معتادان در ولایت فاریاب ادعا دارند که نبود مراکز کافی درمانی باعث شده که آنان برای پروسهٔ درمان به مشکل مواجه شده و فقط یک مرکز درمانی ۵۰ بستر در این ولایت وجود دارد.
غلام سخی، یکی از باشندگان شهر میمنه که از مکتب مسلکی زراعت در شهر میمنه فارغ شده و همچنان یک دوره آموزشی یک ساله در بخش مخابرات را در کابل فرا گرفته است، بیش از یک سال می‌شود که معتاد است.
او تا یک سال پیش در نمایندگی شرکت مخابراتی اتصالات در شهر میمنه اجرای وظیفه می‌کرد، اما پس از اعتیاد نه تنها که شغلش را از دست داد بلکه از آغوش خانواده و اجتماع هم رانده شده است.
غلام سخی به صدای امریکا گفت:"مدت دو سال در شرکت اتصالات کار کردم. روزانه به هدف تهیه مواد از شرکت بیرون می شدم، بالاخره آنان دانستند و همین سبب شد که از وظیفه اخراجم کنند. سه ماه پیش مادرم را از دست دادم. این خیلی رنج آور است. برای ترک کردن لحظه شماری می کنم. من هم دوست دارم وارد جامعه شوم و مثل دیگران به مردم و کشورم خدمت کنم."
درحالیکه در نگاه هایش موج علاقه‌مندی به ترک اعتیاد دیده می شود اما همزمان فراهم نبودن امکانات برای بستر شدن و تداوی، او را ناامید از برگشت به جامعه ساخته است.
او در زیر پل دریای میمنه با استعمال هیرویین و شیشه در واقع زندگی خود را دود می کند. هرچند علاقه‌مند ترک مواد مخدر و درمان است، اما نبود مراکز درمانی و آینده ناروشن غلام سخی را همانند هزاران معتاد دیگر ناامید ساخته و تلاش هایش برای ترک اعتیاد بی نتیجه مانده است.
بر بنیاد آمارها بیش از ۲۰۰۰۰ نفر در ولایت فاریاب مواد مخدر مصرف می کنند؛ اما تنها یک مرکز ۵۰ بستر تداوی معتادان در مرکز این ولایت فعال است.
