سخنوری طنین انداز مارتین لوتر کنگ به یک راه پیمایی بزرگ حقوق مدنی در واشنگتن دی سی در سال ۱۹۶۳ در برابر ربع یک ملیون نفر در سایۀ مجسمۀ ابراهیم لینکن در میدان بزرگ مقابل کانگرس ایراد گردید.
خطابۀ معروف گیتسبرگ، رئیس جمهور لینکن در جریان جنگ داخلی امریکا، بیانیۀ فرانکلن روزولت "هراس از هیچ چیز، مگر هراس از خود هراس"
در جریان انحطاط بزرگ اقتصادی و خطابۀ افتتاحیۀ جان اف کنیدی "از خود بپرسید که برای کشور چه کاری را انجام داده متوانید
این خطابه توسط شمار زیادی از مورخین در میان بهترین سخنوری ها و عمیق ترین ادبیات در تاریخ امریکا قرار داده شده است. معلمین و شاگردان در هرجایی زبان و آهنگ و تخنیک های لفظی آنرا مورد تحقیق قرار داده اند.مارگریت زولیک پروفیسر ارتباطات در پوهنتون ویک فاریست میگوید چیزی که این خطابه را قابل توجه میسازد حقیقتی است که در نیمۀ خطابه آقای کنگ متن تهیه شدۀ خود را کاملاً گذاشت و هرگز به آن مراجعه نکرد.
"یک نقطه وجود دارد که در آن یک جمله ناتکمیل است که برای کنگ بسیار نادر شمرده میشود. و او یک زمان عبور کلمه را خالی میماند."
"من یک رویا دارم که روزی ایالت مسی سی پی که در آتش بی عدالتی میسوزد، در آتش ظلم و بیداد گری میسوزد، به یک مرغزار آزادی و عدالت مبدل گردد. من یک رویا دارم."
جان ادمز یک پورفیسر لفاظی در کالج همیلتن میگوید تشبیهات فراوان، کلمات و نظریات غیر متوقعه آقای کنگ که خیالات زنده را برجا گذاشت برمن اثر گذاشت.
"این خطابه بطور موثر و شاعرانه از عاجل بودن این لحظه و امیدواری برای عدالت و آزادی سخن گفت.
پراگراف دوم را در نظر بگیرید که در آن وی ادعا میکند که اعلان ختم برده گی که برده ها را در جریان جنگ داخلی آزاد اعلان کرد منحیث یک روشنی بزرگ امید برای ملیون ها انسانی مطرح گردید که در شعله های تباه کن بی عدالتی میسوختند."
" این امید منحیث یک افق صبح خوشبختی برای پایان یک شب دراز اسارت پدیدار گردید.
آقای کنگ بار های از تشبیهات نور و ظلمت و شب و روز در سخنرانی اش استفاده مینمود."
"وی با طرح این این تفاوت ها، یک راه حل را برای هر یک این تنش ها را طرح نمود.
مثال های دیگر.
"زنجیر های تبعیض. زنجیر های افتراق. مردم در یک جزیرۀ تنهای فقر در میان یک بحر بزرگ سعادت مادی زنده گی میکنند."
سایر کنایه های جغرافیایی در مورد آبها و کوها و وادی های نیز بکار رفته است.
"بیایید در در گل و لای وادی بیچاره گی فرو نرویم."
دولاس دوبرین استاد زبان انگلیسی و تاریخ در مکتب بین المللی فرانسوی در خارج از واشنگتن خطابۀ من یک رویا دارم را در صنف های خود بکار میبرد و پلان های درسی انترنتی را روی این عنوان برای سایر استادان تهیه نموده است. آقای دوبرین میگوید این خطابه دارای خصوصیت های موزیکال بشمول برگردان های هیجان آور است.
"بگزارید آزادی از ارتفاعات پنسلوانیا طنین انداز شود و بگزارید آزادی از کوه های پوشیده از برف راکی در کولورادو طنین اندازد."
و بعداً
"بگزار آزادی از هر پشته و تپه مسی سی پی و از هر دامنۀ کوه طنین افگند."
دوگلاس دوبرین میگوید که آقای کنگ همۀ چهار عنصر یک خطابۀ بزرگ را بشمول شیوایی و فصاحت آن در خطابۀ خود جا داده بود."
"کنگ یک روش ماهرانۀ انتخاب استشارات را که مستمعین را الهام میبخشید، تشبیهات طولانی، لحظات طولانی و حتی سکوت هایی که وی در زمان شور شعف مردم بکار میبرد، و توانایی وی برای استفاده از لحظات خاص و فراتر از آن رفتن را داشت."
عنصر اساسی دیگر اشتیاق و علاقۀ شدید وی بود
"هر بخش کوچک خطابۀ وی به نظر میرسید که از تار و پود او از قلب او سرچشمه میگرفت."