مقام‌های افغان و شماری از باشندگان شهر کابل می‌گویند که خدمات کابل امبولانس به دلیل "نبود تیل" متوقف شده است، اما مسوولان کابل امبولانس می‌گویند که تنها برای واقعات عاجل خدمات محدود را عرضه می‌کنند.
عبدالباری عمر، معین عرضۀ خدمات صحی وزارت صحت عامۀ حکومت طالبان نیز توقف خدمات کابل امبولانس را تایید کرد و دلیل آن را نبود تیل برای موترها خواند.
آقای عمر روز یکشنبه ۱۵ نومبر در یک کنفرانس خبری در کابل گفت که به دلیل فراهم نشدن تیل از سوی شرکت قراردادی، برای چندین روز خدمات کابل امبولانس متوقف بود.
او گفت که به زودی این مشکل حل شده و با فراهم آوری تیل مورد نیاز، خدمات کابل امبولانس مانند گذشته از سر گرفته خواهد شد.
کابل امبولانس در چند سال پسین نقش بسیار مهمی را در انتقال بیماران و زخمیان رویدادهای امنیتی و حملات انتحاری به شفاخانه‌ها و مراکز صحی ایفا کرده و در شرایط کنونی نیز خدمات این اداره نهایت ضروری پنداشته می‌شود.
باشندگان کابل با تماس گرفتن به شمارۀ ۱۰۲ با کابل امبولانس وصل می‌شوند. این اداره تا چندی پیش خدمات رایگان و ۲۴ ساعته را برای شهروندان کابل فراهم می‌کرد.
علی، باشندۀ شهر کابل که نخواست نام کامل‌اش در گزارش ذکر شود به صدای امریکا گفت که حدود شش ماه پیش، هنگامی‌که مادرش بیمار بود، نیمه شب به کابل امبولانس زنگ زد و به گفتۀ وی در مدت کوتاهی مادرش برای درمان به شفاخانه منتقل شد.
او با ابراز نگرانی از توقف فعالیت کابل امبولانس، از مسوولان خواست تا برای از سرگیری خدمات کامل این نهاد تلاش کنند. او گفت: "من خودم موتر ندارم، اگر خدای ناخواسته بار دیگر مجبور شوم مادرم را نصف شب به شفاخانه انتقال دهم، اگر کابل امبولانس نیاید، چه کار کنم."
ادارۀ کابل امبولانس هرچند توقف کامل فعالیت این اداره را تایید نمی‌کند، از محدودشدن خدمات آن خبر می‌دهد.
عالم عاصم، مسوول کابل امبولانس به صدای امریکا گفت که در حال حاضر خدمات تنها برای واقعات عاجل عرضه می‌شود. او گفت: "۲۰ عراده امبولانس در سطح شهر کابل برای واقعات ایمرجنسی فعال است، اما خدمات بیماران عادی برای چند وقت معطل شده، دیگر خدمات مشکل ندارد."
اما فرشته، باشندۀ شهر کابل که پدرش مبتلا به بیماری شکر است و از درد مزمن کمر رنج می‌برد، به صدای امریکا گفت که دو شب پیش وقتی وضعیت پدرش وخیم شد و به کابل امبولانس زنگ زد، کسی حاضر نشد بیمارش را به شفاخانه انتقال دهد.
فرشته گفت: "کسی از پشت خط [تلیفون] به ما گفت که خدمات صرف برای واقعات ایمرجنسی [عاجل] است. ما مجبور شدیم که پدرم را با موتر یک همسایه خود به بیمارستان ببریم."
با اینحال، ادارۀ کابل امبولانس مشخص نکرده است که کدام واقعات در زمرۀ "واقعات عاجل" نزد آن اداره رده بندی شده است.
در جریان همه‌گیری کروناویروس در افغانستان، افزون بر رسیدگی به مجروحین واقعات امنیتی و واقعات عاجل، کابل امبولانس بدون وقفه خدمات را برای بیماران حاد مبتلا به کووید۱۹ فراهم کرده و آنان را به شفاخانه‌های اختصاصی انتقال می‌داد.
کابل امبولانس در سال ۱۳۸۲ برای رسیدگی به واقعات عاجل در کابل ایجاد شد و در آغاز با شمار معدود امبولانس و کارمندان آموزش دیده به فعالیت آغاز کرد، اما با وخامت اوضاع در افغانستان شمار کارمندان و امبولانس‌های این اداره افزایش یافت و زمانی ۳۵ عراده امبولانس داشت.
بودجۀ عملیاتی کابل امبولانس به گونۀ مشترک از سوی وزارت صحت عامۀ افغانستان و کمک کنندگان خارجی داده می‌شد و پس از مسلط شدن طالبان که به استثنای مساعدت‌های بشردوستانه بخش زیاد کمک‌ها به افغانستان قطع شده است، روشن نیست که آیا کمک کنندگان خارجی، فراهم آوری پول به کابل امبولانس را متوقف کرده اند یا خیر.
خدمات کابل امبولانس تنها در کابل موجود بوده و باشندگان ۳۳ ولایت دیگر افغانستان از چنین امکانات برخوردار نبوده و تنها ساکنان مراکز ولایات متکی به امکانات محدود شفاخانه‌های ولایت و حوزوی اند.