مرکز تحقیقاتی آسیا فوندیشن سروی سالانۀ خود را در مورد وضعیت مردم افغانستان منتشر کرد که بر اساس آن، خوشبینی افغان‌ها نسبت به آیندۀ کشور شان، در پایین‌ترین سطح قرار دارد.
این سروی که با ۱۲ هزار و ۶۵۸ اشتراک‌کننده در ۳۴ ولایت افغانستان به صورت گفتگوی مستقیم تهیه شده است، نشان می‌دهد که افغان‌ها به دلیل ناامنی، فساد اداری، افزایش بیکاری و رشد کُند فرصت‌های شغلی مأیوس اند.
در این سروی که از ۳۱ اگست تا اول اکتوبر ۲۰۱۶ تهیه شده، ۵۳ در صد مردان و ۴۷ در صد زنان به پرسش‌ها، پاسخ داده اند.
از جمله ۲۹.۳ در صد مصاحبه شوندگان گفته اند که افغانستان به سمت درست روان است، رقمی که از سال ۲۰۰۴ میلادی در پایین‌ترین سطح قرار گرفته است.
امنیت
با توجه به نبردهای سنگین و منازعات مسلحانه، ۶۹.۸ در صد پاسخ‌دهندگان از مصؤونیت جانی خویش نگرانی کرده اند. بر بنیاد سروی آسیا فوندیشن، هنوز هم ۸۲ در صد پاسخ‌دهندگانی که نگران مصؤونیت جان شان اند، در جنوب‌غرب افغانستان زندگی می‌کنند. اما این رقم در ولایت هلمند، جایی که جنگجویان طالب حملات شان را شدت بخشیده و اکثر بخش‌‌های آن را تحت کنترول دارند، به بیش از ۹۲ فیصد می‌رسد.
بر اساس ارقام امسال نظر به زمان مشابه در سال ۲۰۱۵ میلادی، هفت در صد بیشتر مردم احساس ناامنی می‌کنند که در مقایسه با سال ۲۰۱۴ میلادی، ۱۴ در صد افزایش را نشان می‌دهد.
آگاهی افغان‌ها در مورد گروه داعش از ۷۴.۳ در صد در سال ۲۰۱۵ به بیش از ۸۱ در صد در سال روان میلادی افزایش یافته است. اما تصور این که گروه داعش تهدیدی برای امنیت این کشور است، از ۵۴.۲ در صد در سال ۲۰۱۵ میلادی به ۴۷.۹ در صد در سال روان، کاهش یافته است.
اقتصاد
با در نظرداشت فرصت‌های کم شغلی و افزایش بیکاری، افغان‌ها تا اندازه‌ای به مهاجرت علاقمندی نشان داده اند. افزایش بی‌سابقۀ عودت‌کنندگان و تغییر قوانین و پالیسی‌‌های کشورها، ارقام افغان‌هایی را که علاقمند به مهاجرت اند، کاهش داده است.
بر اساس سروی ۲۰۱۶ مرکز تحقیقاتی آسیا فوندیشن، تغییر قابل توجهی در این بخش دیده می‌شود که از ۳۹.۹ در صد در سال ۲۰۱۵ میلادی، به ۲۹.۶ در صد در سال روان شمار افراد علاقمند به مهاجرت کاهش یافته است، در حالی که میزان بیکاری به بالاترین سطح خود قرار دارد.
از جملۀ پاسخ‌دهندگان، ۷۱.۲ در صد گفته اند که بیکاری بزرگترین مشکل فرا راه جوانان افغان است و ۵۱.۵ در صد بیکاران به این نظر اند که اگر فرصت شغلی فراهم شود، آنها کشور شان ترک نخواهند کرد.
شماری افرادی که گفته اند وضعیت اقتصادی شان بدتر شده از ۲۹.۷ در صد در سال گذشته به ۳۶.۶ در صد در سال روان رسیده است. دلیل آن هنوز هم خروج نیروهای خارجی از افغانستان است.
زنان
کار زنان در بیرون از خانه به خصوص در ادارات دولتی، یکی از پرسش‌های دیگر مرکز تحقیقاتی آسیا فوندیشن از سروی‌شوندگان بوده است.
۷۴ فیصد گفته اند که زنان باید در بیرون از خانه کار کنند؛ البته این دیدگاه نظر به وضعیت نامناسب اقتصادی خانواده‌ها بیان شده است.
بر اساس این سروی، پشیتبانی از زنان در موقعیت‌های رهبری وجود دارد. حمایت از زنان در رهبری محلی مانند شوراهای انکشافی جامعه، نسبت به حمایت زنان در سطح کابینه به طور قابل ملاحظه‌ای بالاتر است.
مثل گذشته بی‌سوادی و عدم دسترسی به آموزش بزرگترین مشکل زنان خوانده شده است. در این سروی، ۳۶.۱ در صد پاسخ‌دهندگان این مسأله را مطرح کرده اند. پس از آن، ۲۲.۹ در صد پاسخ‌دهندگان، بیکاری را مشکل دیگر زنان بیان کرده و ۱۹.۱ در صد هم گفته اند که زنان می‌توانند در عواید خانواده کمک کنند. در حالی که در سال ۲۰۱۵ میلادی بالاتر از ۲۲ در صد گفته بودند که زنان می‌توانند در اقتصاد خانواده ممد واقع شوند.
همچنان در سروی امسال آگاهی عامه از پروژه‌های انکشافی نیز جا داده شده است که از حدود هر سه نفر یکی آن از پروژه‌های انکشافی آگاهی دارند که نسبت به سال گذشته در زمان مشابه، سطح آگاهی مردم حدود چهار در صد افزایش یافته است.
سروی مرکز تحقیقاتی آسیا فوندیشن، ۲۵ فیصد خانواده‌های شهری و ۷۵ در صد خانواده‌های روستایی را در این سروی پوشش داده و میزان اشتباه در آن نیز ۱.۶ ± در صد گفته شده است.