شماری از دختران و زنان تحصیل‌کرده در افغانستان می‌گویند که با وضع محدودیت‌های روز افزون حکومت طالبان، مجبور شده اند که برای مخارج زندگی به کارهای شاقه روی بیاورند.
این زنان و دختران می‌گویند که با حاکمیت دوبارۀ "گروه تروریستی طالبان" بر افغانستان، زنان به حاشیه رانده شده و با حذف سیستماتیک جنسیتی، قتل، شکنجه‌های روحی و جسمی طالبان مواجه اند.
نسرین (نام مستعار) گفت که زنان طی سال‌های متمادی روزگار سخت را سپری کردند تا در یک بخشی مهارت پیدا کنند، اما با روی کار آمدن طالبان "تحصیلات دانشگاهی" و "چندین سال تجربه کاری" آنان به باد رفت.
بصیره یکی دیگر از این زنان می‌گوید که آنان شانزده سال با امید آیندۀ بهتر زحمت شبانه روزی کشیدند و موفق به فراغت در مقطع لیسانس در بخش‌های حقوق، کمپیوتر ساینس، ژورنالیزم و سایر رشته‌ها شدند.
اما او می‌افزاید: "اینک با آمدن دوباره گروه نامشروع طالبان و محدودیت‌های وضع شده آنان بالای دختران و زنان مجبور اند، توانایی‌ها و استعدادهای خویش و مهارت‌هایی که در دوران تحصیل آموختیم را نادیده بگیریم و به خاطر مخارج خود و اطفال مان، به کارهای شاقه از جمله قالین بافی و غیره بپردازیم".
این زنان از تمام نهادهای حقوق‌بشری و سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهند که برای رفع محدودیت‌های وضع‌شدۀ طالبان بر زنان افغانستان، جدی توجه کنند.
به باور این زنان، نادیده گرفتن خواست آنها، "بزرگ‌ترین جنایت بشری در حق نصف نفوس افغانستان" خواهد بود. آنان تاکید می‌کند که حق زنان افغانستان نیست، که نادیده گرفته شوند.
این در حالی است که نصیراحمد فایق، سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد روز سه شنبه ۲۳ اکتوبر (دوم عقرب) در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد از وضعیت زنان در افغانستان نگرانی کرد.
او گفت: "سرکوب عمدی و تبعیض سیستماتیک علیه حقوق اساسی بشر و آزادی‌های زنان و دختران در افغانستان، از جمله حق تحصیل و حق اشتغال توسط طالبان، نشان‌دهندۀ نقض شدید حقوق بشر، آزار و آذیت جنسیتی و آپارتاید جنسیتی می‌باشد".
او با اشاره به ممنوعیت کاری زنان گفت که حذف زنان از نیروی کار، سبب کاهش شدید فرصت‌های اقتصادی آنان می‌شود و زنانی که از کار منع شده اند، به طور فزاینده‌ای به کمک‌های بشری متکی شده اند.
سازمان ملل متحد نیز گفته است که زنان اجازه ندارند در بسیاری از بخش‌ها کار کنند و محدودیت‌های تحرک و دسترسی زنان به اماکن عمومی موانع بیشتری برای دسترسی به فرصت‌های اقتصادی ایجاد می‌کند.
حکومت طالبان در بیش از دو سال گذشته، محدودیت‌های فزاینده را بر زنان و دختران افغانستان وضع کرده اند.
طالبان آموزش دختران بالاتر از صنف ششم، تحصیل دختران و زنان در دانشگاه‌ها و موسسات تحصیلات عالی و کار آنان در اداره‌های دولتی را به جز از سکتورهای معدود، منع کردند.
علاوه بر این، منع کار زنان در موسسات غیرحکومتی داخلی و خارجی به شمول دفاتر ملل متحد، منع رفتن زنان به حمام‌های عمومی، پارک‌های تفریحی و ورزشگاه‌ها و بستن آرایشگاه‌های زنانه بخشی از این محدودیت‌های طالبان بر زنان و دختران افغان اند.
اما با وجود این محدودیت‌ها، مقامات طالبان به کرات مدعی شده اند که حقوق شرعی زنان در افغانستان تامین است.
گروه