله نکردند اما عنکبوت های به گونه انفرادی پرورش شده بودند ۴۰ درصد بر همدیگر تاختند.

بر اساس این پژوهش، هرقدر که عنکبوت ها تنها باشند با همان اندازه عنکبوت های ناآشنا را شکار کرده و می‌بلعند.

پژوهشگران دریافتند که انزوا عنکبوت ها را پرخاشگر می‌سازد نه طبیعت.