دفتر سر مفتش ویژۀ ایالات متحده برای بازسازی افغانستان (سیگار) گفته است که وزارت دفاع امریکا مقتضیات برنامۀ نظارت بر تجهیزات حساس دفاعی را که از سال ۲۰۱۷ الی ۲۰۲۰ به حکومت افغانستان تحویل داده اند، برآورده نتوانسته است.
سیگار در گزارشی که روز پنجشنبه ۱۷ دسمبر (۲۷ قوس) نشر شد، گفته است که پنتاگون در پیگیری و حساب سیستم‌های کشفی، بمب‌هایی که توسط شعاع لایزر کنترول می‌شوند، وسایل شب‌بین و دیگر تجهیزاتی که به قوای امنیتی و دفاعی افغان فراهم کرده است، کوتاهی کرده است.
بر اساس گزارش سیگار، وزارت دفاع امریکا باید برای به حد اقل رساندن خطرات امنیت ملی و جلوگیری از انحراف و سو استفاده از تجهیزات دفاعی حاوی فناوری حساس، همواره این اقلام را موجودی و پیگیری کند.
یافته‌های این گزارش نشان داده است که قوماندانی مشترک انتقال امنیت برای افغانستان CSTC-A به دلیل محدودیت های امنیتی و سفر، نتوانسته موجودی ۶۰ در صد تجهیزات حساس نظامی را در بین ماه های می ۲۰۱۹ و اپریل ۲۰۲۰ انجام دهد.
در گزارش سیگار آمده است که قوماندانی مشترک انتقال امنیت برای افغانستان تنها توانسته ازجمله ۱۲۶۸۱ قلم تجهیزات حساس موجودی ۵۰۸۸ قلم را انجام دهد که تقریباً ۴۰ در صد تمام تجهیزات حساس را نشان می‌دهد.
متباقی حدود ۷۵۹۳ قلم تجهیزات که ۶۰ در صد مجموعی تجهیزات را تشکیل می‌دهد هیچ موجودی مرتبط به آنها وجود ندارد و یا اگر هم دارد قبل از ماه می ۲۰۱۹ می‌باشد.
اقلام و تجهیزات نظامی که به حکومت افغانستان تحویل داده می‌شود باید همه ساله از سوی نظامیان امریکایی موجودی شود تا اطمینان حاصل شود که این تجهیزات کاملاً برای مقاصد مورد نظر به کار برده شده و بدون اذعان حکومت امریکا، به گروه سوم انتقال داده نشده است.
حسابگیری نابسنده به این مفهوم است که فناوری حساس نظامی در معرض دستبرد یا ناپدید شده قرار می‌گیرد، آن گونه که بر اساس گزارش سیگار در CSTC-A در سال ۲۰۱۷ به کاستی در حسابگیری و موجودی وسایل شب‌بین پی برد.
سیگار گزارش داده است که دو سال پیش، مقام‌های افغان به ناظران امریکایی گفته بودند که از جمع ۴۸ وسیلۀ شب‌بین که ایالات متحده در اختیار قوای افغان قرارداده بود، ۱۹ آن به دست دشمن افتیده و ۲۹ دیگر آن داغمه یا گم شده گزارش شده بود.
با اینحال، مقام‌های CSTC-A گفته اند که آنان هرگز قادر به موجودی ۱۰۰ در صد تجهیزات حساس نظامی در افغانستان نشده اند و انتظار هم ندارند که در آینده به آن نایل شوند، زیرا به گفتۀ آنان برنامۀ نظارت بر تجهیزات حساس برای محیط‌های جنگی مانند افغانستان طراحی نشده است.
