لینک های دسترسی

Breaking News

یکی از طرق امحای فقر در افغانستان - تحصیل دختران


نویسنده مقاله روزنامه واشنگتن پوست مینویسد یکی از چیز هایکه میتوان بحیث پیشرفت در راه امحای فقر از آن نام برد، تعلیم و تربیه دختران است.

واشنگتن پوست مینویسد، آنروز های که طالبان، دختران و زنان را از رفتن بمکتب و یا تدریس در مکاتب منع میکرند، گذشته است. و حال رهبران آینده افغانستان میتوانند آزادانه به کسب تعلیم بپردازند.

نویسنده مقاله میگوید شاید به همین علت، حمله تیزاب پاشی بر دختران مکتب در قندهار، تکان دهنده بود. این دختران با یونیفورم های مکتب بجانب مکتب شان روان بودند که دو مرد مسلح به وسیله تفنگچه های آبی، بر آنان تیزاب پاشیدند.

روزنامه واشنگتن پوست بعد به تفصیل از تعداد دخترانیکه سر و صورت شان زخمی شده و در شفاخانه ها بستر شدند، یاد نموده و صحبت های یکی از این دختران مجروح را بچاپ رسانیده که از بستر بیماری خطاب بدشمنان میگوید "حتی اگر ۱۰۰ بار دیگر هم بر من تیزاب بپاشید، من بازهم به مکتب رفتن ادامه خواهم داد."

روزنامه واشنگتن پوست ادامه میدهد که جهان باید در عقب این دختران بایستد. اگر برای مردم افغانستان زمینه مساعد گردد، این کشور میتواند نسلی از افراد تحصیل یافته را به جامعه تقدیم کند.

نویسنده میگوید دوره تاریک طالبان بین سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، موسسات خیریه و بشرخواهانۀ (کایر) را مجبور ساخت تا در منازل شخصی بتدریس دختران بپردازد. و حال همین نیرو های سیاه و تاریک بین دوباره میخواهند مانع دسترسی دختران به تعلیم و تربیه گردند. و آنچه در خطر قرار دارد جد و جهد مردمیست که در تلاش امحای فقر در این کشور جنگ زده اند.

واشنگتن پوست مینویسد: یک ثلث از اطفالی که در سراسر جهان، از تعلیم و تربیه محروم اند، دختران اند. در حالیکه هر یک سالیکه دختران بیشتر تعلیم میکنند به همین میزان سطح عایدات خود و خانواده شان بلند تر میرود. اطفال زنان تعلیم یافته، ۴۰ در صد چانس زنده ماندن را بعد از سن پنج سالگی دارند.

واشنگتن پوست مینویسد، در بین دختران افغان، هیچ کمبودی از علاقه بدرس و مکتب نمی بینیید، دختران در آنکشور، برای ساعت ها پیاده راه میروند تا بمکتب برسند. و آرزو هایشان داکتر شدن و یا انجنیر شدن است.

زمانیکه موسسه کایر ۱۰ مرکز تعلیمی را در ولایات پروان و کاپیسا باز نمود نزدیک به ۲۰۰۰ دختر در آن نام نویسی نمودند. معلمین هم برای تدریس دوباره هیجان زده بودند. و والدین با علاقه مندی به منافع تعلیم و تربیه برای اطفال شان گوش میدادند.

واشنگتن پوست مینویسد، بعضی ها شاید با این نوع تغیرات مبارزه کنند. نویسنده میگوید وقتی وی در افغانستان بود یک مکتب در نزدیکی وی به آتش کشیده شد. و اما نویسنده میگوید ما هم باید برای حق و حقوق این دختران مبارزه نمایم، تا آنان بتوانند مصدر خدمت برای لاینده کشور شان گردند.

و این به معنی آنست که ما باید با پدران و مادران کار نموده و آنان را از مصئونیت اطفال شان مطمئن بسازیم. همچنان این مبارزه شامل تعلیم و تربیه دختران بیشتر است تا آنان خواندن و نوشتن را بیاموزند و طرز کار با تیزاب را البته نه برای خشونت افزایی بلکه برای آزمون های لابراتواری.

نویسنده این مقاله روزنامه واشنگتن پوست در اخیر می نویسد، وقتی من دو سال قبل با دختران ۱۶ ۱۷ ساله افغان صحبت نمودم، چقدر جالب بود که میدیدم آنان در بخش دروس دلخواه شان بیولوژی، فزیک و کیمیا را انتخاب نموده بودند.

آنان برای رسیدن به این آرزو های خود از دشواری های بیشماری خواهند گذشت، ولی نویسنده میگوید در آنروز که من آنها را دیدم مثل این بود که با دانشمندان آینده مقابل هستم. من امید و آرزو های بیشماری را در چهره های آنان مشاهده نمودم.

XS
SM
MD
LG