محمود صیقل، نماینده افغانستان در ملل متحد گفت طالبان مسئولیت اکثر حملات اخیر در سراسر افغانستان را متقبل شده اند اما او گفت فرقی نمی کند که نام کدام گروه با این حملات گره زده میشود. تحقیقات حکومت افغانستان نشان میدهد که تمام این حملات در آن طرف خط دیورند، طراحی شده بود.
نماینده افغانستان در ملل متحد گفت باوجودی که تمام این حملات از جانب شورای امنیت محکوم شده است با آن هم شاهد مصئونیت عاملان و طراحان این خشونت های بی پایان می باشیم.
محمود صیقل گفت جنگ در افغانستان با مواد مخدر غیر قانونی، افراط گرایی خشونت آمیز، و دهشت افگنی که از حمایت یک دولت برخوردار است، ارتباط دارد. او گفت حال این خشونت ها به یک جنگ اعلام نشده نیابتی از جانب یک کشور همسایه مبدل شده است که برای سالهای زیاد، و هنوز هم همچنان به هماهنگی، تسهیل و طراحی حملات در افغانستان ادامه میدهد.
آقای صیقل در صحبت خود در شورای امنیت ملل متحد گفت که بیش از ۲۰ گروه دهشت افگن که از حمایت پاکستان برخوردار اند، با مصئونیت در آن کشور زندگی میکنند و مقامات پاکستانی از جمله پرویز مشرف، رئیس جمهور پیشین آن کشور، بار ها پشتیبانی خود را از این گروه ها ابراز داشته و ادعا میکنند که بر رهبران این گروه ها نفوذ دارند.
اما محمود صیقل گفت زمانی که یک حمله مرگبار در یک زیارتگاه در پاکستان اتفاق افتاد و با تاسف شمار زیادی از مردم ملکی کشته شد، پاکستان بدون هر نوع تحقیق و بدون ارائه سند، ملامتی را بدوش افغانستان افگند. او گفت پاکستان در واکنش، از حاکمیت ارضی افغانستان تخطی کرده، گذرگاه های سرحدی بین دو کشور را به روی تردد مردم و اموال تجارتی مسدود کرده و به آزار و اذیت اتباع افغانستان در پاکستان پرداخت.
آقای صیقل گفت این اقدامات، تخطی روشن از اصول سازمان جهانی تجارت و حقوق کشور های محاط به خشکه و دسترسی این کشور ها به بحر میباشد.
"از ماه جنوری سال جاری تا حال، حداقل ۵۹ مورد تخطی از حاکمیت ارضی افغانستان توسط اردوی پاکستان را ثبت کرده اند که شامل سه تخطی از قلمرو هوایی هم میشود. همچنان ۱۳۷۵ بار از جانب پاکستان بداخل افغانستان فیر توپخانه شده است که تلفات جانی را در قبال داشته است و ۴۵۰ خانواده را در هوای سرد زمستان مجبور به فرار از خانه های شان ساخته است."
اقدامات آن کشور در اینجا به پایان نرسیده و پاکستان اسامی ۷۶ مظنون به دهشت افگنی را به افغانستان تسلیم داده ادعا کرد که این افراد در افغانستان زندگی میکنند. در حالیکه محمود صیقل گفت این لیست نظر به بررسی حکومت افغانستان و شرکای بین المللی آن، به یک تائید نیاز دارد.
آقای صیقل گفت حکومت افغانستان در برابر تمام این تحریکات، ۲۵ یاداشت اعتراضی را به حکومت پاکستان تسلیم داده و یک لیست از اسامی ۸۶ دهشت افگن شناخته شده و ۳۲ مرکز آموزشی طالبان را که شامل مراکز مربوط به شبکه حقانی میشود، به اسلام آباد داده و خواهان مسدود شدن این مراکز شده، اما تا حال پاسخی دریافت نکرده است.
آقای صیقل در حالیکه حملات دهشت افگنی در پاکستان را محکوم کرد گفت"باید به همتا های پاکستانی خود بگوئیم که در بسا موارد آنچه را کاشته اید، درو میکنید."
او خطاب به پاکستان گفت هنوز هم وقت دارید تا مشی ناکام خود را برای کمک به خودتان، تغییر دهید و به جای استفاده از دهشت افگنی افراطی به عنوان یک مشی خارجی فرعی، صادقانه به مبارزه جهانی علیه تمام اشکال دهشت افگنی، بپیوندید.
محمود صیقل، در نشست شورای امنیت ملل متحد در ارتباط به افغانستان گفت که مساعی صلح تا زمانی که این مشی ها تغییر نکرده و استفاده از پناه گاه های امن توسط دهشت افگنان قطع نشده و حمایت های مالی از این گروه ها قطع نگردد، مثمر نخواهد بود. او گفت صلح را نمی توان با لفاظی ها و خود را قربانی جلوه دادن ها، حاصل کرد.
آقای صیقل تاکید کرد"مشارکت های استراتژیک افغانستان، به هیچ وجه، برای ضرر رسانی به کدام کشور دیگر در منطقه و یا فراتر از آن نمی باشد. بلکه، سرمایه گذاری در امنیت افغانستان، در واقع، یک سرمایه گذاری در امنیت منطقه ای و جهانی است."
نماینده افغانستان در ملل متحد گفت عدم موجودیت ارتباطات با مفهوم، که نتیجه بخش بوده و هدف آن رسیدگی به ریشه دلایل تنش ها بین کابل و اسلام آباد باشد یک کمبود شدید اعتماد را بین دو کشور ایجاد کرده است. او گفت برای کاهش دادن به این بی اعتمادی ها، به اراده سیاسی و تعاملات سالم بین دو کشور، نیاز است.
محمود صیقل گفت هر نوع چشم انداز در مساعی موفقیت آمیز صلح باید روی چند اصل مهم استوار باشد. یعنی هر گونه اقدام برای حل و فصل مسایل تاریخی و یا امروزی بین دو کشور باید شامل موجودیت اراده ملی قوی و توافق روی داوری بین المللی باشد. بر علاوه تمام جوانب باید روی رسیدگی به ریشه های جنگ آماده باشند.
آقای صیقل گفت برای خاتمه بخشیدن جنگ در افغانستان به همکاری های بین المللی نیاز است. قدرت های منطقوی باید رقابت ها و منافع کوتاه مدت خود را برای یک منفعت دراز مدت، کنار گذاشته و با هم همکاری کنند.