وزارت صحت ایران از ابتلای ۱۳ نفر دیگر به تب کانگو یا تب خون‌دهنده در این کشور خبر داده است و به گفتۀ مقام‌ها تا کنون یک نفر از مبتلایان این بیماری جان باخته است.
بهزاد امیری گفت که از سال ۱۳۷۸ که نخستین مورد ابتلا به این بیماری در ایران شناسایی شد، یک هزار و ۶۰۸ مورد ابتلا و ۲۰۹ مورد مرگ ناشی از ابتلا ثبت شده است.
به گفته این مقام وزارت صحت ایران، در سال ۱۴۰۰ خورشیدی ۱۳ بیمار شناسایی شدند که از این تعداد دو نفر جان باختند.
رییس سازمان وترنری ایران از مردم خواسته است تا از مصرف گوشت و جگر خام یا نیمه‌خام خودداری کنند.
کشتار و حمل و نقل غیر مجاز فرآورده‌های گوشتی و خرید و فروش فرآورده‌های خام حیوانی از راه‌های غیرمجاز و ذبح غیرصحی توسط افراد آموزش‌ندیده از جمله دلایل افزایش شیوع این بیماری در کشور است.
بیماری تب کانگو در عراق نیز شیوع پیدا کرده است به طوری که از ماه جنوری سال روان میلادی ۱۱۱ مورد ابتلا شناسایی شده است و ۱۹ مبتلا جان باخته‌اند.
تب کانگو یک بیماری ویروسی منتقل شده از کنه با منشای مشترک بین انسان و حیوانات است.
افرادی که با حیوانات کار می‌کنند و با قصاب‌ها و کارگران کشتارگاه‌ها سروکار دارند، بیشتر از دیگران در معرض خطر عفونت قرار دارند.
انتقال این بیماری از انسان به انسان می‌تواند در اثر تماس نزدیک با خون، ترشحات، یا سایر مایعات بدن افراد آلوده رخ دهد.
دوره نقاهت ویروس بستگی به چگونگی انتقال آن دارد. پس از ابتلا توسط نیش کنه، نقاهت معمولا یک تا سه روز و حداکثر نه روز است. دوره نقاهت پس از تماس با خون یا انساج آلوده معمولاً پنج تا شش روز و حداکثر ۱۳ روز است.
این بیماری با علایمی چون تب، درد عضلاتی، سرگیجی، شخی گردن، چشم دردی، حساسیت به نور و در اوایل ابتلا، تهوع، اسهال و شکم دردی همراه است.
با پیشرفت بیماری، نقاط وسیعی از بدن دچار کبودی می‌شود و بیمار با خونریزی شدید بینی مواجه می‌شود که تقریباً از روز چهارم بیماری شروع شده و حدود دو هفته طول می‌کشد. میزان مرگ و میر در بیماران بستری در شفاخانه بین نه تا ۵۰ در صد است.
بیمار در اوایل ابتلا، انتی‌بادی زیادی تولید نمی‌کند. تب کریمه کانگو با سنجش انزایم موسوم به الایزا (ELISA)، تشخیص انتی جین، خنثی‌سازی سیرم و پی‌سی‌آر معکوس تشخیص داده می‌شود.
داروی ضد ویروسی "رییاویرین" به صورت خوراکی و تزریقی برای درمان این بیماری تجویز می‌شود.
هیچ واکسینی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری چه در انسان و چه در حیوان طراحی نشده است.
