صدراعظم هند حرکت بزرگی را در سراسر آن کشور راه اندازی کرده و تلاش دارد که تا سال ۲۰۱۹ میلادی، همه خانه ها در آن کشور تشناب پاک داشته باشند زیرا منصافۀ نفوس آن کشور به تشناب پاک دسترسی ندارد.
نریندرا مودی از مردم کشورش خواست تا از خود، خانواده ها، همسایه ها، محل کاری و قریه های شان پاک کاری کنند.
وزرا، قانونگذاران و مدیران مکاتب نیز جاروب ها برداشتند و شروع به پاک کاری سرک ها کردند.
هدف این کار، بلند بردن آگاهی مردم در بخش حفظ الصحه در هند است، کشوریکه دور انداختن کثافات در محلات عام در آن معمول است و چنین تلقین شده که پاک کاری، وظیفه طبقات پائین جامعه می باشد.
در آغاز این کمپاین، آقای مودی از نفوس ۱۲۵۰ میلیون نفری هند خواست تا در این کمپاین اجتماعی، سهم گیرند.
تغییر زمانگیر اما حتمی
آقای مودی گفت که آوردن تغییر در طرز دید و عادت، زمانگیر و کار دشوار است، ولی هرگاه همه دست به دست هم بدهند، هند نیز در زمره کشور های پاک محسوب خواهد شد.
صدراعظم هند کمپاین هند پاک را در سالروز تولد مهاتما گاندی، رهبر استقلال هند، راه اندازی کرد. گاندی بهداشت را مهمتر از استقلال خوانده بود و از شاگردانش خواسته بود تا تشناب ها را پاک کنند تا از این طریق ذهنیت ننگن که گویا پاک کاری تشناب فقط وظیفه طبقه پائین جامعه است، باید از بین برود.
در پهلوی کمپاین پاک کاری، فعالیت عمده دیگر، اعمار تشناب ها است. بیش از نیم نفوس هند هنوز هم در فضای باز رفع حاجت می کنند. این کار نه تنها موجب سرایت امراض مثل اسهلات می شود، بلکه خانم ها را در معرض خطر تجاوز جنسی قرار می دهد، به خصوص زمانیکه آنان در هنگام شب برای رفع حاجب بیرون می روند.
بر اساس مطالعه بانک جهانی، بهداشت ضیعف می تواند 54 میلیارد دالر برای هند هزینه بر دارد که شامل تداوی مریضان، مرگ های قبل وقت و کاهش مولدیت نیروی کاری می باشد.
شهر ما، خانۀ ما؟
در کشوریکه پلان شهر خوب وجود ندارد و فاضل آب به دریا های میریزد و زباله ها در شهر های که در حال گسترش است، هیچ کسی نیاز به کمپاین پاک کاری را مورد سوال قرار نمی دهد.
جیرم رامش، یکی از وزاری پیشین هند گفته است که اگر جایزه ای نوبل در بخش کثافات می بود، هند برنده ای آن می شد. ولی شماری سوال مطرح می کنند که حکومت هند چگونه خواهد توانست برای همه خانواده ها تا سال 2019 تشناب فراهم کند.
آنان استدلال می کنند تحقیق این کار پیچیده است. به گونه ای مثال، اعمار تشناب ها در سراسر هند، یگانه مشکل نیست.
در مناطق دور افتاده هند، بسیاری در مقابل استفاده از تشنات، ایستادگی می کنند و این مقاومت، ناشی از دیدگاه های فرهنگی و عدم عادت استفاده از تشناب های سر پوشیده است.