روزنامه واشنگتن پست درشمارۀ ٢٥ ماه جولای تحت عنوان "زنان افغان با مخالفت متحدین سابق شان مواجه شده اند" مطلبی را به نشر سپرده است.
نه زن که سال گذشته برای مذاکره با طالبان گماشته شدند و درست در زمانی که می خواستند خود را برای مقابله با بانیان رژیم سخت گیر طالبان آماده سازند، به زودی مورد انتقاد همان زنانی قرار گرفتند که ایشان می خواستند از آنها نمایندگی نمایند.
واشنگتن پست به ادامۀ مطلب می نویسد، حکومت افغانستان همراه با ایالات متحده و سایر قدرت های بیرونی درصدد اند تا بر مذاکرات با شورشیان در مورد ختم جنگ تمرکز بیشتر نمایند. این ستراتیژی مخالفتی را بین اعضای شورای عالی صلح که از جانب حامد کرزی تعین شده و شامل ٦٠ مرد و نه زن می باشد، و رهبران جنبش نوپای حقوق زنان دامن زده است.
روزنامه می نویسد در محراق این مسئله اندیشه یی وجود دارد که مبادا دست آوردهای حاصله طی ده سال گذشته ازطرف گروه طالبان برباد فنا داده شود.
روزنامه با مرور بر گذشته طالبان می نویسد که آنها درزمان زمامداری خود دختران را از رفتن به مکتب منع و زنان را از وظایف شان برکنار نمودند و نیز زنان را مجبور ساختند تا چادری به سرکنند. ولی اکنون هزاران زن درپیشبرد امور درافغانستان مصروف کار اند. از ین لحاظ تعداد زیادی از زنان از آینده بیمناک می باشند.
روزنامه از قول ناجیه زیوری یکی ازاعضای شورای عالی صلح که موقف دفاعی را به خود گرفته است می نگارد که وی نیز مانند سایرین خواهان آن است که طالبان به حقوق زنان احترام بگذارند.
واشنگتن پست می نویسد در میان اعضای مرد در شورای عالی صلح جنگ سالاران سابق و اعضای رژیم طالبان نیز شامل اند، درحالیکه درمیان زنان معلمین سابق، فعالین حقوق بشر و سیاستمداران قراردارند که هریکی اززمان طالبان با وحشت یاد آوری می کنند، خصوصا زمانیکه حامد کرزی می گوید "برادران طالب" باید درنظام ائتلافی مدغم شوند.
روزنامه از قول منابع غربی می نویسد حضور زنان درشورای صلح نمایانگر این حقیقت است که نگرانی هایی درمورد حقوق زنان وجود دارد. اما وقتی شورا اولین جلسه خود را تدویر نمود، به زودی حضور زنان در حاشیه کشانده شد. ازین سبب سایر زنان می گویند که موجودیت زنان در این شورا نمادین بوده و نمایشی بیش نیست.