کشور ها باید از لحاظ تشکیلاتی اقتصاد خود را تغییر دهند تا از غربت نجات یابند.
این مطلب در یک گزارش تازۀ ملل متحد بیان شده که نادار ترین کشور های جهان را ترغیب می کند تا به منظور رشد اقتصادی شان از فعالیت های با بهره دهی کم به فعالیت های با بهره دهی بیشتر رو آورند.
از جمله ۴٨ کشوری که سازمان ملل متحد آنها را "کشورهای کمترین انکشاف یافته" می خواند، یگانه کشوری که توانسته تا سال ٢٠١٥ "اهداف انکشافی هزاره" را پوره کند لاوس می باشد.
از میان کشورهای افریقایی اتیوپیا، ملاوی، رواندا و یوگندا توانسته اند اکثریت این اهداف را پوره کنند.
با آنهم گزارش ملل متحد اذعان می دارد که بیشترین کشورهای افریقایی به خاطر موجودیت فاصله بین انکشاف اقتصادی و قوای بشری، نتوانسته اند به آن اهداف دست یابند.
ارزیابی ها خاصتا وقتی خیلی ملال آوراست که گفته می شود این کشورها در سالهای آینده به آزمونهای بزرگتری مواجه خواهند شد.
اهداف انکشافی هزاره برای کشورها هدفی را تعین کرده که تا ٢٠١٥ باید سطح غربت در آن کشور ها به نیم پایین آید. اینها که بنام اهداف انکشافی پایه دار یاد می شود و با اهداف انکشافی هزاره آغاز می شود، خواستار ریشه کن شدن غربت تا ٢٠٣٠ می باشد.
جونیر دیوس، یک مقام اموراقتصادی ملل متحد برای افریقا می گوید کشورهای افریقایی نتوانسته با اصلاحات تشکیلاتی به رشد اقتصادی دست یابند.
دیوس اضافه می کند که اجندای پس از سال ٢٠١٥ برای کشورهای آسیب پذیر که حکومت داری در آنها یک مسئله پنداشته می شود - مانند سودان جنوبی و جمهوری دموکراتیک کانگو - هنوز برای رسیدن به انکشاف اقتصادی و اجتماعی شان به جامعه بین المللی نیاز دارند.
آقای دیوس می گوید"ازین سبب ما به انکشاف دهات، بهترشدن سطح بهره دهی در صنعت، زراعت و سکتورخدمات می بینیم. ما انتظار داریم تا آن کشور ها مشاغل فراوانی را ایجاد کنند زیرا ازدیاد زمینه شغل یک ستراتیژی خوب انکشافی جهت تقلیل غربت به صورت پایدار می باشد."
تافرتسفاچیو یک مقام کنفرانس تجارت و انکشاف ملل متحد برای افریقا می گوید اگر کشورهای کمترین انکشاف یافته بتوانند خود را ازین حالت نجات دهند، یک معجزه خواهد بود.
تغییرات بنیادی اصلاحی
برای اینکه کشورهای کمترین انکشاف یافته بتوانند این دست آورد معجزه آمیز را کسب کنند، نیاز به تغیرات بنیادی دراقتصاد شان دارند.
تافیر تسفاچیو به صدای امریکا گفت معنی تغیر اینست تا انتقال قوه انسانی از فعالیت هایی با حاصل دهی پایین مانند زراعت و خدمات به فعالیت های دینامیک با بهره دهی بیشتر مانند صنعت و خدمات با ارزشتر صورت گیرد.
آقای تسفاچیو می گوید: کشورهایی که ارتقا کرده اند آنها یی اند که فرصت هایی را برای کسانی فراهم کرده اند که زراعت را ترک کرده و به کارهای پرداخته اند که ارزش بیشتر داشته است.
به باور آقای تسفاچیو آنها آموزش دیده اند و به کارهای صنعتی رو آورده اند. "کشورهایی که از پالیسی تغیر و نفوذ سرمایه استفاده کرده و به این سکتور توجه کرده اند درموقف بهتری قرار گرفته اند."
درظاهر امر چنین معلوم می شود که کشورهای کمترین انکشاف یافته کارچندان بدی نمی کنند. ارقام اقتصادی کنفرانس تجارت و انکشاف ملل متحد نشان می دهد که میزان رشد این کشورها بین ٢٠٠٢ تا ٢٠٠٨ هفت در صد بوده و از هدف تعین شده از جانب جامعه بین المللی نیز بیشتر بود.
حتی بعد از ٢٠٠٨ نیز که بحران اقتصادی جهانی رونماشد میزان این رشد به پنج اعشاریه هفت در صد در یکسال بود و رشد آنها بیشتر از کشورهای انکشاف یافته تخمین شد.
اقتصاد دانان ملل متحد می گویند که دورنمای رشد برای کشورهای کمترین انکشاف یافته درکوتاه مدت و میان مدت هنوز غیریقینی باقی مانده است.
آنان می گویند ازدیاد بهره دهی فعالیت های اقتصادی بهترین راهیست که می تواند انکشاف اقتصادی را درین کشورها که غربت آنها را درقید خویش نگه داشته است، تامین نماید.
گزارش: لیزا شلاین، خبرنگار صدای امریکا
ترجمه: واجد عادل، واشنگتن