کنفرانس بین المللی لندن برای افغانستان با سخنرانی محمد اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان پایان یافت.
آقای غنی در این کنفرانس خطاب به نمایندگان شرکت کننده گفت که افغانستان سه نسل در جنگ داشت و اکنون می خواهد که نخستین نسل در صلح را داشته باشد.
رئیس جمهور افغانستان زنان را نصف پیکر جامعه خوانده و از جامعۀ جهانی خواست که برای ساختن یک پوهنتون ویژۀ زنان، افغان ها را یاری رسانند.
آقای غنی همچنان نیازمندی های افغانستان را برشمرده گفت که افغانستان برای ایستادن به پای خود هنوز هم به کمک های جهانی نیاز دارد، اما تاکید کرد که حکومت افغانستان به سهم خود آمادۀ حسابدهی از شفافیت در مصرف این کمک ها می باشد.
لحظاتی پیشتر از آقای غنی، شماری از رهبران به شمول جان کری، وزیر خارجۀ ایالات متحده و نواز شریف، صدر اعظم پاکستان در این کنفرانس صحبت کردند.
صدر اعظم پاکستان با تاکید بر مبارزۀ مشترک بر ضد دهشت افگنی که آن را دشمن مشترک منطقه خواهد ، از جامعۀ جهانی خواست تا افغانستان را در عرصه های مختلف همکاری کند.
آقای شریف به تعامل عمیق با افغانستان، احترام به تمامیت ارضی و وقار افغانها، کمک برای رسیدگی به مشکلات افغانستان در دهۀ تحول و همکاری با افغانستان بر اساس اولولیت های انکشافی حکومت آن کشور تاکید کرد.
تقویت تلاش ها برای مبارزه با قاچاق مواد مخدر، حمایت از برگشت دوباره و اسکان مجددد پنج میلیون مهاجر افغان به کشور شان، حمایت از پروژه های مواصلاتی منطقه یی و تطبیق برنامه های ترانزیتی انرژی از افغانستان نکات دیگری بودکه آقای شریف بر آن تاکید کرد.
جان کری وزیر خارجۀ ایالات متحده گفت که کنفرانس لندن در واقع تعهد مجدد به مساعدت هایی است که جامعۀ جهانی در کنفرانس توکیو برای کمک به افغانستان به آن وعده سپرده بود.
وزیر خارجۀ ایالات متحده از کارکرد حکومت وحدت ملی افغانستان و تعهد محمد اشرف غنی و عبدالله عبدالله به مصالح علیای افغانستان و تلاش در راستای دستیابی به کمک های بین المللی ستایش کرد.
آقای کری با خوشبینی گفت که حکومت وحدت ملی افغانستان در فرصت بسیار کوتاه تلاش کرده است تا به تعهداتی که در کنفرانس توکیو کرده بود، جامۀ عمل بپوشاند.
تعهدات تازۀ مالی برای افغانستان در کنفرانس لندن صورت نگرفت بلکه تعهدات مشروط داده شده در کنفرانس توکیو، تجدید شد و تا پایان دهۀ تحول ادامه خواهد داشت.
کشور های جهان در کنفرانس توکیو برای ادامۀ کمک ها به افغانستان یک سلسله شرایطی را پیشکش کرده بودند که عمده ترین آن بهبود حکومتداری و مبارزۀ جدی با فساد اداری در کشور بود.
