نشریۀ تحلیلی World Politics Review بروز چهارشنبه در مقالۀ مینگارد، گزیده هایی از کتاب "جنگ های اوباما" نوشتۀ باب وود وارد که در روزنامه های معتبر امریکایی به چاپ رسید، این سوالات را بیشتر ساخته است که آیا براک اوباما، رئیس جمهور ایالات متحده، به گونۀ نا مناسبی به نگرانی های سیاسی داخلی اجازۀ قلم زدن و رهنمایی ستراتیژی نظامی وی در افغانستان را داه است یا خیر.
مطلب در عین مورد به مقالۀ ستیفن بیدَل متخصص امریکایی در امور بین المللی اشاره میکند. بیدَل استدلال میورزد که در یک دیموکراسی، حمایت تودۀ مردم بخاطر جنگ ضروری میباشد، پس با این ملاحظه، ستراتیژیی که از این حمایت برخوردار باشد، مشروعیت تام را دارد.
نویسندۀ مطلب World Politics Review مینگارد که بیدَل با اذعان این که ستراتیژی هنر احتمالات است، بحث خود را طوری شکل میدهد که جایگاه حمایت عامه در دیموکراسی به نفع طراحان ستراتیژی نظامی نمیباشد.
مطلب مینگارد، ستراتیژی مفهوم فراتر از هنر احتمالات را احتوا نموده و در داخل همه امکانیت ها، هنر درایت و اولویت دهی نیز تلقی میگردد.
نوشته ادامه میدهد، اگر اوباما واقعاً باور دارد که آجندای داخلی وی منجر به تزاید قدرت ایالات متحده میگردد — که این ایده شامل علایق طویل المدت ستراتیژیک امریکا میباشد — پس این خود حس ستراتیژیک را وا میدارد تا غور نماید که آیا ستراتیژی پیشنهاد شدۀ جنگ در افغانستان حمایت لازمۀ سیاسی را در داخل امریکا نه فقط روی راه اندازی جنگ بلکه روی نایل شدن به آجندای داخلی وی به مخاطره قرار داده است یا خیر.
در اخیر این مطلب آمده است که هدف ستراتیژی با گسترده ترین مفهوم آن، سلامت یک ملت میباشد. در یک دیموکراسی، حمایت سیاست نه تنها رانندۀ ستراتیژی بوده بلکه هدف آن نیز میباشد.
روزنامۀ واشنگتن پُست در شمارۀ روز چهارشنبه خود تحت این عنوان مطلبی را به چاپ رسانیده است " کتاب باب وود، مبین درز بزرگ روی استراتیژی جنگ در افغانستان"
واشنگتن پُست مینگارد، ستراتیژی رئیس جمهور اوباما در افغانستان، با ملاحظه به تصویری که کتاب جدید باب وود وارد از حکومت ایالات متحده میدهد، میتواند فقط بیانگر یک نوع دلسردی باشد.
مطلب مینگارد، باب وود در کتاب مسمی به "جنگ های اوباما" نوشته است که به عقیدۀ شمار زیاد مشاورین رئیس جمهور اوباما، ستراتیژی مبارزه با شورشگرایی در افغانستان که سال گذشته روی آن توافق صورت گرفت، معروض به فنا است و بعضی ها چنین گمان میکنند که رئیس جمهور اوباما نیز با این امر موافق است.
واشنگتن پُست مینگارد، تأمل طولانی حکومت در مورد اعزام نیرو های بیشتر به افغانستان در خزان گذشته، باعث بروز مناظرات تندی میان قصر سفید و قوماندان های مسوول نظامی امریکایی در افغانستان گردید، و به نظر میرسد که این شگاف در حال وسعت است. روزنامه به نقل از این کتاب ادامه میدهد که در اواسط سال روان، جو بایدن معاون ریاست جمهوری ایالات متحده "بیشتر از پیش معتقد گردید که افغانستان نسخۀ دیگری از ویتنام بود."
واشنگتن پُست مینگارد، البته که تمام این نارضایتی ها درست است، نتیجه گیری ها از جنگ افغانستان در سال روان مختلط بوده است. دیفید پترئیس قوماندان منتخب رئیس جمهور اوباما در معرکۀ جنگ در افغانستان، نشانه هایی از پیشرفت را گزارش میدهد –و به نظر میرسد که حکومت تا کنون پیشرفت های عمدۀ را در این ستراتیژی ملاحظه نمینمایند.
روزنامه مینگارد، چیزی که در کتاب آقای وود وارد بسیار نا راحت کننده است، شواهد دال بر پابندی ضعیف شخص آقای اوباما به پلان خود وی میباشد.
آقای اوباما مکرراً تذکر داده است که هزینۀ جنگ نهایت گزاف بوده و ضرورت است تا منابع تمویل کنندۀ جنگ به اولویت های داخلی تخصیص داده شود.
واشنگتن پُست در اخیر به نقل از کتاب مسمی به "جنگ های اوباما" مینگارد، آقای اوباما همواره این تصور را رد نموده که گویا تهاجم نظامی در افغانستان برای هشت یا حد اقل پنج سال دیگر نیز به طول میانجامد، حالانکه جنرال پترئیس و سایر قوماندان های نظامی این را واضح ساخته اند که نیل به موفقیت در افغانستان، مستلزم تعهدات دراز مدت میباشد.