سبک هپ هاپ در منطقه جنوب برانکس در شهر نیویارک در اوایل ۱۹۷۰ در بین جوانان افریقایی امریکایی و امریکایی های لاتینو آغاز شد. مردم در جاده ها گرد هم آمده و احساسات خود را در مورد مشکلات و بیعدالتی های جامعه با رقص و موسیقی هپ هاپ بیان میداشتند.
بعضی از بهترین های این سبک از همین جاده ها کار خود را شروع نموده اند. حال موسیقی هپ هاپ جهانی گردیده است و اکثراً سوژه آن موضوعات مدنی و سیاسی است.
هپ هاپ چهار بخش دارد: MCing که بخش خواندن کلمات است که به آن رپ میگویند. DJing استفاده از نوا های ثبت شده موسیقی است. Graffiti نوشتن پیام در روی دیوار ها و دیگر جا ها میباشد و breakdancing که یک رقص خاص است.
رپ نمودن را میتوان به حرف زدن و یا خواندن کلمات بسرعت تشبیه نمود و تال آن را DJ با استفاده از دو موسیقی ثبت شده آماده میسازد که گاهی اوقات از یک آهنگ و گاهی هم از هر دو آهنگ یکجا استفاده میکند که به آن خراشیدن میگویند. قبلاً دی جی از یک میز دور خوردنی برای اینکار استفاده مینمود و حال اینکار را با کامپیوتر انجام میدهند.
شوگر هیل گانگ اولین گروهی بود که به سبک هپ هاپ برنامه اجرا نمود. اعضای سه نفری این گروه وندر مایک، بیگ بانک هانک و ماستد جی بودند که همه در ایالت نیوجرسی زندگی میکردند.
گروه اریک بی و راکیم گروه دیگر سبک هپ هاپ بودند که در سال ۱۹۸۶ موسیقی این سبک را با اضافه نمودن اشعار ادبی و تال های بیشتر، متغیر نمودند.
حال تعداد بیشماری از گروه های هپ هاپ در امریکا موجود است که هنرمندان زیادی را در خارج از امریکا تحت تاثیر قرار داده اند.
بطور مثال دیدایر اعوادی را پدر هپ هاپ افریقا خطاب میکنند که در سال ۱۹۸۹ گروه پازیتڤ بلک سول را تشکیل نمود. آهنگ های وی اکثراً در مورد سیاست، حقوق مدنی و انتخابات منصفانه در سینگال و دیگر کشور های افریقایی میباشد.
هپ هاپ مرز ندارد، در فلیپین مردم در اوایل دهه ۱۹۸۰ به شنیدن این سبک شروع نمودند و هنرمندان دیگر هم در سراسر جهان با استفاده از هپ هاپ، پیام خود را بمردم میرسانند.