رهایی بوو برگدال، خوردضابط امریکایی از قید طالبان، پرسش های را در نزد تحلیلگران و سیاسیون ایجاد کرده است که آیا ایالات متحده به خاطر رهایی این شهروند امریکایی با گروه های دهشت افگن مذاکره کرده است یا خیر.
پیتر بُرگن، تحلیلگر امریکایی در امور دهشت افگنی، می گوید که حکومت ایالات متحده به خاطر رهایی برگدال، با گروه های دهشت افگن مذاکره نکرده است.
آقای بُرگین به این باور است که شبکه حقانی که بوو برگدال را "در اسارت خود داشت یک سازمان دهشت افگن می باشد. ولی از نظر ایالات متحده، طالبان افغان به حیث سازمان دهشت افگن خارجی تلقی نمی شود."
این تحلیلگر امریکایی می گوید که مذاکرات "از طریق طالبان افغان که تا اندازه ای بالای شبکه حقانی کنترول دارد، صورت گرفت."
بُرگن می افزاید که امریکا به صورت مستقیم با شبکه حقانی مذاکره نداشته است و "من فکر می کنم از طریق رهبران طالبان در قطر که قادر به سازماندهی این معامله بودند، مذاکره کردند."
شواهد نشان داده است آنعده از گروه طالبان که به دلایل مختلف از زندان رها شدند و یا فرار کردند، دو باره با آن گروه یکجا شده و در بسیاری از موارد، حملات شان را در برابر قوای بین المللی در افغانستان، در مقایسه به گذشته شدید تر و گسترده تر انجام دادند.
ولی آقای بُرگن به این باور است که طالبان رها شده از زندان گوانتانامو تا یک مدت در قطر باقی خواهند ماند و به افغانستان و یا پاکستان- دو کشوریکه طالبان به طور گسترده در آن فعال اند - بر نخواهند گشت.
اولویت منافع امریکا
سید مراد راهی، تحلیلگر افغان مقیم ایالات متحده، به رادیو آشنا صدای امریکا گفت که حکومت امریکا به خاطر منافع ملی آن کشور و شهرواندان اش با هر کس به شمول دشمنان آن کشور، مذاکره می کند.
آقای راهی می گوید "ایالات متحده به خاطر بدست آوردن منافع ملی و حفظ اتباع آن کشور هر لحظه و هر زمان آماده است با هرکسی مذاکره کند، حتا اگر دشمن اش باشد."
این تحلیلگر افغان مقیم در امریکا به این باور است که مذاکرۀ "به گونه مستقیم یا غیر مستقیم، زادۀ همچو یک فکر و اندیشه در امریکا است."
آقای راهی، اما می گوید که این افراد طالبان در صورت آزادی کامل شان دو باره به صفوف گروه طالبان می پیوندند و در مقایسه با گذشته شدید تر عمل خواهند کرد.
طالبان که دوباره به فعالیت های ضد حکومتی می پردازند، بیشتر اعتقاد به ایدیولوژیک بودن گروه طالبان دارند.
سید مراد راهی به این باور است که طالبان به آن گروه "از دیدگاه یک جریان ایدولوژیک" می نگرند.
آقای مراد راهی می گوید که اگر افراد رها شدۀ طالبان مورد در زندان مورد تحقیر و توهین قرار گرفته باشند، پس از آزادی به اعمال خطرناکتر از گذشته دست خواهند زد ولی "نه به اندازۀ که منافع امریکا را در منطقه و دنیا به خطر مواجه کند."
برگدال بیست و هشت ساله به تاریخ ۳۰ جون ۲۰۰۹، دو ماه پس از حضورش در افغانستان، توسط طالبان در جنوب شرق افغانستان اسیر شد.
پیتر بُرگن، تحلیلگر امریکایی در امور دهشت افگنی، می گوید که حکومت ایالات متحده به خاطر رهایی برگدال، با گروه های دهشت افگن مذاکره نکرده است.
آقای بُرگین به این باور است که شبکه حقانی که بوو برگدال را "در اسارت خود داشت یک سازمان دهشت افگن می باشد. ولی از نظر ایالات متحده، طالبان افغان به حیث سازمان دهشت افگن خارجی تلقی نمی شود."
این تحلیلگر امریکایی می گوید که مذاکرات "از طریق طالبان افغان که تا اندازه ای بالای شبکه حقانی کنترول دارد، صورت گرفت."
بُرگن می افزاید که امریکا به صورت مستقیم با شبکه حقانی مذاکره نداشته است و "من فکر می کنم از طریق رهبران طالبان در قطر که قادر به سازماندهی این معامله بودند، مذاکره کردند."
شواهد نشان داده است آنعده از گروه طالبان که به دلایل مختلف از زندان رها شدند و یا فرار کردند، دو باره با آن گروه یکجا شده و در بسیاری از موارد، حملات شان را در برابر قوای بین المللی در افغانستان، در مقایسه به گذشته شدید تر و گسترده تر انجام دادند.
ولی آقای بُرگن به این باور است که طالبان رها شده از زندان گوانتانامو تا یک مدت در قطر باقی خواهند ماند و به افغانستان و یا پاکستان- دو کشوریکه طالبان به طور گسترده در آن فعال اند - بر نخواهند گشت.
اولویت منافع امریکا
سید مراد راهی، تحلیلگر افغان مقیم ایالات متحده، به رادیو آشنا صدای امریکا گفت که حکومت امریکا به خاطر منافع ملی آن کشور و شهرواندان اش با هر کس به شمول دشمنان آن کشور، مذاکره می کند.
آقای راهی می گوید "ایالات متحده به خاطر بدست آوردن منافع ملی و حفظ اتباع آن کشور هر لحظه و هر زمان آماده است با هرکسی مذاکره کند، حتا اگر دشمن اش باشد."
این تحلیلگر افغان مقیم در امریکا به این باور است که مذاکرۀ "به گونه مستقیم یا غیر مستقیم، زادۀ همچو یک فکر و اندیشه در امریکا است."
آقای راهی، اما می گوید که این افراد طالبان در صورت آزادی کامل شان دو باره به صفوف گروه طالبان می پیوندند و در مقایسه با گذشته شدید تر عمل خواهند کرد.
طالبان که دوباره به فعالیت های ضد حکومتی می پردازند، بیشتر اعتقاد به ایدیولوژیک بودن گروه طالبان دارند.
سید مراد راهی به این باور است که طالبان به آن گروه "از دیدگاه یک جریان ایدولوژیک" می نگرند.
آقای مراد راهی می گوید که اگر افراد رها شدۀ طالبان مورد در زندان مورد تحقیر و توهین قرار گرفته باشند، پس از آزادی به اعمال خطرناکتر از گذشته دست خواهند زد ولی "نه به اندازۀ که منافع امریکا را در منطقه و دنیا به خطر مواجه کند."
برگدال بیست و هشت ساله به تاریخ ۳۰ جون ۲۰۰۹، دو ماه پس از حضورش در افغانستان، توسط طالبان در جنوب شرق افغانستان اسیر شد.
