روزنامۀ واشنگتن پوست به قلم پامله کانستبل در مورد مبارزات انتخاباتی و نا امنی ها در افغانستان مطلبی را به نشر رسانیده است.
در مطلب آمده است، در حالیکه عساکر پیادۀ قوای بحری ایالات متحده عملیات عمدۀ را علیه شورشیان طالب در ولایت هلمند آغاز نموده است، طوری بنظر میرسد که مبارزات انتخابات ریاست جمهوری در مناطق آرام شمال و شرق افغانستان طوری انجام میابد گویا که در جهان دیگری صورت گیرد.
واشنگتن پوست افزوده، حین ایراد بیانیه ها، سر دادن شعار های انتخاباتی و یام هم ملاقات با سران قبائل، کاندیدان ریاست جمهوری به ندرت در مورد شورش خشونت آمیز صحبت میکنند و متخصصین بین المللی بیم دارند که این شورش شاید انتخابات ۲۰ آگست را بمخاطره اندازد.
در عوض، کاندیدان در مورد مطالبی صحبت میکنند که مود توجه افغان ها قرار گیرند. کشته شدن غیر نظامیان، مذاکره با طالبان، فساد اداری در حکومت، ذکر از دست آورد های نظامی در گذشته و ارتباط دادن خود به رهبران سابق آن کشور است.
واشنگتن پوست از یک مجتمع داکتر عبدالله در شرق افغانستان گزارش داده است که او گفته است میخواهد از مکانی مبارزات انتخاباتی را آغاز نماید که جهاد مردم افغانستان از آنجا آغاز شده بود.
حضار در محفل او که اکثریت آنها قانونگزاران محلی و قوماندان جهادی بود، به آرامی به سخنرانی او گوش دادند. بعد از آنکه داکتر عبدالله توسط یک هلیکوپتر حکومتی به کابل حرکت نمود، بعضی ها گفتند تا هنوز تصمیم نگرفته اند برای چه کسی رای بدهند، ولی اکثریت آنها از حامد کرزی خسته بودند.
نظر پرسی های عامه نشان میدهد که کرزی شاید برنده باشد. حامد کرزی بخاطر بهتر ساختن محبوبیت از بین رفته خود، با اشخاص پُرنفوذ قبائلی، تجار و ملیشه معاملات قبل از انتخابات را انجام داده است.
در بین ۴۱ کاندید، تنها عبدالله و اشرف غنی نسبتاً در درجه بلندتر قرار دارند. توقع میرود تعداد زیاد کاندیدان دیگر از کاندیدی صرف نظر نمایند و یا هم حمایت خود را از سه کاندید دیگر اعلام نمایند.
کرزی میتواند کنفرانس های مطبوعاتی متعددی را در قصر ریاست جمهوری برگزار نماید، ولی برای کاندیدان دیگر مشکل است تا با حضور شورشیان در مناطق دور دست سفر نموده و مبارزه کنند.
واشنگتن پوست نتیجه گیری نموده نوشته است درحالیکه فقط شش هفته برای برگزاری انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است، تعداد اندک تقریباً ۱۲ میلیون رای دهنده با کاندیدان ملاقات نموده اند.
نویسنده از هارون میر، رئیس مرکز تحقیق و پالیسی نگاشته است که مردم علاقمندی چندانی در مورد انتخابات ندارند. کوشش ها بخاطر ایجاد ائتلاف مخالف ناکام شد. اکنون هر کس که برندۀ انتخابات گردد، حکومت ناکارا خواهد بود.
در مطلب آمده، نگرانی های بین المللی بر این متمرکز است که آیا طالبان مراکز رای دهی را خصوصاً در جنوب مورد حمله قرار خواهند داد یانه، که در صورت اشتراک اندک مردم در جنوب میتواند باعث عدم توازن به سطح ملی گردد.
ایالات متحده و ناتو قوای بیشتر را میفرستند تا امنیت رای دهنده گان را تامین نمایند، ولی مامورین میگویند امکان ندارد تا امنیت ۲۸ هزار مرکز رای دهی را تامین نمود.
آرین بیکر، نویسندۀ مجلۀ تایم از کابل مطلبی را در مورد طرز تطبیق استراتیژی جدید رئیس جمهور اوباما در افغانستان نوشته که فشردۀ آن تقدیم میشود.
تا هنوز برداشت از استراتیژی جدید اوباما در افغانستان مثبت بوده است. از چند روز بدین طرف، چهار هزار عسکر امریکایی با ۶۵۰ افغان در جنوب افغانستان بخاطر تصفیۀ قریۀ دریای هلمند با شورشیان در حال مبارزه میباشند.
به استثنی یک منطقه که شورشیان مقاومت شدید نشان میدهند، در سایر مناطق جنگ محدود و اندک بوده است، بخاطریکه معمولاً زمانی شورشیان با حملۀ شدید و قوی مواجه میشوند، عقب نیشنی میکنند.
برای ایالات متحده نیز یک دست آورد بزرگ این است که تلفات غیر نظامیان صورت نگرفته است، بخاطریکه هدف این عملیات مصون ساختن مردم عادی از طالبان است.
گام بعدی در جنگ افغانستان یک استراتیژی مفصل برای ثبات بخشیدن حکومت افغانستان خواهد بود تا دولت کابل را در ایجاد فرصت های اقتصادی و یک سیستم درست قضائی با ثبات بتا افغان ها از آن استفاده نمایند، کمک کند. ولی اینگونه استراتیژی نسبت به عملیات نظامی، زمان و حوصله مندی بیشتر نیاز دارد.
نتنها برای افغان ها، بلکه برای حکومت ایالات متحده که قیمت آنرا میپردازد.