اصغر، باشندهٔ شهر بامیان یکی از قربانیان مواد مخدر است که هفت سال پیش در جریان مهاجرت به ایران توسط دوستانش در دام مواد مخدر افتاد.
این جوان معتاد به مواد مخدر می‌گوید که پس از آلوده شدن با این مواد مفهوم زندگی‌اش را از دست داده است.
او گفت: "در ایران بودم یک جای کار می‌کردم. اتاق مجردی بود با دوستان نابابم یک بار ـ دو بار استفاده کردم پس از آن مبتلا شدم و ترک کرده نتوانستم."
اصغر می‌گوید که بدلیل پایین بودن ظرفیت پذیرش در شفاخانه درمان معتادان بامیان، داخل شدن در این شفاخانه دشوار و ترک اعتیاد دشوارتر می‌باشد.
او می‌گوید که شب و روزها را در مغاره ها و ویرانه سپری می‌کند: "جوانان تا می‌توانند با کسانی که گرفتار این عمل هستند همکاری کنند و زمانی که یک معتاد را می‌بینند از او عبرت بگیرند و درس عبرت شود باید به آنان."
آمار دقیقی از شمار معتادان مواد مخدر در بامیان وجود ندارد. اما فعالان جامعه مدنی و باشندگان این ولایت می‌گویند که شمار مصرف کنندگان مخدرات در حال افزایش بوده و این امر به نگرانی بزرگی مبدل شده است.