لینک های دسترسی

Breaking News

رهایی طالبان از زندان راه نادرست رسیدن به صلح


آرشیف: زندان گوانتانامو
آرشیف: زندان گوانتانامو

یک تحقیق انستیتوت مطالعات جنگ در واشنگتن می گوید که ایالات متحده نباید این کار را انجام دهد. اما مذاکره باید به نحوی با مخالفین حکومت افغانستان صورت گیرد.

جیفری درسلر که خود در این تحقیق شامل می باشد می گوید بدون شک باید از یک نقطۀ مذاکرات صلح آغاز شود اما در قدم اول باید به نحوی به نظر برسد که طالبان آمادۀ مذاکره و ملحق شدن با حکومت افغانستان اند که چنین وضیعتی به نظر نمی رسد و دوم از دیدگاه امنیت ملی ایالات متحده ارتباط طالبان با القاعده می تواند به امریکا صدمه رسانیده و القاعده برای طالبان در داخل افغانستان سهولیات فراهم کند.

جیفری این مسایل را مشکلات موجود در سر راه آغاز مذاکرات می داند که تا هنوز به کدام راه حلی نرسیده است و به نظر وی انتقال و رها سازی افراد بلند رتبۀ طالب از زندان اقدام موثری در آغاز مذاکرات صلح با طالبان پنداشته نمی شود.

طالبان با موقعیتی که دارند ظاهراً برای انجام جنگ که ختم نامعلومی دارد آماده اند. ولی آیا ایالات متحده می خواهد در همچو جنگی درگیر شود؟

جیفری درسلر از انستیتوت مطالعات جنگ واشنگتن می گوید "از آنجاییکه ما در سال 2014 افغانستان را ترک می کنیم، مخالفین و شورشگرایان می دانند که ما می خواهیم از این جنگ کنار برویم. به همین دلیل وضیعت بسیار مشکلی برای ایالات متحده در مذاکرات می باشد مخصوصاً زمانیکه مخالفین شما بدانند که شما چه و چه زمانی می خواهید انجام دهید آنهم با تمام وضیعت بد آن. به نظر من ایالات متحده نمی خواهد درگیر جنگ در افغانستان باشد و هدف این است تا به آن نقطۀ برسد که نیرو های امنیتی افغان مسئولیت تامین امنیت را به عهده گرفته و حکومت افغانستان نیز وظایف حکومت داری را انجام دهد."

جیفری درسلر از انستیتوت مطالعات جنگ در واشنگتن
جیفری درسلر از انستیتوت مطالعات جنگ در واشنگتن

با حضور نیرو های خارجی در سال 2011 در افغانستان طالبان از صحنۀ سیاسی ناپدید شدند. اما آهسته آهسته دوباره انسجام یافته و اکنون منحیث تهدیدی برای حکومت افغانستان محسوب می شود. جیفری دلیل انسجام دوبارۀ آنان را خلای قدرت، فساد اداری موجود در حکومت افغانستان، جنگ عراق و در نهایت هم حمایت و پشتیبانی پاکستان از شورشگرایی، ارسال دوبارۀ آنان به افغانستان و استفاده از آنها به حیث یک نیروی دست نشانده که تا هنوز هم ادامه دارد، می داند.

از سوی دیده شده است که تعداد زیادی طالبان زندانی در گوانتانامو بعد از رهایی دوباره به صفوف طالبان پیوسته اند. جیفری می گوید، اول باید به این نکته توجه صورت گیرد که چرا آنان به گوانتانامو فرستاده شدند. ولی هدف این نبوده است که آنان را برای جنگ آماده سازیم. بعضی از آنها این کار را کرده اند. اما نباید در رهایی طالبان با دیدگاه ساده نگریسته شود. جیفری از ملا ذاکر یاد آوری می کند که منحیث یک عضو عادی طالبان رها شد ولی اکنون در شورای کویته حضور دارد.

اما بالاخره تا چه زمانی این افراد بدون محکمه و سرنوشت در زندان به سر ببرند. جیفری می گوید "حقیقتاً نمی دانم. این یک موضوعی حقوقی است که من به آن عطف نکرده ام. می توانم بگویم این افراد زمانی باید رها شوند که دیگر تحدیدی برای حکومت افغان نباشند اما فکر می کنم که ما از آن زمان بسیار فاصله داریم."

او می افزاید شاید ارسال آنان به یک محل سومی، نگهداری آنان برای چهار، پنج سال و تحت نظارت گرفتن آنان شاید موثر باشد. اما مفکوره ارسال آنان به قطر و اعتبار کردن بالای آن حکومت که گویا آنان دوباره به میدان جنگ بر نمی گردند، احتمال خطری زیادی است که ما نباید آنرا بپذیریم.

XS
SM
MD
LG