سبرینا تویرنایس بروز دوشنبه در روزنامۀ نیویارک تایمز از جلریز نوشته است، یک سال قبل طالبان مردم این قریه را با اختطاف ها و مسدود ساختن سرک ها شکنجه مینمودند. این قریه از مرکز افغانستان آنقدر فاصله ندارد.
تمام این تغیر زمانی رونما گردید که قوای ایالات متحده در ماه فبروری در آن جا تعبیه شد. آنها در سه کمپ مستقر شده و توقع داشتند نبرد ها صورت گیرد.
ولی طالبان از آن منطقه بدون مقاومت فرار نموده و به جای های دیگر جاگزین شدند. اکنون مردم و وسایط بدون ترس عبور و مرور میکنند زنده گی شکل عادی را اختیار نموده است.
نیویارک تایمز از محمد ذاکر، فروشندۀ سیب نقل قول نموده که نسبت به سال گذشته، امسال امنیت ۱۰۰ در صد متفاوت میباشد.
منطقۀ جلریز برای استراتیژی جدید براک اوباما منیحث یک آزمایش بوده که آقای اوباما تعداد عساکر را افزایش داده و تا اکنون نشانه های مثبت تطبیق این ستراتیژی به نظر میرسد.
نیویارک تایمز می نویسد ولی در افغانستان که گروه های متعدد قبیلوی، نژادی و رقابت ها وجود دارد، تا هنوز معلوم نیست که کامیابی جلریز در سایر مناطق میشود یا نه.
در جنگ دشوار ضد شورش گرائی، امنیت در پهلوی افزایش در تعداد عساکر، منابع دیگری نیز ضرورت است. بدین معنی که برای افغان ها باید دلایلی فراهم شود تا از شورشی ها حمایت نکنند.
نیرو های پولیس موثر شود، خدمات بهتر دولتی، و فرصت های اقتصادی برای مردم فراهم شود تا بجای جنگ کار نمایند.
نیویارک تایمز از رابرت گیتس وزیر دفاع ایالات متحده نقل قول نموده که قبل از آنکه کاسۀ صبر افغان ها و امریکایی ها لبریز شود، عساکر یک سال وقت دارند تا جهت جنگ را تغیر دهند.
ولی افغانستان کشوری است که یک بر سوم نفوس آن با سواد است، و حتی زیربنائی ابتدای آن ناتکمیل بوده و قوماندان های امریکایی در آن جا میگویند عجله نمودن درین روند اشتباه خواهد بود.
نیویارک تایمز افزوده، یکی از مشکلات این است که دست آورد های جلریز شاید موقتی باشد. شورشی ها مرتب جایکه امریکایی ها تعبیه میشوند را ترک میکنند که هدف شان فقط بازگشت دوباره میباشد.
قبل ازینکه امریکایی ها در جلریز تعبیه شوند، طالبان این منطقه را برای بیش از یک سال تحت اداره داشتند.
روزنامه افزوده، در آن منطقه حقارت یک مسلۀ عادی بود. طالبان کسانی را که سارق معرفی مینمودند، چهره های آنان را سیاه نموده و روی جاده ها میگشتاندند.
بیم ازینکه مبادا طالبان به کابل داخل شوند، عساکر امریکایی به دو ولایت در جنوب و غرب آن (یعنی ولایات لوگر و وردوک) فرستاده شد تا امنیت شاهراه عمدۀ شمال به جنوب تامین گردد.
بعداً موضوعی تعجب آوری آشکار شد. موسی هوتک، عضو شورای ملی افغانستان از ولسوالی جلریز که خود قوماندان سابق طالبان است میگوید دو رهبر عمدۀ تندروان همراه با خانواده های شان به پاکستان رفتند.
دلیل تامین امنیت، به گفتۀ مامورین امریکایی، بسیار ساده است. افزایش ده چند نیرو های امریکایی.
ولی اکنون مشکل جلریز جرایم به سطح پائین میباشد. مامورین امریکایی و افغان میگویند کسانیکه پنداشته میشود طالبان اند، هدف آنها پول است تا خروج نیرو های خارجی.
این موضوع برای امریکایی ها امیدواری را ایجاد نموده است که اگر بتوانند پول و کار را ایجاد کنند، شورش گرائی را در افغانستان شکست خواهند داد.
در روزنامۀ واشنگتن پوست به قلم کرین دی یانگ در مورد وضع القاعده در پاکستان مطلبی آمده که فشرده آن تقدیم میشود.
مامورین استخباراتی و نظامی امریکایی میگویند حملات راکتی از طیاره های بدون پیلوت ایالات متحده در جنگ در حال جاری پاکستان در داخل و مربوطات وادی سوات القاعده و متحدین آنرا ضعیف ساخته است.
در واشنگتن پوست آمده است، ضربۀ دو طرفه امکان شکست و از بین بردن تندروان را بیشتر ساخته و نظریۀ منفی را که در مورد بحرانات در افغانستان و پاکستان است، یک رنگ دیگر داده است. مامورین امریکایی میگویند باوجود اینکه القاعده تا هنوز منحیث تهدید جدی باقی مانده، آن گروه تلفات و خسارات زیادی را متقبل شده است.
روزنامه می نگارد در بهار سال جاری قوای ایالات متحده با پاکستان یک موافقه نمود. به اساس این موافقه، پاکستان میتواند طیاره های بدون پیلوت ایالات متحده را در مناطق مورد نظر هدایت نماید تا بم افگنی کند، تصاویر را به شبکه های استخباراتی بفرستند. ولی بعداً پاکستان فقط اجازه داد تا برای مقاصد جمع آوری معلومات استخباراتی استفاده شود.
مامورین پاکستانی به واشنگتن پوست گفته اند حکومت آنها در نظر دارد این برنامه را در آینده دوباره آغاز کند، ولی اکنون توجۀ بیشتر را بهسرحد شرق افغانستان جلب نموده اند که در آنجا در وادی سوات مشغول عملیات نظامی میباشند. در آنجا پاکستان اجازه نمیدهد طیارات امریکایی عملیات کنند.